Mizah #11 ❤26.04.2020❤ Bahçenin arka tarafına dizdikleri 4 motorla bakışıyorduk. Hepsinin önüne birer kova, uzun bir fırça ve bez koymuşlardı. Ciddi ciddi bu motorları yıkayacağız ya. Emre ve Arda son iki şezlongu da getirince Anıl ve Giray gülerek bize bakıyordu. Abimin ilk tepkisi fazla sinirli olurken şimdi sakinleşmişti. "Ben Emre'nin motorunu yıkarım söyleyeyim." Dedi abim. Baştan seçip Anıl'ın motorunu yıkama riskini yok etmişti. O Emre'nin motorunun yanına giderken ben Anıl'ın, Ekim de Giray'ın motorunun yanına yürüyorduk. Son olarak Alper de Arda'nın motorunun yanına geldi. "Kolay gelsin gençler." Diye bağırdı Giray. "Kolaysa başınıza gelsin gençler." Dedi abim karşılık olarak. Gülerek Anıl'a döndüm. Ağzımı açmıştım ki abimin olduğunu hatırlayıp geri kapattım. Telefonumu çıkartıp mesaj yazdım. Dolunay: Ben yorulunca devam edersin dimi? 😚 Anıl: Öpücükle kandıramazsın beni. Yorulursan ben sonra alırım yorgunluğunu. 😆 Dolunay: 😡 Telefonu cebime koyup fırçayı aldım ve kovanın içindeki köpüklü suya daldırdım. Fırçayı motora sürerken Anıl ve Giray'ın konuşarak güldüklerini duydum. Ekim'e döndüm. Onun da benim gibi kaşları çatılmıştı. "Bunun intikamını fena alırım ama." Dememle bana dönerken yüzünde hain bir gülümseme oluştu. Kimin kankası be. "Fena alırız." Deyince gülmeye başladık. ¤ Kapak Tasarım : @penumbraofficial 💙 ¤ Yayımlanma tarihi: 18.08.2017 ❤ ¤Argo, küfür içerir!

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.