Μαζί θα ανθίσουμε
5 stories
Cursed Art ✓ by medicina-
medicina-
  • WpView
    Reads 3,648
  • WpVote
    Votes 752
  • WpPart
    Parts 9
Σε νοιάζομαι, με την έννοια ότι εύχομαι να κλαις διαβάζοντας αυτά. Δεν είμαστε σε παραμύθι και εγώ δεν είμαι ο πρίγκιπας στο άσπρο άλογο. Είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ. Και αυτή είναι η ιστορία μιας καταραμένης τέχνης. Η ιστορία μιας πεθαμένης αγάπης. Είσαι πλέον παρελθόν. ©2017/2020 All rights reserved |Γκαμπριέλα Α.| medicina-
Sunlight by annalazou
annalazou
  • WpView
    Reads 80,637
  • WpVote
    Votes 12,783
  • WpPart
    Parts 50
Sequel in "Moonlight". Επέστρεψα πίσω για εκείνον. Και μόνο για εκείνον. Πίσω στον καλύτερο μου φίλο που ερωτεύτηκα δίχως φόβο ή δισταγμό. Μηδένισα κάθε μίλι, κάθε απόσταση μεταξύ μας, μα τελικά η καρδιά του ήταν εκείνη που είχε φύγει πραγματικά μακριά. Ποτέ δε θα κρατούσα το φεγγαρόφωτο ξανά στην αγκαλιά μου με τον ίδιο τρόπο, ποτέ δε θα έλαμπε ξανά για εμένα. Είχε ξημερώσει μες τις ψυχές μας και το φως του ήλιου έλαμπε πλέον δυνατά. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη αγάπη προς τον ήλιο, γι'αυτό και πληγώθηκα. Είχε πλέον το φως του ήλιου στο πλάι του. Φεγγάρι και ήλιος έγιναν ένα, μα εγώ ήμουν το αστέρι που πάντα θα έλαμπε πλάι του αλλά αυτός και πάλι αναζητούσε τον ήλιο που δεν ήταν ενίοτε εκεί. All Rights Reserved © annalazou Μάρτιος 2017 - Ιούλιος 2017 [Βιβλίο 2 από 2]
Moonlight by annalazou
annalazou
  • WpView
    Reads 160,069
  • WpVote
    Votes 19,959
  • WpPart
    Parts 58
Ακόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητες ήταν πάντα εκεί να με ενθαρρύνει και να με κάνει να χαμογελάω/γελάω και ενίοτε από τότε δεν υπήρχε τρόπος να είμαστε χώρια. Θυμάμαι τις ημέρες όταν φτιάξαμε το δενδρόσπιτο μου, να πηγαίνουμε για βόλτες στα πράσινα χωράφια του Holmes Chapel, ακόμη να μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για την φωτογραφία. Χαμογελάω καθώς τα θυμάμαι όλα αυτά, χαμογελάω καθώς τον θυμάμαι τότε. Δυστυχώς μεγαλώσαμε και τα πράγματα άλλαξαν, τα συναισθήματα έγιναν περίπλοκα... Γιατί ποτέ δεν ήξερα, ποτέ δεν ήξερα, ότι θα μπορούσε κανείς να κρατήσει το σεληνόφωτο στα χέρια του, μέχρι εκείνο το βράδυ που τον κράτησα. All Rights Reserved © annalazou Οκτώβριος 2016 - Μάρτιος 2017 [Βιβλίο 1 από 2] Βραβείο 𝘛𝘩𝘦 𝘍𝘢𝘯𝘧𝘪𝘤𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘈𝘸𝘢𝘳𝘥𝘴 2018 - 𝐌𝐨𝐨𝐧𝐥𝐢𝐠𝐡𝐭: 𝐁𝐞𝐬𝐭 𝐈𝐧𝐭𝐞𝐫𝐧𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜
Ο Πόλεμος Των Τεσσάρων #Starterliste21 by WonderWomanForEver
WonderWomanForEver
  • WpView
    Reads 28,277
  • WpVote
    Votes 2,721
  • WpPart
    Parts 44
#2 in Adventure (7/09/2017) #2 in Adventure (2/10/2017) #2 in Adventure (7/10/2017) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Έτος:2017 μ.Χ. Οι Θεοί έχουν αποτραβηχτεί από τους θνητούς χιλιάδες χρόνια. Ο Δίας αρρωσταίνει και πεθαίνει από μια αρχαία κατάρα που τον χτύπησε. Οι Θεοί δεν είναι σίγουροι ποιος πρέπει να τον διαδεχθεί στον θρόνο των αθανάτων. Διάφοροι διεκδικούν ωστόσο την εξουσία. Πρώτη από όλους, η γυναίκα του Η Ήρα, που πάντα φιλοδοξούσε αυτή τη θέση. Δεύτερος ο Ποσειδώνας, που πάντα ζήλευε τον αδερφό του για την θέση και τη δύναμή του και τώρα φιλοδοξεί να την αποκτήσει. Τρίτη η Αθηνά, η κόρη της πιο αγαπητής γυναίκας του Δία, η οποία θεωρεί τον εαυτό της παραπάνω από ικανό να κυβερνήσει. Και τέταρτος, ο μεγάλος γιος του Δία, ο Άρης, ο οποίος διεκδικεί τα δικαιώματά του και επιπλήττει τη μητέρα του, την Ήρα, για την αλαζονεία της που δεν τον αφήνει να αναλάβει την πατρική του κληρονομιά. Λύση δεν μπορεί να βρεθεί για αυτό και οι αντίπαλοι οδηγούνται στη σύγκρουση. Ωστόσο μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Για αυτό και αποφασίζουν να χτίσουν τέσσερις συμμαχίες. Η Ήρα έχτισε τη συμμαχία της Φωτιάς. Ο Ποσειδώνας τη συμμαχία του Ύδ
Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul] by WonderWomanForEver
WonderWomanForEver
  • WpView
    Reads 37,297
  • WpVote
    Votes 3,389
  • WpPart
    Parts 79
#1 in Historical Fiction (3/09/2017) Ο Πόλεμος των Ελλήνων και των Τρώων από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεκινά από το χτίσιμο της Τροίας και τελειώνει στην επιστροφή της Ελένης στη Σπάρτη. Δεν μου ανήκει τίποτα. Ή μάλλον κάτι μου ανήκει γιατί είμαι Ελληνίδα.