Το αερακι ολο και δυναμωνε...Η Ελλη δεν εβαζε μυαλο...Πηρε το μαγιο της και πεταχτηκε ως το λιμανι για την καθιερωμενη βολτα της και την συζητιση της με το ηλιοβασιλεμα , την θαλλασσα. Η βαρκουλες της εκαναν παντα την ιδια διαδρομη...Εκεινο το απογευμα ομως δεν ξεμπαρκαραν για τα "ανοιχτα". Ουτε η Ελλη γυρισε στο σπιτι με γεματες αγκαλιες καχυλια. Την αλλη μερα ολο το νησι ηταν στο ποδι , μικροι και μεγαλοι...Το ονομα της ακουγοταν σε ολα τα σοκακια της μικρης μας πολης...Και ξαφνικα η Ελλη ετσι οπως μπηκε στην ζωη μου εγω φοβιθηκα μην την χασω...

το βλεμμα του επεσε πανω μου και γελασε "γιατι εισαι εδω τελος παντων" ειπε γελωντας και κοιταξα το πατωμα φοβισμενη αυτος ο αντρας ειναι δολοφονος για ονομα του θεου βρισκομαστε στην φυλακη δεν θα του απαντησω! και αμα θυμωσει "με κατηγορουν για φονο" ψιθυρισα και τοτε αρχισε να γελαει ακομα πιο δυνατα "γ-γιατι γελας;" τολμησα να ρωτησω και τα καστανα ματια του κοιταξαν τα γαλανα δικα μου "γιατι απο το προσωπο σου και μονο φαινεται πως δεν μπορεις να πειραξεις ουτε μυγα" #1 ρομαντικη 25/03/17

Το μόνο πράγμα που δεν αντέχω είναι η προδοσία. Όποιος με προδώσει πρέπει να ζήσει με τις συνέπειες. Αν ζήσει. Η ζωή μου είναι ένα χάος από τότε που γεννήθηκα. Όλα πάνε βάση προγράμματος κατα διαόλου και καμιά φορά σκέφτομαι πως δεν είναι και τόσο άσχημα. Κάποια άτομα είναι σε χειρότερη θέση από εμένα και υποφέρουν πιο πολυ από εμένα. Από την μέρα που με έκλεισαν στην φυλακή ανηλίκων μου φαίρονται σαν να είμαι κάποια εγκληματίας, σαν να έκανα κάτι τρομερό. Τίποτα δεν ήταν δικό μου λάθος. Αλλά ποιος νοιάζεται. Κανείς δεν με υποόγιζε μέχρι την μέρα όπου τέσσεροις αστυνομικοί ήρθαν για να ζητήσουν την βοήθεια μου και όλος μου ο κόσμος άλλαξε.