Afilli bir sessizlik almıştı bağışların yerini... Kadın sağır olmak istedi, kadın ölmek istedi.Bu sözleri duyacağına sadece ölmek istedi. Gözleri hedefini bulmuşçasına genç adamın gözlerine değindi.Ne demişti az önce kocası? "Hayır, hayır!" Hıçkırıkları arasında genç adama yaklaştı ve yakasına yapıştı. Adamın tepkisizliği kadının acısının cabasıydı. "Yapamazsın!, Bunu yapamazsın, sen yapamazsın, yapamazsın!" Genç adamın göğsüne vura vura söylemişti sözlerini. Genç adamın sabrı taşıyordu artık. Bu kadın kendini ne sanıyordu? "Yeter!" Diyerek itti kadını. Bütün bunları o çoktan Haketmişti. Oysa söylemişti ona, seni öldürürüm demişti. Ama karısı göz göre göre ona ihanet etmişti. Genç kadını kendine çekip gözlerine baktı. "Ben değil karıcığım, sen yapacaksın!"

Hayat dediğimiz şey hep bir şeylere olmaz diyerek ya da şüpheyle yaklaşarak geçirdiğimiz bir döngü değil miydi zaten? Acılar yaşadığımız, ihanetlere uğradığımız bir daha yapmam desem de yine aynı şeyleri yaptığımız bir kısır döngü değil mi? Her şeyin gün gelip tepetaklak olduğu anlar yaşadığımız bir istasyon değil miydi gerçekten? Dost bildiklerimiz düşman, düşman bildiklerimiz dost olurdu bazen. Prensiplerimiz çerçevesinde ordan oraya savrulur duvarlarımızı yıkmasına da izin vermeyiz kimsenin. Fakat gün gelir en güvendiğiniz kardeşiniz, kankanız artık başka bir adama dönüşür. Kankanız size aşık olamaz mı? Olabilir ama ya gerçekten olmamalıysa... Hayatta olmaması gereken şeyler ortaya çıkar kimi zaman ve bunu değiştirebilmekse yalnız bizim elimizdedir. "Ben ne kadar atmaya çalışsam da içimden o kadar sen vurdun yüzüme.Ama bu sefer izin vermiycem tarihin tekerrür etmesine ve sana bu sefer olmaz diycem. -Sezen " Hadi gelin beraber bu sefer olmaz diyelim ya da bir şeylerin akışını değiştirelim.Okuduğunuz için pişman olmayacağınız bir hikayeye şans vermeye ne dersiniz? Kitabın ismi ve içeriği bana ait olup telif haklarına sahibim. İsmini veya içeriğini kullanan kişi hakkında yasal işlem başlatılacak bilginize

ask acisi cekeler

gençler umarım betenirsiniz

CANSIZ BEDENI ILE KUMSALDA TANIDINIZ . KARDESINIZI.....

Sağ gözünden yanağına doğru süzülen bir damla yaşı boynunda hissetti ve silmeye bile tenezzül etmeden gözyaşının kalbine damlamasına izin verdi.Babasının öfkeli sesi köşeli beyninde yankılanıp durmuştu.Ve üzerine gelen kolej arkadaşları...Belki tüm bu acıları ve dünyanın yorgunluğunu annesi ile unutabilirdi ama,onu bağrına basacak ve omzunda ağlayabileceği bir annesi yoktu ki.Gözünden gelen ikinci yaşı bu sefer elinin tersiyle sildi ve önündeki yüce kitabı açarak gözüne çarpan ayet ile tüm acılarını unuttu.Gözleri mutlulukla parlamıştı.Ve artık her şeyin değişme vakti gelmişti. ''Allah sabredenlerle beraberdir.'' Bakara Suresi,157 ~ İkisi için minik bir kıvılcım gerekiyordu sadece.Onların karşılaşmaları Allah'ın bir taktiri olmalıydı.İkisi de kader ortağıydılar ve mutlu olmak için birbirlerine ihtiyaçları vardı.Üç yıldır imam hatipte okumuş ve tam bir imam hatipli ruhuna sahip bir genç kızın koleje gitmek zorunda kalması ve yıllardır kolejde okumaktan bıkmış bir delikanlı...Onların kesişen eşsiz hayatları ve birbirlerini tamamlayışları...Biri annesini değerlisi,diğeri annesinin ışığı.Değerli bir şeyin parlaması için ışığa ihtiyacı varken,ışığında aydınlatması için değerli bir şeye ihtiyacı vardı.Onların hayatları toz pembe hayatlar değildi,aksine tüm acıyı çekmiş ruhlardı.Gülümseyen yüzlerin ardındaki yaralı ruhlar.O yaraları saracak olan yine birbirleriydi.Değerli bir ışık... ''Mucize,aslında sen gökyüzüsün bense ay.Çünkü senin ihtişamın benim ışığımı söndürmeye yeter.'' KOLEJDEKİ FERACELİ Başlama Tarihi:15.10.2015

Lise hayatımda yaşadığım tüm sayko olaylar muhteşem bir eğlence kitabı..

Şiir yazmak sihir yapmaktır. Hadi bakalım HOKUS POKUS..!👍

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

'' // Bizler; Süreya'nın, Turgut'un, Can'ın, Nazım'ın torunlarıyız.. Şiirimizi; sürgün, küfür, hüzün ve özlem ile yoğurduk.. // - Mert Caner '' Unutma, Şiir kitapları bitirilmez . #ŞiirSonsuzdur