"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Karşısındaki bilmem kaçıncı sorusunu sorduğu psikoloğun sorusuyla genç adamın yüzünde memnun gülümseme oluştu. "Karınızla aranız nasıl?Yani sizin bu durumunuzdan sonra size karşı olan tavırları?!" "Hem uzağız,hem de yakın.Benim bu durumum onun için hiç bir şey.Yine aynı,haraketlerinde:saygılı ve düşünceli.Hiç değişmedi,ama ben değişmesini istiyorum..." Ceyda hanım yeşil gözlerini kısarak karşısındaki gülümseyen hastasına baktı.Bu adamın düşünceleri farklıydı. "Nasıl bir değişim istiyorsunuz?" Bu soruyla genç adamın yüreğine ağırlık çöktü.Yine beynine hücum etti o duymak istemediği konuşmalar.'Keşke' diye geçirdi içinden 'keşke hiç orada olmasaydım...'. O konuşmaları yeniden duya-duya "Ruhen...Kalben...Beni sevmesini istiyorum.." diye acıyla fısıldadı.Belki de imkansızdı bu isteği,ama her şeyden çok bunu istiyordu

Lise hayatında uğradığı ihanet sonucunda herkese kendi kapatıp, kimseye güvenmeyeceğine dair and içmiş bir genç, Üniversite hayatında bu sözünün arkasında duramaz ve karşısına çıkan genç kıza aşık olur. Peki bu genç kızın aslında hayat kadını olduğunu öğrendiğinde neler olacak? Genç kız, Zorunluluktan mı bu durumda? Yoksa istediği için mi? Yetimhaneden arkadaşı olan Bora bu olayın neresinde? Baş karakter İlkayın tüm bunları öğrendikten sonra neler yapacağını ise bu soluksuz okuyacağınız serüven gösterecek.

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

iki kardeş, bir kız bir erkek ikiz. tanrının onlara vermiş olduğu bir hediye yada bir bela bu bela ile 18 lerinde tanışıcaklar soylu bir ailenin yeni prensi ve prensesiler üvey aileleri bu iki kardeşi tanrının onlara vermiş olduğu bu bela ile tanışmaya gönderiyor bakalım bu bela ile nasıl baş edicekler. ölümle mücadeleleri belala ile tanışınca başlicak ve yaşam mücadelesi vericekler işleri zor, tanrı yanınızda olsun Mark ve Maria.

Donmak üzereyken buldum onu, beyaz teni neredeyse tamamen morarmak üzereydi. Belkide geç kalmıştım... Çaresizlik içinde çırıl çıplak soyundum ve ölü gibi yatan kadının üzerine uzandım. Bedenime yayılan soğuğa inat Azrail ile savaşmaya başladım. Bana gelen bu mucizeyi ona vermeyecektim...

Her insanın olmuştur en az bir yarası. Derinliği önemli değil, önemli olan hasar bırakması aslında. Çocuğu olmayacaktı, fakat bir çocuk olmak zorundaydı. Ne aşiret devam ederdi, ne de soy. Bembeyaz ışık ile kuma gelen Gül kardeşi için konağın siyah duvarlarına dayanabilecek mi, yoksa pes edip terk mi edecek? Aşkından kör olan Fatih gelişine mi bırakacak, yoksa o beyazlığa ayak mı uyduracak? Okumalarda Kalın... H.K

Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

HİKAYE TAMAMLANMIŞTIR / Yıllar önce verilen bir söz ve Vincent tarafından seçilmiş bir kız. Vincent Charles Broderick seçtiği kızın ikiziyle evlendiğini farkettiğin de çoktan kalbini Karen'a kaptırdığını biliyordu. Fakat Vincent'ın incinen gururu genç kızı kırmaktan çekinmeyecek ve aslında sevdiği kadının aynı şekilde kendisine aşkla bağlandığını göremeyecekti. Genç adam bütün gözlerin üzerinde olmasına aldırış etmeden elinden tuttuğu gece karası saçlara sahip kızı büyük salondan çıkararak akşam serinliğinin bedenlerine çarpmasına izin verdi. Bedeniyle sarmaşıklar arasına sıkıştırdığı kızın dudaklarına yaklaşarak tutkulu bir şekilde fısıldadı. " Bu gözleri nerede görsem tanırım. Yemyeşil bana tutkunun en gizemli halini hatırlatıyor. Sen o'sun, gizemli yabancı. " " Gizemli yabancı da kim. Yanılıyorsunuz galiba bayım biz sizinle hiç karşılaşmadık. Ben sizi daha önce hiç görmedim. " " Kendini benden saklamanın nedenini merak ediyorum. Neden gizleniyorsun. " Genç kız kendisini tanıyacak birisi çıkacak korkusuyla titreyerek güçlü kolların arasından kurtulmaya çalıştı. " Gizlenmiyorum, lütfen gitmeme izin verin. Bir leydiyi böyle alıkoyamazsınız. " Vincent siyah saçlarının arasından geçirdiği parmaklarını kızın çıplak kolunda gezdirdikten sonra gözlerinde beliren parıltıyla genç kıza baktı. " O gece istemeden de olsa öptüğüm dudakların tadını asla unutmam. Şimdi izin verirsen Gül kurusu dudakların sahibinin sen olup olmadığını öğreneceğim leydim. "