Gamze, sessizliğin içinde kaybolmuş bir kız. Ömer, kalbinin sesine kulak veren bir adam. İki farklı yalnızlık, kaderin avlusunda kesişirse... Gamze'nin dilsiz sessizliği, Ömer'in en derin yarasına mı dönüşecek, yoksa sonsuz bir aşka mı?" Bir Anadolu konağında geçen bu aşk hikayesinde, gelenek, gurur ve sevda birbiriyle savaşacak. Ömer, Gamze'yi yalnızca seyretmekle yetinecek mi, yoksa tüm dünyaya karşı onu sahiplenmeye cesaret edebilecek mi? Bir aşk, bir bekleyiş... Ve gözlerden konuşan bir sessizlik."

Kendi halimde Wattpad'de hikayemi yazıyordum. Ta ki fotoğraflarını kullandığım Amerikalı aktör, 'Ne hakla fotoğraflarımı izinsiz kullanıyorsun??' diye çemkirene kadar... Tüm hakları Alfa Yayın Grubu'na aittir. Başlangıç tarihi: 9 Nisan 2018

Rüya, geçmişin izlerini silmekte zorlanan genç bir kızdır. Korkuları yüzünden karşısına çıkan nefes kesici adamdan uzak durmaya çalışsa da ruhu ateş almıştır. Tutkulu birliktelikleri aslında aşık olduğu adamı hiç tanımadığını fark ettiğinde keskin bir viraja girer. Turgut, gerçek aşka giden yolda sürekli sevdiği kadın ile sınanır. Hayatı büyük sırlar ve duvarlarla örülüdür. Bir gün bu sırlar sevdiği kadın ile yaşadığı hayatı alt üst eder. Görevi ve aşık olduğu kadın arasında seçim yapması gereken bir adamla, bu tutkulu aşkın içinde savrulan kadının masalı ortaya çıkar. Fakat bu masalda Turgut beyaz atlı prens değil, avcıdır. Belki, hala ikisi için umut vardır

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Bu kapının arkasında kaderi vardı... "Evet kabul edildiniz" dendiğinde hayat onu alıp mutluluğa mı taşıyacaktı yoksa derin elemlere mi? .... Peki kendisi buna hazır mıydı...Etrafındaki elit giyimli insanlar ve o bakışlarla yapabilir miydi... ... Ne demişti annesi "Olduğu kadar; olmazsa kader" Ama Zülal biliyorduki her bir evet onun yeni yolu olacak, yeni umudu ve masalı.... .... Ahh Deniz,ne bilsin masasında otururken odasının kapısının arkasında kendini bekleyen kaderi... Hem de ne kader :)) 'Hikayede geçen tüm kurum ve kuruluşlar ile kişiler tamamen hayal ürünüdür.'

BiTTi! "Allah güney rüzgarına arap atını yaratmasını buyurmuş,öyle olsun demiş rüzgar.. ardından bir rüzgar yaratıp atın yelesine bağlamış ki; nereden geldiğini unutmasın istemiş, at o kadar kurnaz o kadar hızlıymış ki kimse üzerine binmeyi başaramamış sonun da onu evcilleştirmeyi başaran İsmail olmuş . Adını da KÜHEYLAN koymuş...seni evcilleştirmek ah!"derken derince baktığı gözlerinin için de kaybolmuşdu bir an.. Pekmez dinlediklerinin etkisin de kalarak ;"peki ya sen İsmail olduğuna emin misin?" Sorusunu kurtardığı tek elini Can'ın ensesine koyarken sormuştu. Alnını alnına yaslayarak sıcak ve baharatlı nefesini Pekmez'e üfürerek,"AH küheylan sen adamı çıldırtırsın,Küheylan sensen adı İsmail bırakmam bu memlekette." "evcilleştir o zaman beni," derken ensesinde ki elinin tırnaklarını boynuna batırarak derin bir çizik attı. Can acı ile boşluğa düştüğün de Pekmez'i bırakarak geriye sendeledi.Boynunu tutarak kapıya doğru giden Pekmez'e baktı. Pekmez, "İsmail misin anlayalım?"diyerek açtığı kapıdan çıktı.... haziran 2016

© Tüm Hakları Saklıdır. * HİÇ BU KADAR IŞIK SAÇMAMIŞTI. İnsanların gizemli ve kutsal bulduğu mucizevi bir çiçektir lotus. Yeniden doğuş gibi saftır. Ruhun yükselişi gibi güçlü. Ölümsüzlüğü simgeler, özgürlüğü... Çamur ve bataklıkta yetişmesine rağmen hiçbir şekilde bulunduğu ortamın kirini kendi üzerine yakıştırmaz. Elif gibi... Başından geçen acı tecrübenin ardından birçok kez ölümün yakasına yapışıp yalvaran Elif, son bir kez yaşamayı tercih eder. Tüm acılarına inat... Yeniden ayağa kalkma zamanı! Fakat ona en büyük çelmeyi geçmişinin atacağından habersizdir. Düştüğü yerden kalkmayı öğrenmiştir. Fakat artık yaralarını sarmak yerine kanatmayı tercih ediyordur. Susmak yerine intikamı... * Zifiri; o gecenin bedenimde bıraktığı koca hiçliğin kelime anlamıydı. Siyaha yaklaştığım, rengimin ilk bulandığı o an... Oysa nereden bilebilirdim ki siyahı bulandıracak güçte bir beyazlığımın olduğunu. O gece herkesin arzuladığının aksine, beni daha da güçlü kıldı. Zordu, çok zor. Yaşananları kaldırmak güçtü. Yaşanacakları tahmin etmek imkânsız... Hikâyem kurumuş bir defne yaprağına yazılıydı sanki. Okuyabildiğim kadarını yaşamıştım. Ben o gece, benliğimde yaşam bulan tüm beyazları siyaha sattım. Değiştiğimi düşündüler. Oysaki yenilendim. Gerçek benliğimi buldum. Ne kadar güçlü olduğumu anladım. Kendim kararırken, siyahı akladım. Ve bir hikâyeye başladım. Kendimin yazdığı, başrolünü üstlendiği bir hikâye. Ben kim miyim? Ben Elif Sancak. Temiz ve kirli arasındaki çizgide kirli tarafa itilen bir kadın.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR