Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Bir yandan duygusuz büyük mafya Bir yandan küçük ama duygulu mafya ''seni seviyorum'' ''ben kimseyi sevemem'''

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

Şimdi uyu küçüğüm; Sen büyüyene kadar dönmüş olurum.

BAŞLAMADAN ÖNCE KARAKTER VE IRK TANITIMI KİTABINA BAKILMASI ÖNEMLE RİCA OLUNUR Ben lanetliydim! Annesini öldüren ve cezasını bir ömür boyu acı çekerek ödemek zorunda kalan bir lanetli! Hüküm giydiğim bu cezadan kurtulmak gibi bir niyetim yok. Çünkü hak ediyorum. Şehrimden sürülmüştüm. Bunu yapan kendi öz ağabeyimdi. Onu suçlamıyorum. Suçlamak ne haddime. O da haklı. Sonuçta annemin katiliyim. Yeni hayatıma alışmaya çalışırken gelen telefonun tüm hayatımı yeniden dizayn edeceğini hiç düşünmemiştim. Gardiyan gezginlerden kaçarak yaşarken aile mirasımız olan topraklara geri dönmek bende garip bir heyecan ve karın ağrısına neden olacağı kesindi. Peşime düşeceklerini bile bile neden beni geri çağırıyordu Ağabeyim? Tekrar yakalanayım diye mi? O zaman neden zindandan kaçmama yardım etmişti? Ortaya çıktığımı gördükleri an kaçtığımı anlayacaklardı. Eğer yakalanacak olursam bu sefer sağ bırakmayacaklarını biliyorum. Yaşatmazlar! Krizantem katiline yaşama şansı tanımazlar. Ersen'in peşinde olduğu mahkumu, kaçağı sağ bıraktığı görülmüş şey değil! bende onlardan olacaktım işte! Belki de ölmemi istiyordu. Ya da ölmekten beter etmek. Onun zahmet etmesine hiç gerek kalmayacaktı. Hayatıma bodozlama dalacak olan gök gözlü serseri bu işi seve seve yapacaktı! ... DELİLER OKULU İKİNCİ KİTAP

Masum görünen her şey göründüğü kadar masum muydu ? Hiç kimse masum değil ve olamaz da !!

Hayatı bir türlü düzene girmeyen bir Prenses. Tekrar sevdiklerinden ayrılıyor. Tekrar yeni bir hayata başlıyor. Yeni arkadaşlar, yeni ülke, yeni ev, yeni sırlar... Ortada kalan Claris bir çok seçim yapmak zorunda. İçlerinde en önemlisi sizce hangisi? Macera bu sefer Amerika'da devam ediyor. Claris'e yeni hayatında eşlik edin ve bizimle birlikte Amerika'ya gelin. ÖZEL GÜÇLER AKADEMİSİ'nin devamı.

Tatil hayalleri hayal olarak kalan bir genç kız. Liseyi bitirdikten sonra tatil için çıktıkları yolda gerçekleşen bir kaza. Yeni bir hayat. O anı hiçbir zaman unutamadım. Çünkü o an benim Cora olmadığımın kanıtıydı, yeni hayatıma açılan bir kapıydı ve hayalini kurduğum dünyanın gerçek olduğunun ispatıydı. İşte o an cehenneme girdiğimi sanarken, cehennemden çıkış biletimdi. Bir kaza beni değiştir. Artık basit bir kız değildim. HAYAT SENİ DÜŞÜRDÜKÇE TEKRAR KALKMAYA VAR MISIN?

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

Kaan yanıma gelip, omuzlarımdan tuttu."Kendine gel Rüzgar!Sen daha 15 yaşındasın. Ben inanmıyorum şaka değil mi? Maske sen değilsin."dedi."Hayır benim.Doğru 15 yaşındayım. Ama bu benim. Hayatım,yaşadıklarım beni bu hale soktu. Bir katile dönüştüm en sonunda. Bir katille sevgili olmak nasıl bir duygu? Şimdi ne hissediyorsun? Merak ediyorum Kaan. Çünki ben hiç birşey hissetmiyorum!" dedim.Yine bağırmıştım. "Artık bende hiç birşey hissetmiyorum. Hoşçakal." diyip,beni bıraktı. Kapıya doğru gidip duraksadı. Kapıyı açıp arkasına bile bakmadan çarpıp gitti ve bitti.İlk aşkım bitti. O kapı çarpıldığında, benimde içimde bir şeyler, kırıldı. Mesala artık onu sevmiyorum. Garip, bu duygumu da kaybettim. Şimdi ben neyim? Şimdi ben kukla mıyım?Yoksa bir heykel? Yok ben bir Maskeyim!!