" Acıyı öğrendik, sevmeyi öğrendik. Acıyı sevmeyi de öğreniriz elbet."

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Tanrılar gibi sonsuz olmak istiyorum. Vay canına, ne korkutucu ama. Eğer yapabilseydim sonsuzluğu iki defa satın alırdım. Böyle konuşmamın ürkütücü olduğunu söylüyorlar. Halbuki sadece içimden geçenleri söylüyorum. Ürkütücü olan ne? Annemin, babamın, amcalarımın hatta çevremdeki herkesin hayatını mahvetmiş tanrılar gibi sonsuz olmak istemem mi? Sonlu duygular içerisinde sonsuzun hikayesini yazmak istiyorum. Unutulmaz olmak istiyorum, sadece kalbinde iz bırakmak istiyorum. Kendim olmak istiyorum. Kendimi bulmak ve kendi içimde kendimi kaybedişlerimi sonlandırmak istiyorum. Hepimiz Immortal olmaya çalışan bir avuç "Mortal" değil miyiz? İşte ben olmaya 'çalışmak' istemiyorum. Bizzat olmak istiyorum. "Anılar zihninde oluşturdukları altın parçacıklarıyla sana güzel dakikalarını tekrar yaşatırlar. Birini sevdiğinde sonunda mutlaka kaybedersin ama o altın parçacıkları asla değerini kaybetmez." Annem bana Lotus ismini verdi. Bu yüzden ben, en dip zamanlarda bile yüze çıkmanın bir yolunu bulurum. Ben kazanmak zorundayım. "Sakın kim olduğumu unutma Electra. Sakın."

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Hades öfkeden deliye dönmüş bir şekilde yer altındaki şatosunda volta atıyordu. ''Sen Zeus...Beni karşına almakla büyük hata ettin.Bunun bedelini ödeyeceksin.'' Öfkeden göz bebekleri saydamlaşmış ve Karanlıklar Lordu'nun sembolü olan mor renge bürünmüştü. Persephone bunun ne anlama geldiğini iyi bilirdi.Kocasını bu hale getiren şeyin ne olduğunu bilmiyordu fakat her neyse gazabından korkmalıydı. O sırada iskelet askerlerden biri içeri girdi. ''Efendim yarın ay dönümü.'' Lord sinirle tahtından kalkarak askere doğru hışımla ilerledi. ''Peki bundan banane ?! '' ''Efendim Zeus ve Hera'nın kızı Shaila 18. Yaşına basacak ve Olimpos'ta ilk defa bir melez Tanrıça'nın doğum günü ay dönümüne denk geliyor. Zeus'un büyük bir şölen organize ettiğini duydum.'' ''Benimle dalga mı geçiyorsun asker ?! Kutlama yapacak havada mıyım ? '' ''Yani demem o ki Tanrıça Shaila'yı kaçırırsak bu Zeus'a büyük bir darbe olacaktır. Zeus kızını geri almak için size istediğinizi verecek.'' Tanrıça Persephone engel olmak istercesine Hades'in elini tuttu. ''Hades,bunu yapamazsın. Kendi hırsların uğruna Shaila'yı harcayamazsın.Senin derdin Zeus ile Shaila'nın bunla alakası yok !'' Hades elini karısının avuçlarından çekti. ''Asker,derhal bana Aşil'i çağır.Onun canını bağışlayacağım,bir görev karşılığında..'' VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Her gün restorana gelen gizemli müşteriyi takip etmeye karar veren Kerem'in hayatı bir daha asla eskisi gibi olmayacaktır. BoyxBoy

"Bazen bir erkek sana bütün kadınları unutturur." "Aşkın cinsiyeti yoktur." Yıllardır ailemin baskısıyla hiçbir şey yaşayamamış bir çocuk olarak sessiz hayatıma devam ediyordum ta ki başka bir şehre kaçana kadar. Evet, hayatım boyunca yapmak istediğim şeyi yaparak evden kaçtım ve hayatım boyunca hiç gelmediğim bir şehre geldim. O da yetmezmiş gibi bir erkekten evlenme teklifi aldım! Ve bu teklifi kabul edeceğim, daha doğrusu onunla bu oyunu oynamayı kabul edeceğim. Bir nevi evcilik gibi düşünün tabi bunda anneyle baba yok. Babayla baba var. Bir oyunla başlayan bu masal acaba nasıl sonlanacak? (boyxboy)

O, ejderha ırkının prensesi. Halkı tarafından ihanete uğrayarak tüm değişen yaşamı ve kaybettiklerinin intikamını almaya yemin etmiş bir Element Savaşçısı. Korumasına olan düşkünlüğü ve asiliği başına bir çok kez bela olmuş bir üçkağıtçı. Doğduğu andan beri korumakla yükümlü olduğu yaşamlar tehdit altında. O yalnız değil. Element Savaşçısı olan Koruması ve güvenebileceği muhafızları var. Karanlık bir muhafıza ve karanlık bir kişiliğe sahip. Güçlü ama kontrol edemediğinden gücü onun laneti. Savaştan hiç kaçınmayan; ırkının tüm ihtişamlı güzelliğiyle parlayan bir psikopat. İçindeki ejderhaları ve enerjisiyle başı dertte. Düşmanları güçlü. Düşmanlarının sayısı fazla. Prenses vazgeçemeyecek kadar gururlu. Prenses zarar vermek için var. Prenses intikama aç. Prenses intikamını alana kadarsa durmayacak. Prenses Isabella'nın içindeki öfke her şeyi bitirebileceği gibi... her şeyi gerçekten bitirebilir.