Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

.

''Pelin hiç bir zaman böle olmasını istememişti sadece kötü biri olmamasını istemişti ama olmadı mafya onu sevdi ilk gördüğünde Cem Sönmez herkes onun etrafında dönerken o sadece Pelin'e baktı masum tatlı güzel olmasına Cem onu hem ağlatacak hemde mutlu edecek Bu sadece Pelinin elinde peki o napıcak mutlu olmak için onu mu sevicek yoksa ağlıyacak kırılacak mı?'' -Beni nolurr bırak -Ben ölene kadar benimle durucaksın ''Seni seviyorum'' -Ben seni sevmiyorum -O zaman sevceksin zorundasın

Merhaba arkadaşlar ben wattap de yeniyim . Hikayemi okursanız mutlu olurum. Hepinizi çok seviyorum. Oylamayı unutmayın.