POPRAWIONE ROZDZIAŁY 5/56 - Nienawidzę, gdy palisz - wyznał, a ja przewróciłam oczami. - Każdy czasem musi - wzruszyłam ramionami. - Nienawidzę patrzeć jak się trujesz. Nienawidzę, gdy niszczysz sama siebie. - Ale przecież ty też to robisz - zmarszczyłam brwi i przyjrzałam mu się badawczo. - Ja na to zasługuję, ty nie. "Bo wszystko co najlepsze, dzieję się nocą.." Najwyższe notowania: #1- 12.10.2017!!! #2- 28.09.2017 #4- 09.09.2017 #5- 07.09.2017 #7- 06.09.2017 #9- 04.09.2017 #11- 02.09.2017 #12- 31.08.2017 #14- 23.08.2017 #15- 21.08.2017 #17- 16.08.2017 #20- 14.08.2017

Czy mutanci zdołają przetrwać, gdy ich życiu zagraża potężna organizacja? ~ Okładkę zawdzięczam @oneyellowbee, banner przy rozdziałach to dzieło @Tea-Amo ♡.

Vivian znajduje się na wymianie studenckiej w Anglii. Zostaje zatrudniona jako pomoc kucharza w pałacu, gdzie poznaje sekrety i grzeszki rodziny królewskiej, w tym rozkapryszonego następcy tronu, którego ulubioną rozrywką jest robienie na złość władczej, surowej matce. I część Trylogii Royal

Świat po Wielkiej Wojnie zaczyna się odbudowywać. Rząd Federacji czuwa nad porządkiem przy pomocy tajnej Agencji. Jej żołnierze to armia przywróconych do życia samobójców, maszyn, które nic nie pamiętają i są posłuszne rozkazom Dowódców. Pewnego dnia ktoś się buntuje. "- Skaczesz? - Nie wiem skąd pojawił się głos, tak jak i jego właściciel. Zaskoczył mnie. Złapałam się mocniej barierki na wypadek, gdyby chciał mnie stąd ściągnąć. - Nie musisz na to patrzeć i nie próbuj mnie powstrzymywać - rzuciłam cicho odwracając głowę. Dostrzegłam tylko jego oczy, złote obwódki rozjaśniały ciemność nocy. Przelewały się, skrzyły, żyły nienaturalnym życiem. - Nie zamierzam - odparł. Poczułam tylko jego dłoń na plecach. - Zamierzam ci pomóc - i silne pchnięcie strąciło mnie wprost w otchłań czarnej rzeki." Zdjęcie do okładki ze strony tapetus.pl Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka

Była jedną z tych kobiet, którym nikt nie potrafił się oprzeć. Nie musiała krzyczeć, by jej słuchano, nie potrzebowała sztuczek, by każdy tańczył, jak mu zagrała. Doskonale wiedziała, co jej się należy... I właśnie po to przyszła. Ale Vera miała też tajemnicę, o której nie wiedział nikt poza nią i jej rodzicami. Poznał ją tylko ciemny las pod Riverhorn... i pewien młody mężczyzna. Za wiedzę tą przyszło mu jednak słono zapłacić. "Bo jeżeli matka Ellentis przed kimś nas ostrzegała, to właśnie przed nimi." ~ * ~ "To jest naprawdę świetne. Cudowne opisy, kreacja postaci no i ta tajemniczość oraz nuta niebezpieczeństwa wisząca w powietrzu już od samego początku" - Layla Wheldon "Piszesz świetnie, a ta historia, choć krótka, była całkowicie oryginalna i wciągająca." - Leeettyyy "Oczarowałaś mnie w trzech rozdziałach." - Merybery13

Praca w niepozornej kawiarni rozpoczęła ciąg niefortunnych zdarzeń. Tajemniczy pisarz, blondynka w różowym szaliku i młody "tajniaczek" mieszają w życiu Bartka. Nagle świat wygląda zupełnie inaczej. 🍬🍬🍬 Autorką cudownej okładki jest moja przyjaciółka I3IueNoise, jesteś najlepsza! 🍬🍬🍬

Czasami świat wali się na głowę, bo jesteś gorszy od innych. Czasami wali się na głowę, bo poznajesz kogoś niezwykłego. 🍬🍬🍬 Twórcą okładki jest moja najlepsza przyjaciółka I3IueNoise, dziękuję!!! 🍬🍬🍬

Narodził się i pierwsza twarz, jaką ujrzał, nie należała do jego matki. Należała do jego Anioła. Dlaczego on? Dlaczego małe dziecko, a potem dorosły mężczyzna, który chciał mieć całkiem normalne życie, musi widzieć wszędzie te przeklęte Anioły? Odpowiedź okazała się prosta: jest w nim zbyt wiele dobra... - Myślę, że nie miałaś racji, mówiąc, że ludzie widzieliby więcej, gdyby chcieli. Oni chcą widzieć, ale nie potrafią patrzeć. - Jest jedna zasada dla ogółu, nie ma jednej zasady do jednostki - odpowiedziała zagadkowo. - Twoja sytuacja jest jeszcze inna. Widzisz to, ale nie pragniesz tego widzieć. Nie umiesz zaakceptować tego, że złamałaś "zasady". #18 w opowiadanie ❤ #35 w opowiadanie! #60 w opowiadanie #92 w opowiadanie

Kiedy miałem piętnaście lat dla mnie i reszty świata nadszedł koniec. Epidemia zombie. Martwi wracali do życia i pożerali żywych. Od tego czasu minęły trzy lata. Ostatkiem sił ludzkość stworzyła miasto w którym miało być bezpiecznie. "Miało". Miasto upadło i ostatni ludzie musieli się schować. Teraz w tym zrujnowanym mieście żyją ludzie podzieleni na trzy grupy: Lisy, Wilki i Lwy. Każda grupa zajmuje inne miejsce i specjalizuje się w czymś innym. Płacą sobie w zamian za usługi. Ja nie należę do żadnej z nich. Żyje sam. Żyje tylko temu że w szkole ćwiczyłem lekko atletykę a teraz używam moich umiejętności parkoura żeby przeżyć. No i zapomniałem. Jestem odporny na to cholerstwo.

Za kolejnym blokiem, zakrętem, za kolejną uliczką czekają ludzie o beznamiętnych twarzach. Wyprani z emocji, zupełnie zdrowi na umyśle Zimni. Czasem trafisz na Ciepłego. Rozpoznasz go po tym, że nagle wyprostuje brwi i uda obojętność, zgasi iskierki w oczach w ułamku sekundy. Zrówna krok z jakimś Zimnym, zniknie za jego plecami i nie pozwoli ci się zaczepić. Zagłębiając się w kolejne zakątki Thydo, w końcu trafisz na mur i bramę, która otwiera się tylko na naprawdę specjalne życzenia. Odwrócisz wzrok, wybierzesz inną drogę, wyprostujesz brwi, schowasz się za czyimiś plecami. Nie pozwolisz się zaczepić. Też kiedyś miałam klapki na oczach. Spadły, kiedy znalazłam się po drugiej stronie muru i brama trzasnęła za moimi plecami. Pamiętaj, piekło też jest Zimne. Cudowna okładka (c) @lyssomara #5 w science-fiction - 09.05.2018r. #3 w dystopia - 11.05.2018r. #2 w science-fiction - 12.05.2018r.