(ASKIDA) Ölüme bu kadar yakınken, ölümün ete kemiğe bürünmüş haline aşık olmak ancak bir vampir hikayesine özgü olmalıydı. Aşk, bu kadar güzelken bu kadar ölümcül olmamalıydı.

(ASKIDA) Vampir kuruluna karşı kazanılan savaştan sonra bir yıl kadar içinde her şey yolunda gidiyordu. Evden kaçmaya niyetlenen Bella'nın yaşayacağı olaylar annesinin ve babasın ölümüyle sonuçlanan, daha sonrasında bu olayla beraber başına daha bir çok olay gelecek Bella'nın kaderinde deniz kızı olmak da varmış. Daha sonra vampir kurulunun üyelerinden Meghan ve Mylo'nun gizli bir ilişkisinin olduğundan bir çocukları olduğu ortaya çıkar. Bu çocuk bir yıl boyunca kimsenin tarafından bilinmez. Bir yıl geçer ve çocuk 18 yaşında olur. On yedi yaşında ki Bella ile çok farklı bir tanışma söz konusudur. Ancak Bella başka birine aşıktır. Birinci kitabı okumanızı şiddetle öneriyorum. Karakterleri tanıma açısından sizin için çok daha iyi olur. İkinci seri bana göre daha da heyecanlı. Keyifli okumalar diliyorum.

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.

Ruhumun sesini duyabiliyor musun? Sana fısıldıyor. Onun sana ihtiyacı var.