♈♉♋♌♍♎♏♐♑♒♓ " Özlemeyin arkadaşlar, o başkasını özlüyor. "

İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Derin bir nefes alarak kendini balkona attı, prenses. Sabahlığını henüz üstüne giymişti. Saray daha uyanmamıştı, aslında o da bu kadar erken kalkmazdı. Ama bugün, içindeki sıkıntıyı atmak için yeryüzünden yeraltına sızan güneş tanelerine bakmak istemişti. O günden sonra huzura kavuşup biraz kafa dinleyeceğini zannediyordu ama hiç de öyle olmamıştı. Şimdi saray entrikalarıyla dolu inişli çıkışlı bir hayatı vardı. Uğraşması gereken sıkıntılar, çözüm bulması gereken problemler ve kafasını yıllardır kurcalayan açığa çıkmamış sırlar vardı. Derince bir nefes daha aldı. Güneşe gülümsedi. Yine de mutluydu ve rekabete hiç olmadığı kadar hazırdı. Hayatın gerçekleri ne Elysium gibi cennetti, ne de Tartarus gibi cehennem. Hayatın gerçekleri ikisini bir arada yaşamaktı. Hayatın kendisi bir araftı. Hangi tarafta yaşamak istediği kendi seçimlerine bağlıydı.

'Hey Suskun.' diye seslendi Yeni. Hala yürümeye devam ediyordum. Açıkçası söyleyeceği hiç bir şey umurumda değildi artık. Beni düşürdüğü durumu illa ki ona ödetecektim. Ama her şeyin bir zamanı var. Yavaşça ve sakince o zamanın gelmesini bekleyecektim. 'Sana diyorum Efrah.' diyerek kolumdan çektiğinde yüzüm çenesine çarptı. İlk defa bana adımla seslenmişti. Sakin kalmayı umut ederek acıyan alnımı ovaladım. Sızlıyordu. Ellerimi alnımdan çektiğimde gözlerinin üzerimde olduğunu hissediyordum. Hala ona bakmıyordum. Ondan nefret eden duygularım ben daha bir şey hissedemeden yerlerini almışlardı. Hadi ama, onu önemsemiyorken ondan nefret etmem doğru değil. 'Bu kadar üzüleceğini düşünmemiştim.' dedi tıslayarak. Ne demek düşünmemişti. Eski anılarıma geri dönüp, onların içinde kaybolmuştum ben. Tam bir geri zekalı! Her zaman yaptığım gibi söylediklerine cevap vermeden arkamı dönmek için bir hamlede bulundum. Ama bileğimi sıkması buna engel oldu. Ve ardından ekledi 'Bu sefer susmayacaksın Efrah. Bu sefer konuşacaksın.'

Merih Soyder... Hırçın olduğu kadar ürkek bir ceylan... Yaralı olduğu kadar yara açmayı başarmış bir çocuk... 19'una basacak olmasının kaldırmaya çalıştığı yüke bir faydası olmuyordu şu an. O hiç olmadığı kadar savunmasız, hiç olmadığı kadar acizdi dört kişiyi öldürmüş olmasına rağmen... *** Serdar Eymen Gökalp... Kendini işine adamış gözü kara bir MİT elemanı... Kocaya kaçmıştır diyerek dalga geçtiği kıza musallat olanlara ettiği küfürler kadar yaratıcı kişiliğiyle ve ince zekasıyla hiç reddetmedi aşkı... Ama yine de kendi elleriyle aşkını ateşe attı... *** Bir kadın... Kaç farklı yüzle aşık olduğu adamın karşısına çıkabilir? Bir adam... Aynı kadının kaç farklı yüzüne aşık olabilir? Peki ya aşk! Yüze mi bakar? Göze mi? Yoksa yüreğe mi? Ne dersiniz? Öğrenelim mi? #2 Aksiyon - 1 Haziran 2016

Hades öfkeden deliye dönmüş bir şekilde yer altındaki şatosunda volta atıyordu. ''Sen Zeus...Beni karşına almakla büyük hata ettin.Bunun bedelini ödeyeceksin.'' Öfkeden göz bebekleri saydamlaşmış ve Karanlıklar Lordu'nun sembolü olan mor renge bürünmüştü. Persephone bunun ne anlama geldiğini iyi bilirdi.Kocasını bu hale getiren şeyin ne olduğunu bilmiyordu fakat her neyse gazabından korkmalıydı. O sırada iskelet askerlerden biri içeri girdi. ''Efendim yarın ay dönümü.'' Lord sinirle tahtından kalkarak askere doğru hışımla ilerledi. ''Peki bundan banane ?! '' ''Efendim Zeus ve Hera'nın kızı Shaila 18. Yaşına basacak ve Olimpos'ta ilk defa bir melez Tanrıça'nın doğum günü ay dönümüne denk geliyor. Zeus'un büyük bir şölen organize ettiğini duydum.'' ''Benimle dalga mı geçiyorsun asker ?! Kutlama yapacak havada mıyım ? '' ''Yani demem o ki Tanrıça Shaila'yı kaçırırsak bu Zeus'a büyük bir darbe olacaktır. Zeus kızını geri almak için size istediğinizi verecek.'' Tanrıça Persephone engel olmak istercesine Hades'in elini tuttu. ''Hades,bunu yapamazsın. Kendi hırsların uğruna Shaila'yı harcayamazsın.Senin derdin Zeus ile Shaila'nın bunla alakası yok !'' Hades elini karısının avuçlarından çekti. ''Asker,derhal bana Aşil'i çağır.Onun canını bağışlayacağım,bir görev karşılığında..'' VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

Nilperi beyaz atlı prensine yüzüğü takıp pembe hayallerde dolaşırken , aslında prensinin Gargamele dönüşmesi uzun sürmez. Düğün günü aldatılan Nilperi kalbinin kapısını kilitleyip anahtarını tuvalete atar ve üzerine sifonu çeker. Kendisini tamamen arkadaş grubuyla geyiğe vuran kahramanımız zaten kilolu olan vücudunu obez bir vücuda çevirdiğinde iş işten geçmiştir. Bu sırada fark edilmeden popüler olmaya başlar. Abisi yeni kişiliğiyle ortalığı karıştırırken , rutin bir şekilde gelmeye başlayan gizli numara mesajları işleri iyice çıkmaza sokar. Artık depresyon eşiğine gelen Obezler Kraliçemiz kendisini yeniden doğurmaya karar verir, tabi mesleği buna izin verirse. Şimdi arkanıza yaslanın ve kendinizi Nilperinin çıkmaz sokağına bırakın. Mizah #5

İLK KİTAP : ELYSİUM'UN SIRRI Gökyüzünün ve hava olaylarının mutlak hakimi Zeus elinde şimşeğiyle düşmanını bekliyordu. Güç dolu bakışlarında tereddütün damlası bile yoktu. Karşısında her ne varsa ondan daha kudretli değildi. Arkasında ışığın koruyucusu olan kızı belirdi. Kızıl saçları ve gökyüzünü andıran mavi gözleri kendi içindeki ışıkla parlıyordu. Elini babasının omzuna koydu. Artık o, dünkü çaylak değildi. Kendini bilen, tanrıça olmayı reddetse bile bir tanrıça kadar akıllı ve güçlü biriydi. Zeus'un işaretiyle kız güneş ışığından yapılmış yayını kaldırarak nişan aldı. Tam o sırada sert bir rüzgar esti. Kara bulutlar göğü kaplamıştı. Kızının ışığı söndü. Gökyüzünde felaketin habercisi beyaz şimşekler dans ediyordu. Ne şimşek Zeus'un kontrolündeydi, ne de beyaz ışık prensesin. Tanrı yaşlandı. Kızı ışığını kaybetti. Zeus dik durmaya çalışsa da kudretinden eser kalmamıştı. Nihayet dizlerinin üstüne düştü. Tanrıların tanrısı ilk yenilgisini yaşayacaktı ve artık hiçbir şey eskisi kadar beyaz olmayacaktı. VampirePhotoshop'a bu mükemmel kapak için teşekkürler!

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Gözlerimi sımsıkı kapatarak derin bir nefes aldım. Yapmak üzere olduğum şey benim için bile deliceydi. Sadece birkaç dakika sonra yüzyıllar öncesine gidebilecektim. Ve bu çok tehlikeliydi. Ama buna mecburdum. Başarmam gereken bir görevim vardı. Yanımdaki adam son kontrollerini yaparken aklımdan geçenleri okumuş gibi, "Buna mecbur değilsin." dedi. Gözlerimi açtım ama tamamen ileriye sabitlenmişti bakışlarım. Hayatımı değiştirecek olan yere... Cevap vermedim. "Neler olacağını bilmiyoruz." diye devam etti. "Hafızan tamamen silinebilir." Kararlı olduğumdan emin olmak için bildiğim şeyleri son kez hatırlatıyordu bana. "Bu durumda uyandığında tamamen farklı biri bile olabilirsin." "Bir daha hiç geri dönemeyebilirsin." Bu son sözüyle çözülmüş gibi bakışlarımı ona çevirdim. Ama bu da bilmediğim bir şey değildi. Gümüş desenli siyah sırt çantamı omzuma asarken dudağımın bir kenarı yukarı kıvrıldı. "Bir suikastçi öleceğini bilse bile görevinden vazgeçmez." dedim kararlılıkla.