Η Νεφέλη περιπλανιόταν από πόλη σε πόλη, με σκοπό να βρει κάποιον που είχε χάσει. Στον ώμο της ήταν περασμένη μια παλιά κιθάρα. Αναζητούσε στα τυφλά και άφηνε τη ζωή να την παρασύρει, όπως ένα φτερό παρασύρεται από τον άνεμο. Μέχρι που πήραν βίαια μακριά της τον μοναδικό άνθρωπο που στάθηκε δίπλα της. Μέχρι που ανακάλυψε πως τίποτα δεν ήταν αυτό που φαινόταν και τα μυστικά ανέβηκαν ένα ένα στην επιφάνεια. Μέχρι που ήρθε εκείνος. Εκείνος, που βασανιζόταν από το παρελθόν του. Που άλλοτε έσπρωχνε το φτερό προς όλες τις κατευθύνσεις και άλλοτε το στριφογύριζε στην αγκαλιά του, κρατώντας το σχεδόν ακίνητο. Εκείνος, που ήταν ομορφότερος από όλες τις τέχνες. Που της έμαθε τον έρωτα χωρίς τραγούδια και ποιήματα. Εκείνος, που ήταν επικίνδυνος ακόμη και για τον εαυτό του, αλλά όχι για εκείνη. Εκείνος, που της έδειξε τη σκληρότερη πλευρά του κόσμου. Τη δική του σκληρότερη πλευρά. Και τη φυλάκισε στον κόσμο του. Σε μια φυλακή από την οποία η Νεφέλη δεν μπορούσε να αποδράσει. Από την οποία δεν ήθελε να ξεφύγει. Ακόμη κι αν κινδύνευε. (Εξώφυλλο: i_seira_mou_tora_ )

Υπό διόρθωση. Αργές ενημερώσεις. Ο έρωτας και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν ανατέλλει το ένα, δύει το άλλο. //Κικέρων// Ο έρωτας και η επανάσταση είναι παράνομοι γιατί κρύβουν απροσδιόριστα μέσα τους μιαν απειλή και μιαν ελπίδα. Όταν νομιμοποιηθούν δεν υπάρχουν. //Α. Πανσέληνος//