Nora Winslow, w wyniku traumatycznych doświadczeń z dzieciństwa i diagnozy, która zakłada, że zostało jej pół roku życia, w ogóle nie wychodzi z domu. Dziewczyna ma praktycznie zerowe doświadczenie w relacjach z innymi ludźmi, co w gruncie rzeczy bardziej niż samej Norze przeszkadza jej mamie, która siłą posyła córkę do szkoły, by ta przed odejściem poznała smak przyjaźni i miłości. Ale pójście do liceum i żenujące spotkania szkolnej grupy wsparcia to tylko wierzchołek góry lodowej. Nora nawet nie spodziewa się, że na drodze do spokojnego ukończenia szkoły mogą pojawić się kłopoty. Kłopoty te mają czarne włosy, ciemne oczy, tatuaże na rękach i powszechnie znane są jako Parker Presley, przez wielu uznawany za alegorię chaosu i nieporządku. Wkrótce Nora przekona się, że każda plotka zawiera ziarnko prawdy, a Parker faktycznie jest jedną z osób, których dla własnego bezpieczeństwa lepiej unikać. Ale co zrobić w sytuacji, gdy unikany człowiek na siłę wchodzi ci z butami w życie, a ty nie masz serca, by go z niego wyprosić? Okładka wykonana przez @Tail90 Praca została nagrodzona w konkursie literackim "Splątane nici".

,,Może dorastanie wiąże się z rozczarowywaniem ludzi, których kochamy." - Nicola Yoon, Ponad wszystko © Brxxks, 2016 all rights reserved Zapowiedź wydania papierowego: https://bit.ly/wszyscybylismyzamlodzi Karta książki w Empiku: https://rcl.ink/iWtcI

-Czy ty ze mną flirtujesz? -Od jakichś dwóch miesięcy, ale dzięki że zauważyłaś.

Drużyna Kaptura to kompletnie pokręcona paczka dziwaków, którzy robią to, czego robić nie powinni. Baletnica, piromanka i sadysta? Z tego nie wyniknie nic dobrego. Od kilku lat plączą się w najgorsze sensacje i poszukują zaginionego przyjaciela, który do tej pory się nie odnalazł. Sprawy komplikują się, kiedy Arlie odkrywa, że jej odwieczny, pozornie idealny obiekt westchnień wie więcej, niż jej się wydaje. Czy odnajdą przyjaciela? Jak Arlie pogodzi taniec z poszukiwaniami? I kim jest ten tajemniczy gość na jej występach, wiecznie ukryty pod czarnym kapturem? UWAGA: opowiadanie może zawierać treści dla osób pełnoletnich, DOKŁADNE OPISY brutalnej przemocy, drastycznych scen, sadystycznych zachowań i huśtawek emocjonalnych. #1 w science-fiction ❤️ okładka: ksiazkowny

Oboje siebie nienawidzą i oboje o tym wiedzą. Tyle nienawiści, ale dalej są blisko i nie mogą się uniknąć. Może najwyższy czas z tej odwiecznej walki wyrosnąć? Co się stanie, jak jeden moment zmieni wszystko? Jest to kontynuacja opowiadania ''Mój mały mężczyzna'' z perspektywy Jane. Chciałabym ZAZNACZYĆ, że w tym opowiadaniu znajdują się liczne błędy, jak i w pozostałej serii Mój mały chłopczyk - Kochamy siebie. Pisała to zbuntowana 16-latka, której na tamten moment w głowie była tylko zabawa. Mimo że teraz patrzę na to z zażenowaniem, jest to cudowne wspomnienie mojej młodości. Zdecydowałam pozostawić wszystkie powieści w oryginalnej wersji, ponieważ są częścią mojej przygody z pisaniem. I z tego miejsca chciałabym Ci życzyć, abyś się nigdy nie poddawał. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ○ Opowiadanie zawiera sceny erotyczne oraz liczne ilości wulgaryzmy Najwyższe notowane #1 w Romans - 28.10.2016 ♥

Ashley płakała do torebki Gucciego. Willy płakał do paczki fajek. berry; 2018

One shot w trzech aktach. Umarłem w Wigilię. Czemu Czyści palą cygara? Tylko jedne drzwi należą do mnie. Jest jeden dzień w roku, kiedy mogę zobaczyć Marię. I Tosię. Mam trzy lata. Cover graphic author: len-yan on DeviantArt

- Nie, nigdzie nie wychodzę - powiedziałam a on w tym samym czasie przerzucił mnie przez ramię i zaczął wynosić w nieznanym mi kierunku Zaczęłam cała go obijać pięściami i próbować jakoś się wydostać - O nie nie nie. Nigdzie nie uciekniesz, możesz wić się ile chcesz a i tak cię nie wypuszczę - na te jego słowa poddałam się - No widzisz i odrazu czy nie wygodniej- prychnęłam na jego słowa - Jak tylko mnie postawisz na nogi, to ci obiję tą przystojną buźkę! - krzyknęłam, dopiero teraz zdałam sobie sprawę z tego co powiedziałam, czy ja jego buzie na serio nazwałam przystojną? Ugh.. czasami serio powinnam pomyśleć zanim coś powiem - Czy ty moją buzie nazwałaś przystojną? - widziałam jego uśmiech - Chciałbyś, prędzej nazwałabym cię największym dupkiem jakiego spotkałam w całym moim życiu niż przystojnym - on na to tylko prychnął i postawił mnie do pionu - Na co się tak gapisz? Nie widziałeś nigdy dziewczyny w szlafroku ? - spytałam, na co on tylko zbliżył się do mnie i wyszeptał do mnie na ucho - bardziej mnie zastanawia co masz pod szlafrokiem - dupek celowo dał nacisk na „pod" - no to przykro mi, bo się nie dowiesz - zrobiłam wredny uśmiech i planowałam wrócić do domu, ale jak wspominałam to był tylko plan bo oczywiście pan doskonały złapał mnie za nadgarstek, tym samym wpychając do swojego samochodu - i gdzie ty masz zamiar mnie zabrać tak wyglądającą ? - zapytałam z kpiną, na co on tylko spojrzał się na mnie z chytrym uśmieszkiem. O nie, ja dobrze znam ten uśmieszek Czy dwie zupełnie inne, skrajne osoby połączy wspólny los? Dowiecie się tego czytając Naughty Boy!! Serdecznie wszystkich zapraszam! W opowiadaniu mogą pojawić się błędy ortograficzne, za które szczerze przepraszam. To moje pierwsze opowiadanie :)