Bir sabah kaçırdığın hayatın bir sonraki intihara biletini kestiren insafsızlığına inat, dünyanın bazı insanları, birtakım hayaller uğruna birçok şeye göğüs germe kudretini kendinde bulduğu zaman adına yaşamak denilen bu hayatı da sevebiliyordu. Sevginin anlamını bilerek ona bu anlamı vermesini becerebilecek insanların soluklandığı ilk durak ceplerinden dökülen çakıl taşlarının sivri uçları kadar keskin bir başlangıca cesaret edenin de ilk eşiği olmalıydı. Ya'Saklı bir mahkumunun gözlerindeki yaşanmışlıkları aydınlatmak istercesine gönülde yansıtılan ışık huzmesiydi sevgi. Bütün çıplaklığı ile ortaya konduğu vakit, yarattığı ikiliklere rağmen ondan utanmadan, sıkılıp bunalmadan mücadelesi olanların kazandığı bir savaştı ve sahip çıkıldığı zaman barış kadar güzeldi... ''Hayatın bize sunduğu boşvermişliklerine demlediğimiz çayın dumanı üzerinden eksilmeden, çocukluğumuzun arka bahçesine kilim serip geri dönmeni bekliyorum.''