Herkesin karanlık bir geçmişi olabilirdi, hem de herkesin. Ama onunki pembe bir geçmişti. Düştün elime PAMUK PRENS! Alya: Elimde çok güzel fotoğrafların var Anıl. Alya: Ve sen onları kimseye atmamam için bana yalvaracaksın.

Yiğit: Kimsin? Adın ne? 05** *** ****: Adım mı? Herhangi bir eşya adı olabilir istersen. 05** *** ****: Herhangi bir nota falan da. 05** *** ****: Hatta buldum. La olsun. 05** *** ****: Adım La. Yiğit: Ne diyorsun ya? Yiğit: Ne la sı? Kimsin sen? 05** *** ****: Beni bilmem de sen Franz Kafkanın her dizesini daha anlamlı yapan adamsın. 05** *** ****: 'Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene yanımda yürümüştün.' 05** *** ****: Yanyana yürümüş olmamız bile delirtiyor beni. Sanki dünyanın en özel insanıymışım gibi hissettiriyor. 05** *** ****: Karşımda olsan Cemal Süreya gibi açık içerim çayımı karşımdaki seni görebileyim bardağın arkasından diye. 05** *** ****: Biliyor musun? Bir kuş kadar özgür olsam, yine de camının önünden ayrılmazdım. İzleyebilmek için seni. - İnan bana zor değil. Gerçeği görmek için, gerçekten bakman yeter. - • 18.09.2018 tarihinden itibaren #anonim ve #bilinmeyennumara sıralamasında 1. 🙏 • 29.01.2020 tarihinde #lise sıralamasında 1. 🙏🏻 • 11.04.2020 tarihinde #romantizm sıralamasında 8. 🙏🏻

Sapık: Kıvırcık buklelerini seviyorum. Sapık: Senin aksine gerçekten saçlarını seviyorum. Sapık: Elaya çalan gözlerini. Sapık: Kaşının kenarındaki küçük beni. Sapık: Gülünce kısılan gözlerini. Sapık: Herkes senin okulda ki halini seviyor. Sapık: Ama ben öyle değilim Şafak, yeni uyandığın zaman ki halini ve o çatallaşmış sesini duymak isterdim. Sapık: Dağınık saçlarında ellerimi gezdirmek. Sapık: Gülüşünü kimse görmesin diye elimle ağzını kapatmak isterdim. Sapık: Manzaram diyorum sen olsan. Sapık: Ne sigara içerdim be!

Yankı, hayatını erkek olarak yaşamak zorunda olan bir kızdır. Son istediği şey dikkat çekmekken okulun belalısı Ali ona düşman olur. ... ve ikisinin hayatı da sonsuza dek değişir.

Ben Alara Yücegönül. Bir tane sevgili yapacağım demiştim. Onun bile gidip en karaktersizini bulmuştum. Burnumu çektim. "Ne ağlıyorum ben ya." dedim kendime kızarak. "O onun bunun evladı hiç üzgün değildi. Ben niye salak salak ağlıyorum!" etrafa bakıp kendi kendimi gaza getirdikten sonra eve doğru yürümeye başladım. Beş dakika sonra yeni bir ağlama krizi geçirdiğimde "Aptalım, büyük aptal." diye kendime kızmaya devam ettim. Telefonum çaldığında arka cebimden çıkardım. Ekranda gördüğüm isimle ufak çaplı bir kriz geçirdiğimde ayağımı yanımdaki çöp kutusuna vurdum. Büyük bir sızlama bileğimi sararken olduğum yere çöküp telefonu açtım. " Alara-" "Anne," dedim sinirden artık gülerken. "Sen benim bacaklarımı kır lütfen diyeceğim ama ben biraz önce bileğimi hallettim sanırım. Sen en iyisi beni yatılı okula ver. Ya da dur onu da yapma ben orada daha da kudururum -" Sözümü kestiğinde alt dudağımı ısırıp azarı bekledim. "Neredesin sen bakayım. Aklım çıktı haberin var mı senin? Hem ne abuk subuk konuşuyorsun?" "Anne eve gelecek gibi değilim. Ayağım çok kötü. Babam beni almaya Mehmet amcanın marketinin önüne gelirse gelebilirim. Ha diyorsan Allah 'ın cezası, ailenin yüz karası ne halt yersen ye-" telefondan gelen dıt dıt sesiyle kapatmış olduğunu anlayarak telefonu yanıma bıraktım. Bu ne halt yersen ye Alara demek değildi, değil mi?