Το αληθοφανές ψέμα είναι η αλήθεια ή το ψέμα;Ζωές σβήνουν γεννιούνται και εγώ ακόμα εδώ , να παλεύω να βρώ την αλήθεια , την αλήθεια μέσα στο μυαλό μου. Παρελθόν. Η μόνη μου παρέα ,ένα ρολόι. Τίποτα άλλο δεν άφησες πίσω. Μονάχα ένα ρολόι. Ή Ίσως είναι και αυτό ψέμα; Δεν έχω τέλος. Τελείωσα ξόφλισα.

Η Blake ειναι μια 17χρονη κοπελα που μενει στο Τοροντο. Εχει μια πολυ καλη κολλητη που ονομαζετε Emily αλλα δυστυχως για αυτην δεν την βλεπει σχεδον ποτε. Ειναι πολυ κλειστη σαν χαρακτηρας και περναει πολλες ωρες της ημερα της στο νεκροταφειο οπου ζωγραφιζει διπλα στον ταφο των γονιων της... Ομως θα συμβει αυτο που θα αλλαξει μια για παντα την ζωη της... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ -Ελα βρε Blake σε παρακαλω...κανε μου τη χαρη για μια φορα...θελω πολυ να παω...με ικευτευσε η Emily... Σκατα...δεν θελω να παω...αλλα πρεπει...εχει δικαιο...της το χρωσταω... -Καλα ενταξει...θα παμε...αλλα οχι ποτα και θα γυρισουμε σπιτι το αργοτερο μεχρι τα μεσανυχτα...ειπα αυστηρα -Ελα μεχρι τις 2:00...σε παρακαλωωω... ειπε εκεινη κανοντας puppy face -Καλα αλλα οχι ποτα...ειπα και με αγκαλιασε φιλοντας με στο μαγουλο ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ -Γιατι μου το εκανες αυτο???ρωτησα απελπισμενα με δακρυα στα ματια μου...μου χαμογελασε ειρωνικα αφηνοντας σε κοινη θεα τους κυνοδοντες του και με πλησιασε... -Γιατι μπορουσα...ψυθιρισε στο αυτι μου χλευαστικα και η καρδια μου εχασε ενα χτυπο... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Μια δαγκωνια...μια δαγκωνια μπορει να φερει τα πανω κατω στη ζωη δυο

|Book 2| Διέσχισα αργά τον διάδρομο. Ο ήχος από το σύρσιμο του τσεκουριού ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο και στο πέρασμα του άφηνε φρέσκο κόκκινο αίμα στο πάτωμα. Το κράτησα πιο γερά για να είμαι σε ετοιμότητα. Σταμάτησα απότομα μπροστά από τον σκοτεινό διάδρομο. Ήταν σίγουρα εκεί, η αναπνοή του ακουγόταν. "Είσαι psycho αλλά δεν είσαι ο στόχος μου. Σού το είχα ξαναπεί. Έπρεπε να πρόσεχες." Η φωνή του με ανατρίχιασε και ένιωσα τα βαριά του βήματα να έρχονται προς έμενα. ______________ Η Gabriela κατεστραμμένη μετά την τραγική δολοφονία της μητέρας της βρίσκει ένα σημείωμα στον τόπο του εγκλήματος. Προσπαθεί να βρει μία λύση μόνη της όμως τότε θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από τον Ethan, με τον οποίο μετά την δολοφονία δεν έχουν ξαναμιλήσει. Ο δολοφόνος φαίνεται να έχει άγριες διαθέσεις και άσχημους σκοπούς. Το παρελθόν σε χτυπάει άσχημα και πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις. ΠΡΟΣΟΧΉ: Θα πρέπει να έχεις διαβάσει πρώτα το "Sweet Serial Killer" Don't copy the story!

Καθομουν στο λιμανι και κοιτουσα την θαλασσα. Σκοτεινη. Μαυρη. Ετσι την εβλεπα. Σαν τα ματια μου. Απο σκουρο μπλε μετατραπηκαν σε μαυρο. Δεν ξερω αμα εχω δει πιο μαυρα απο τα δικα μου. Καθε φορα που τα βλεπω στο καθρευτη απορω πως καταφερε και μου τα μαυρισε τοσο. Αυτος ο ανθρωπος καταφερε το αδυνατο.. Χωρις αλλη σκεψη εβγαλα μηχανικα ενα τσιγαρο απο το πακετο και το ακουμπησα στα ματωμενα χειλια μου. Σε κλασματα δευτερολεπτου το αναψα με τον αναπτηρα και αφου εισεπραξα μια γερη δοση αφησα ενα δακρυ να κυλησει στο πατωμα. Ενα ακομα δακρυ ενα τονο πιο μαυρο χρωμα στα ματια μου. Στην καρδια μου. Ενα τονο περισσοτερο σκυλα. Ηταν πιο ευκολο απο οτι περιμενα Ηταν λιγοτερο χρονοβορο. Καλυτερα για εμενα. Παντως τον παραδεχομαι.. Καταφερε να με μετατρεψει στην χειροτερη σκυλα σε ολη την πολη μεσα σε μια νυχτα. Κανεις αλλος δεν θα το καταφερνε στην θεση του. Τραβηξα μια τελευταια τζουρα απο το τσιγαρο μου το εσβησα το δερμα μου. Πλεον δεν ποναει Πρεπει να ηταν το 10ο στην σειρα. Και το 100ο σημαδι πανω μου. Το 100ο σημαδι που αυτος προκαλεσε.. Αλλα και αυτος που θα προκαλεσει και τα επομενα...

Η 16χρονη Ίριδα ζει μόνη της με την γιαγιά της σε ένα μικρο χωριό για περίπου 11 χρόνια, από τότε που έχασε τους γονείς τις από δολοφονία. Δεν θυμάται πολλά από τότε. Δεν θυμάται τίποτα, εκτός από δύο μπότες. Δύο καφέ μπότες. ___ Η ιδέα που μου έδωσε έμπνευση για να γράψω αυτήν την ιστορία είναι της @greekcompe. #2 σε Μυστήριο/Τρόμου/Θρίλερ (15/6/2016) Wattys (κατηγορία: Συλλεκτική Έκδοση)

"Εχω δει βαθμους στο πρωτο τετραμηνο να πεφτουν πιο ευκολα απο εσενα σε αγορι" "YOU SON OF A--" Aka How To Be #sexy Aka htb#s Aka dksbsjsjjsnskamis #Astem Highest; #1 in Teen Fiction

"Μέσα σε αυτόν τον χρόνο που σου απομένει, θα σου δείξω 10 πράγματα που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις." ψιθυρισε στο αυτί μου. "Δεν μπορώ απλά, να κάτσω σπίτι με τα βιβλία μου μέχρι να έρθει το τέλος;" γκρίνιαξα, καθόλου ενθουσιασμένη για ο,τι ετοιμαζε. "Όχι, έχεις ακόμα έναν χρόνο ζωής και θα φροντίσω να είναι ο πιο διασκεδαστικος από τους 16 που έχεις ζήσει σε αυτήν την γη. Το κατάλαβες, σκιουράκι;" ++++++++++ Η Hazel, έχει λευχαιμία, σε προχωρημένο στάδιο. Οι γιατροί της δίνουν έναν χρόνο ζωής. Τώρα θα περιμένατε να κλειστεί σε ένα νοσοκομείο και να κάνει χημειοθεραπείες. Όχι, αποφασίζει να αφήσει τον εαυτό της στα χέρια της φύσης. Ετσι, μπαίνει σε ένα πρόγραμμα, στο οποίο ένας εθελοντής κληρώνεται να περάσει με έναν άνθρωπο με καρκίνο, όσο χρόνο του απομένει. Ο Matthew, είναι το κλασσικό bad boy του σχολείου, που σε συνεργασία με τους φίλους του, κάνουν την ζωή της Hazel, μία επίγεια κόλαση. Τωρα ομως, έχουν ένα χρονο, να τα αφήσουν όλα στην άκρη και η Hazel, να φύγει από αυτόν τον κόσμο ευχαριστημένη με την ζωή της.

"Πονάω" "Βλέπεις να με νοιάζει;" "Κρις τι λες" "Λίνα μην ανακατεύεται" "Ζαλίζομαι" "Σκάσε" "Μαμά...μπαμπά..." * * * * * * * * * * * Τα λόγια πονάνε όσο και το ξύλο,ίσως και περισσότερο, ανάλογα απο ποιον υπόνονται. Στο σχολείο όλα μοιάζουν καλά. Ποτέ όμως δεν ξέρεις τι κρύβει μια τουαλέτα, ποιανού είναι οι κόκκινες κηλίδες αίματος στο πάτωμα. Μίλα Για ό, τι και αν δεις Μίλα Και Στήριξε Μία ιστορία για το bullying βασισμένη στην φαντασία του 14χρονου εαυτού μου. ©All rights reserved Please don't copy the story.