Bir Arkeolog'un mesleki yaşantısından edinmiş olduğu gerçek deneyimlerle hazırlanmış yazı... Tahminen günümüzden beş ile dört bin yıl öncesinde yaşamış olan insanların öldüklerinde nasıl gömüldükleri ve ölümün yüzlerinde bıraktığı son ifadeler; çığlık atanlar, gülenler ve tebessüm edenler... Burada anlatacağım mezarlar resmî olarak henüz makalesi yayınlanmadığı için mezarlara hayali numaralar ve iskelelere hayali isimler vereceğim. Gördüklerimi detaylı anlatıp hayal dünyanızda kurgulatacağım. Cinayete kurban gidenler, bebek ölüler, küp içerisinde gömülenler, taştan odalara gömülenler, içerken düşüp ölenler ve yangından kaçarken öldüğü yerde bırakılanlar... Geçmiş zaman içerisinde ölüler ve öldükten sonra yapılan ritüeller.. Her mezar kendi içinde bir gizemi barındırmakta, anlatılardan yola çıkarak gerçeği bulmalıyız.. Arkeolojide kesinlik yoktur eldekilerden yola çıkarak en doğru bilgiye ulaşma çabası vardır. Size vereceğim bilgilerden gerçeğe ulaşmaya çalışalım. İpuçları kaçırmayın belki bizim gözden kaçırdığımız doğruyu siz bulmuş olacaksınız.. (Not: Hikayelerde kullanılan görseller gerçek insanlara ait iskeletlerdir. Korkan insanların okumamasını tavsiye ederim)

Yanlış.. Doğumu Yaşayışı Ölümü... Yanlış kaderinin kurbanı bir adam Suçu, doğmak toprağın karnından.

"Ben.." dedim yutkunarak. Yüzüne baktım. "Ölmek istemiyorum." Gülümsedi, yüzü hüzünle gölgelenmişti. "Ölmeyeceksin." Kayıp Tanrıça serisi 2.kitabıdır. 6 Haziran 2015 Tüm Hakları Bende Saklıdır. ©

-