NAZ VE İLKER... Aşk kızı yakaladığında, İlker çok uzaklara gitmişti. Sonra İlker tutuldu o aşka, ama bu sefer de Naz vazgeçmişti. İki inatçı, iki delidolu gencin savaşı da o zaman başlayacaktı. "Gururumu uzaklarda bırakıp sana geldim. Şimdi sevdamı sana bırakıp, gururumla gidiyorum İlker! Ben seni çok ama çok sevdim..." SERTAÇ VE SEVDA... Ayrılıkları anlamsızdı adama göre, saçmaydı, nedensizdi. Her şarkıda onun aşkını mırıldanırken, şimdi ayrılığı söylüyordu dili... Ama Sevda henüz kendi şarkısını adama söylememişti. Çünkü hiçbir şey nedensiz değildi.... "Affetmek bazen zordur... Ama imkansız değildir."

Onlarınki bir tutku hikayesiydi... Yıllar önce başlamış, hep yarım kalmış ve günün birinde sürpriz bir şekilde yeniden alevlenmişti. Nil Güray çocuk sahibi olmayı hiç istememişti, ta ki biraz daha beklerse çocuk sahibi olamayacağını öğrenene dek. Gerçekle yüzleştiğinde ise önünde fazla bir seçeneği yoktu, beyni istemese bile kalbi onu o adamın kapısına götürmüştü. Ateş Ateşoğlu, büyük bir skandalla karşı karşıyaydı. İş hayatındaki itibarı ve dedesinden kalan serveti tek bir kadına bağlıydı. Bütün hayatını babasından daha iyi olmaya adamış olan Ateş buna razı olmaktansa başka her şeyi kabul edebilirdi. Her şeyi.. Nil kapısını çaldığında karar vermek Ateş için pek de zor olmamıştı, ikisinin de kârlı çıkacağı bir anlaşma yapmak, işin kolay tarafıydı. Peki ya yıllar boyunca tavan arasına saklanmış, örtülmüş, unutulmuş duygular... Tutku yeniden alevlenmeye başlarken, ikiliyi hiç tahmin etmedikleri iki(!?) sürpriz bekliyordu. Mükemmel Planlar Serisi 2 Kitap kapağı için @birisinden e teşekkürler. İLK YAYIN TARİHİ: 24.09.2015

İkinci Bahar ''Bahar...ikinci şanslara inanır mısın ?'' Yeşil gözleri hüzünle doldu. Uzun kirpiklerinin gölgesi düştü kadının yanaklarına... ''İnanmam...Çünkü bana ilki için bile verilmedi şans...'' Adam kara gözlerini dikti kadına...O kadar güzeldi ki... O kadar şiir gibiydi... Nazım olası tuttu adamın... ''İnanman için ne yapabilirim Bahar'ım ?'' Kadın dolu dolu gözlerinden birer damla yaş düşerken omuzlarını dikleştirdi. O hiçbir zaman yenilmemişti...Hayata,insanlara....kötü niyetlere bile... ''Ben inanmak için geç kaldım artık Murat...'' Dedi ama sesi karanlığa değil adamın kalbine düştü. Yeşiller ve kara gözler birbirini tarttı. Sessiz savaştı onlarınki ... kazananı olmayan mağlubu olmayan... Kadın yıkıktı...virandı...hem de kan ve revandı içi... İlk aşkın peşinden koşmuştu... İnanmış..ihanete uğramıştı... Kendi yatağında sevdiği adamı başka bir kadınla görmekti onu yıkan,yakan...harabeye döndüren...Şimdiyse yakmıştı tüm gemilerini ta ki ona kadar...o kara gözlere kadar... &&& Adam... çılgındı...aşk hiçbir zaman onun limanına varmamıştı.O hiç aşka düşmemişti... Ta ki kırgın,yıkık,dökük yeşilleri görene kadar... Ta ki aldatılmışlığına rağmen çocukları için dimdik ayakta duran Bahar'a kadar... Kimseye boyun eğmemiş...kimse ona aşk adına bir şey hissettirememişken bu kadının kölesi olmuştu. O kadar mağrurdu ki Bahar...Murat ona her baktığında yeniden inanıyordu aşka... Bu kadın ona tek bakışıyla hükmedebilecekken o 'git' diyordu... ''İyi de'' dedi...Murat içinden...buruk bir tebessüm dudaklarına yayılırken... ''Ben sen olmuşken ,nereye gitsem senken, nereye baksam sana bakıyorken, nasıl giderim...???''