Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'

Bir kız... Ünüversite mezunu iş arıyor... Bir mafya... Şirketin patronu oluyor... Peki bunları karşılaşmaları nasıl olur sizce? Ya hayatları nasıl kesişir? merak ettiyseniz hadi okumaya:)

" Sen öyle san kendi isteğimle evlenmedim seninle. " Ahmet olduğu yerde put gibi dikildi. Ne dediğimi kavramaya çalışıyordu. Sert bakışlarını gözlerime dikerek bakıyordu. Bu kelimelerim ikimizi de kırıyordu. Onun sarf ettiği kelimelerde beni. " Ne demeye çalışıyorsun sen Zeynep? " dedi burnundan sert bir o kadar da sinirli soluk vererek. " Ben beni istemeyen birini mi kadınım yaptım kendime?" Hayır! Yanlış anladı beni onu demek hiç bir zaman istemem. " Hayır öyle değil Ahmet? Dinle beni." Dedim aceleci bakışlarla. " Neyini dinleyim senin. İstemediğin beni mi anlatacaksin bana? " dedi hayal kırıklılığıyla. Öyle hiç bir zaman düşünmemiştim Ahmeti. Sonradan aşık olmuştum ben zaten ona. Ilk yüzükleri taktığımız zaman kendi rızamla değildi. Babam zorunlu tutmuştu beni bu evliliğe. Ama aradan geç zaman için de aşık olmayı denemiştim ve oldum da. Tam ağzımı açıp öyle birşey olmadığını diyecektim ama Ahmet arkasını dönerek kapıya doğru yöneldi. " Ahmet dur. Nereye gidiyorsun beni dinle bi? " dedim ama hiç bir faydası olmadı. Arkasından bağırmam. Kapıyı hızlı örterek çıkıp gitti odadan. Beni kendimle bırakarak. Yere oturarak ne yaptığıma baktım. Bir olay sonuçu nasıl bu hale gelebilmiştik biz. Nasıl böyle olabilmiştik herşey güzelken. Allah kahretsin ki bilmiyorum. 🔸🔸🔸🔸 Hayatımda en güzel zor durumda kaldığım seçimimden biriydi. 15 Mart 2016 da yayınlamaya başlamıştır.

Annesinin doğumda öldüğünü sanan Hira peşine düşen sapığından kurtulmak için rol yaptığı çocuğa aşık oldu. Hayattaki tek öncelikleri bira, uyku ve kadınlar olan Barış hayatındaki tek masum şeye aşık oldu. Yaşanmışlıklar, anılar, dostluklar, verilen sözler ve hayaller... Tüm bunların birer yalan olduğunu öğrendiğinizde siz yine sevdiğiniz adama gider miydiniz?

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Sevdiğini elde etmek için her şeyi yapan acımasız bir adam... o ; Karan Şahmeran Sevdiği adamın hayatı için kendi hayatından vazgeçen bir kız... o ; Efra Saraçoğlu Efra nerden bilebilirdiki Karan' ın sözünde durmayacağını... Kitap kapağı için KaderTok2 ye teşekür ederim

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

Geçmişi güzel olmasada geleceğin ona neler getireceğini bilemeyiz... Lise hayatı kabus olsada desteği hiç eksik olmadı. Eskiden ailesini kaybetmeden önce köpek gibi didiştiği abisi sığınacağı tek liman oldu. Hiç tanımadığı insanlar onu saplantı haline getirirse? Taki abisi Rüzgarın arkadaşı Canla tanışana kadar... Aşkına hiç karşılık almamasına rağmen, şuanda karnında onun çocuğunu taşıyor... Mutlu evlilikleri sonsuzluk mu olacak? Cevabını beraber hikayeyi okuyarak öğrenelim mi? Mafyanın Çocuk Bakıcısının ikinci serisidir :) Rabia ile Canın hikâyesi....

''Senin ateşin benim Alev.'' ''Senin gökyüzün benim Rüzgar.''

Bu hikayenin tüm telif hakları yazarın şahsına ait olup, izini dışında çoğaltılması ya da ticari bir amaç uğruna kurgunun kullanılması kesinlikle yasaktır. Böyle bir durum ile karşılaşılırsa, gerekli mercilere ulaşılacaktır. 18.10.2013 - 02.07.2014 -------------- Daha 18 yaşında öksüz, yetim bir genç kız.. İnsafsız bir üvey baba.. Üvey Babasının ünlü bir şirketi zarara uğratması sonucu, kendi hatalarının karşılığı olarak onu satmasıyla hiç bilmediği bir yolun başındaydı Lara. En saf, temiz duygularıyla bir adamın önüne fırlatılmıştı. Tek kadın, bir imza.