"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

"Sen," dedi mimiklerini sabit tuttuğu çehresiyle. "Bana yürümüyorsun," dediğinde başımla onayladım. Hevesli bir baş onayı olmuştu bu, çünkü artık beni anlar gibi bir hali vardı. "Bana koşmuyorsun da," dediğinde gülümseyerek salladım kafamı bu sefer. Allah'ım sonunda ona takıntılı olduğum düşüncesinden sıyrılmıştı! "O zaman," dedi dudaklarını kıvırarak. "Sen bana depar atıyorsun." "Ha," sesi çıktı ağzımdan kabaca. Ağzımın yere düşeceğini hissediyordum şaşkınlıktan. Gözlerimi kırpıştırdım kıvrak dudaklarına karşın. "Bak," Sakin kalmaya çalışıyordum ama en etkili yol onun teniydi o yüzden nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle dizinden sarkıttığı elini tuttum. Sinirin hücrelerimden koşar adım kaçışlarını hissederken memnun kalmıştım. "İstediğini düşün ama yanında kalmama izin ver." •Başlangıç tarihi: 13.10.2018 Bir adamla tanıştım. Bana dokunduğu zaman tüm acımı alıyor.

(TAMAMLANDI.) Tehlikeden kaçan bir kelebektim. O ise önüme ağlarını ören bir örümcek. Kaçacağım tek yer kendime kurduğum kozaydı ama bilirdim ki o hep orada olurdu. Kaner Şahiner'den kaçamazdım. Hayat, ikimize büyük bir oyun oynamıştı. "Gözümü kırpmadan düşen yaşlar, gözünü kırpmadan beni öldürenler yüzündendi." mafya #1 tehlike #1 genelkurgu #11 gençkurgu #2 aksiyon #1

Merve Aktaş tüm hayatını geride bırakıp İngiltere'ye geldiğinde sadece kariyerine odaklanmayı planlamıştı. Planları arasında asla tehlikeli ve gizemli bir yabancıyla birlikte olmak yoktu.. ta ki Tommy Moretti ile tanışana dek.

3 yıl önce âşık olduğum adamın bir anda hayatımın ortasına düşmesini mucize olarak adlandırdım, yanıldım. Uğruna sayısız cümleler kurduğum adamın büyük bir yalandan ibaret olduğunu gördüm, yıkıldım. Şefkatinin ruhumdan sızıp kalbime mürekkep gibi damlasını sevgi sandım, mahvoldum. İhaneti mucize, şefkati sevgi, cellâdımı cümleler sandım. İşte ben o zaman bir sandalyenin tepesine çıkıp, parmak uçlarımın üzerinde durdum. Urganımı boynumda, celladımı yanımda, aşkımı karşımda buldum. O okyanus mavisi gözlerde bir kez daha boğuldum. [Okyanus ve Bataklığın hikâyesi] *** Not: Acının Büyüttüğü Kadın isimli ilk hikâyedir. 12.02.2016

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Karısının ölmesiyle tüm dengeleri değişen ve kızının öğretmeniyle yeniden aşkı tadan bir baba ile aşkı hiç ummadığı bir adamda bulan bir öğretmenin öyküsü... Not: Mafya kitabı değildir. Yetişkin okurlar için uygundur. Yetişkin içerikli sahneler içerir. Ön yargılarınızı bir kenara bırakın ve hikayenin ilk bölümlerine göre hüküm vermeyin! Bu kurguda geçen kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Başlama Tarihi: 16.06.19

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.