Miłość nosi wiele imion. Jedne pokryte są bliznami, inne naznaczone uśmiechem. Zdarza się miłość taka, która nigdy nie mija. Wypełniona radością, ale także bólem i cierpieniem.

Dwieście czterdzieści dwa słowa naznaczone bólem. Okładka: Canva

Zapraszam na moje subiektywne recenzje. Co warto przeczytać, żeby poszerzyć swoje horyzonty i poczuć inspirację lub po prostu dobrze się bawić oraz czego nie czytać, żeby nie zmarnować swojego drogocennego czasu. Zawieram tu recenzje przeczytanych ostatnio książek.

Ciemne, ciche i małe Townsville - rodzinne miasteczko Steve'a, wydawało się tego roku jeszcze bardziej obskurne. W Halloween 1985 roku Steve i jego najlepsi kumple - Danny i Henry, postanawiają zabawić się z tabliczką ouija. Jednak czy to tylko zabawa? I czy Steve będzie w stanie porozumieć się z jednym z duchów, na którego kontakcie tak bardzo mu zależy? Może lepiej nie bawić się w diabelskie gry. Nie w Noc Duchów. I nie w dziwnym, mrocznym Townsville. Może lepiej czasem żyć w niepewności... Całość opowiadania w antologii „Cukierek albo psikus", wydanej nakładem wydawnictwa Ailes.

Czym jest dom? Czy to tylko miejsce zamieszkania lub tymczasowego pobytu? Czy może „dom" to coś więcej? Może to miejsce wypełnione miłością i uśmiechami? A może „dom" nie jest nawet drewnianą lub murowaną konstrukcją? Beata Polska, trzydziestopięciolatka z bagażem doświadczeń, będzie musiała odpowiedzieć sobie na to pytanie. Kiedy los niespodziewanie, nie pytając ją o zdanie, zmusza kobietę, aby powróciła do ojczyzny, ta jeszcze nie wie, że w rodzinnej Wetlinie dostanie szansę na odnalezienie samej siebie. Szansę na nowe, pełniejsze i szczęśliwsze życie. Tylko czy Beata odważy się z niej skorzystać? Czy okrutne wspomnienia z przeszłości w końcu uwolnią ją od siebie? Czy istnieje miłość, która jest lekiem na całe zło? I czy istnieje dom, który nie ma konkretnego namacalnego adresu, ale jest czymś, co wzywa do siebie z wielką, niewyobrażalną siłą? „Dom Beaty" to książka, która odpowiada na te pytania. To opowieść o tym, że warto pokonać swoje lęki, aby nareszcie móc doświadczyć prawdziwego szczęścia. UWAGA: w opowiadaniu występują drastyczne sceny i sceny 18+ .

Aleksandra Kryszkiewicz wraz z rodzicami prowadzi rodzinną agroturystykę w Polańczyku. Kocha Bieszczady i swoje zajęcie. A gdy tylko ma wolną chwilę chodzi nad Zalew Soliński i tam w swoim tajemnym zaułku rozmyśla lub po prostu delektuje się ciszą. W innych momentach pisze powieść, której zakończenie spędza jej sen z powiek. Z wiernym kotem Luckiem na kolanach i psem Szarikiem obok nogi, lubi siadywać na altanie ogrodu rodzinnej posesji, gdzie pachną pnące róże. Kiedy do pensjonatu przyjeżdża siostra Oli wraz z mężem i dziećmi, a także przystojny Marco, przyjaciel szwagra, życie dziewczyny zaczyna nabierać rumieńców. Nabiera ich jeszcze więcej, kiedy w drzwiach "Domu na skarpie" pojawia się Karol, arogancki, ale urodziwy biznesmen z Krakowa. Wszystko się zmienia i w życiu dziewczyny, tak jak co roku w pensjonacie, następują skrupulatne wiosenne porządki. Kurz w postaci przykrych, traumatycznych wspomnień musi w końcu zostać starty. Jednak czy pozwoli, aby ktoś szczególny jej w tym pomógł? Czy namówi swoje serce, by zaufało i po raz kolejny zakochało się po bieszczadzku? *** "Wiosenne Porządki" to II tom serii bieszczadzkiej. I tom do "Dom Beaty". Książka zostanie wydana w 2021 r. nakładem wydawnictwa Waspos. Opublikowane są 3 pierwsze rozdziały. Okładkę wykonała Marta Lisowska.

Clara Adler jest autorką książki, którą napisała w oparciu o wspomnienia mężczyzny mieszkającego w ośrodku, gdzie odbywała staż. Kasper opowiadał trudną historię swojego życia i prosił, by spisała wszystkie słowa. Młody mężczyzna, Aiden Sprayberry jest szczególnie zafascynowany historią; staje się najwierniejszym fanem młodej autorki. Skrywa w sobie wiele tajemnic, dręczą go wspomnienia z przeszłości, a ich siła wzrasta wraz ze zbliżeniem się do dziewczyny. Nie ma pojęcia, że spokojna i na pozór ułożona Clara ma za sobą wiele bolesnych doświadczeń i tak, jak on skrywa wiele sekretów. Między parą zaczyna rodzić się sympatia, która z czasem przeradza się w niezdrową relację. „Jesteś jedyną czystą wodą, tęsknotą odporną na czas. Jesteś końcem każdego dnia." ****** #1 miejsce w kategorii fanfiction, w konkursie "Skrzydlate Słowa" edycja 2018. #1 toksyczna relacja #1 ataki paniki