Ne nane ne karanfil , vicdan kokmalı insanın nefesi... Yüreği kavrulana dek sevmeli, Sevmeli ki bağıra çağıra haykıran vicdanını dinlemeli.Sevmeli ki evren merhamet duygusu ile yoğrulmalı ,dünya barışa bulanmalı... Umuttur; Birgün bir Zeytindalı uzanır cennet-i âlâdan ve tüm dünya barışa bulanır. Rahman(c.c)'ın zeytindalını neyin hürmetine göndereceğini yine yalnız Rahman(c.c) bilir Bir insan, Bir kitap, Bir rüya, Bir SEVGİ... Barışa ulaşabilmek duası ile ... (Not: Siyaset , ırkçılık ve antiislam karşıtı bir kitaptır. )

Onlar insanlığa ışık tutmuş, islâm yaşantısını ve Ellah aşkını insanların kalbine ilmek ilmek nakşetmiş nakkaşlardı. Onlar temelde Ellah rızasını alarak yola koyuldular. Hizmet için vatanlarını, topraklarını ve ailelerini terkettiler. Ardlarına dönüp bakmaya hayâ ettiler. İşte gönül padişahlarının, Sadatı Nakşilerin hayatları. İbretler alınız. -menzilliseyyid-

Heyecanlıyım. Hemde çok. En son ne zaman bu kadar heyecanlanmıştım? Kavuşmamıza çok az kaldı sevgili...

"Allah ismi elifle başlıyordu. Müslüman olmanın ilk şartı kelime-i şahadet de elifle başlıyordu. Efendimiz aleyhisselama getirdiğimiz salavat elifle başlıyordu. Euzu besmele elifle başlar. Allah'ın ilk emri,ilk ayeti İkra,elifle başlar. Kuran'ın başı Fatiha,elifle başlar. En değerlimiz namaza "Allah-u ekber" diyerek başlarız,o da elifle başlar. Aynı şekilde selam verirken de "Esselamü aleyküm ve rahmetullah" deriz,elifle başlar. Şükrederiz "Elhamdülillah" deriz,elifle başlar. İlk insan Hz.Adem'dir,ismi elifle başlamıştır. Yine Efendimiz miraçta Rabbimizle kelama tahhiyatla başlamıştır ve o da elifle başlar. Sonuç olarak elif bir felsefe oldu benim için.Elif gibi olmalıdır insan dimdik ama diklenmeden,gönlünde vavı taşıyarak."

Zehra hayatını değiştirecek kararlar verirken de en büyük destekçisiydi Gülsüm. İşte bu Allah için sevmekti.. Peki bir insanın hayatı bu kadar kısa bir sürede en fazla ne kadar değişebilirdi? Zehra ve Gülsüm'ün başına gelenleri okuduktan sonra bu konu hakkında fikirlerinizin değişeceğinden eminim..

ÇOK SAMİMİ İKİ DOST... (Mükemmel Herkes Okumalı) Çok samimi iki dost ve arkadaşlardır. Fakat bir tanesi çok kurnaz , atılgan ve hareketli, diğeri ise çok saf , dürüst ve sessizdir. Bir gün kurnaz olan arkadaş , diğer arkadaşın yanına giderek işlerinin bozulduğunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu hiç kırmaz ve elindeki bütün parayı arkadaşına verir. Arkadaşı bu parayla işlerini düzeltir. Bir süre sonra kurnaz olan yine arkadaşınınn yanına gider ve arkadaşının evlenmek üzere olduğu nişanlısını çok beğendiğini ve kendisine vermesini ister. Arkadaşı çok saşırır, ne diyeceğini bilemez. Fakat aralarında o kadar kuvvetli bir sevgi vardir ki arkadaşına hayır diyemez, nişanlısını arkadaşına verir. Zaman içinde Saf olanın işleri bozulur ve birden arkadaşı aklına gelir ( ben ona sıkıştığında iyilik yapmıştım diyerek ) arkadaşının iş yerine gider ve kendisine çalışması için iş vermesini ister. Arkadaşı ona iş vermez. Bizim ki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner ama yinede arkadaşına kızamaz. Bir gün sokakta dolaşırken yanına hasta ve yaşlı bir adam yaklaşır. Fakir olduğu için ilaç alamadağını söyler. Bizimki yaşlı adamcağıza acır, istediği ilaçları alır evine götürüp dinlendirir oturup sohbet ederler bir süre ve kısa bir süre sonra yaşlı adamın öldüğünü duyar. Yaşlı adam çok zengindir ve bütün mirasını kendisine bırakmıştır. Saf adam artik zengindir. Biraz da sevdiği dostuna olan kırgınlığıyla dostunun iş yerinin karşısında bir ev alır ve oraya yerleşir. Bir gün evinin kapısını dilenci bir kadın çalar. Yaşlı kadın çok aç olduğunu, kendisine yemek vermesini ister.

Hamza ve Şeyda birbirlerini çocukluklarından beri çok seven iki sevgiliydi... Beraber büyümüşlerdi... Ayrılmak akıllarının ucundan dahi geçmezdi... Artık ikisi de evlenme çağına gelmişti... Ve evlenmeyi düşünüyorlardı... Her şey Hamza'nın evlilik teklifi yapmasına ertelenmişti... Lakin Hamza da bir değişim vardı... İlgi göstermiyordu Şeyda'ya.. Ne olmuştu O'na.. Artık buluşmak istemiyor, mesajlara doğru dürüst cevap vermiyor, hiç aramıyordu... Yoksa birisi mi vardı hayatında..? Bu düşünceler Şeyda'yı çılgına çeviriyordu... Bitiminde dayanamadı ve neler olup bittiğini öğrenmek için Hamza'yı aradı...

Kuran okuyordu. Bir ara susuzluğun verdiği, yorgunluğun verdiği tesirle uzaklara daldı Kuran okurken... Diz üstü oturmuş Kuran okurken, başı öne eğildi uykuya dalmıştı birden bire... Uykudayken rüyasında önünde bir koridor o koridorlar açılıyordu. Onu tutanlar götürüyorlardı, buradan buradan diyorlardı... Sonra o koridorlardan geçti, orada bir ışık kümesi gördü orada birileri oturuyordu yaklaşınca birden ne görsün... Allah'ın Resulü oradaydı. Bir yanında Hz. Ebu Bekir öteki yanında Hz. Ömer vardı. Allah'ın Resulüyle karşı karşıya kalmıştı, Allah Resulü bakıyor gülümsüyordu:

BUNU OKUYAN KİŞİ FARZET Kİ ŞİMDİ ÖLDÜN İstersen gel bir beş dakika ölümü düşünelim... Ama senin ölümünü nasıl mı? Şöyle: Düşün ki hiç hesapta olmayan, hep ertelediğin, ölüm; sana genç yaşta geldi... Eve haber saldılar; çocuğunuz hakkın rahmetine kavuştu... Aldılar seni sana özel tek kişilik odaya ağırladılar... Morgdasın... Buz gibi bir mekân... Birazdan sevdiklerin başına üşüşüp ağlayacaklar...

OKUYUNCA ÇOK ETKİLENECEKSİNİZ YILLARIN marangozuydu. Saçlarını o küçük atölyesinde ağartmıştı. Eskisi kadar işi yoktu artık. Fabrika mamulü eşyalar piyasayı istila etmişti. El işi özel imalat meraklıları dışında kimse gelmiyordu dükkânına. Hani neredeyse birer sanat eseri olan masalar, sehpalar, kitaplıklar yapar, geçimini bununla sağlardı. En iyi tahtaları kullanır, görülmedik bir . özenle çalışırdı. Tahta mı gerekiyor, keresteciye mutlaka kendisi gider; ceviz, gürgen, çam cinsinden en iyi tahtaları bizzat seçip alırdı. Üzerlerinden en az bir yıl geçmedikçe bu tahtaları asla kullanmaz, kurumalarını beklerdi.