"Hüzn-ü Baran ne demek? Öyle kaydetmişsin beni." Elimdeki telefonu bırakıp ona döndüm. Telefonunu kaybettiği için onu çaldırmamı istemesi bayağı uzun zamandır merak ettiğim sorunun cevaplanmasını sağlamıştı: 'Beni ne diye kaydetti?' Şu an cevabımı almıştım ama anlamını bilmiyordum. Telefonu elimden alırken gözlerimin içine baktı. Gözünü bir an bile kırpmıyordu. Dudağının sol tarafı havaya kalkarken cevap verdi. "Yüreğe dokunan yağmur tanesi." Gözlerinde takılı kalırken kalp atışlarımın dışarıdan duyulduğuna yemin edebilirdim. Benim bir şey dememe fırsat vermeden devam etti. Zaten bir şey diyebilecek bir durumda da değildim. "Yüreğime dokunan ilk yağmur tanesisin sen. Ve ben o yağmurda sırılsıklam olmak istiyorum."

Bizim hikâyemizde isimler yok; sadece o ve ben varız. O, dünyadaki bütün kitapları okumak istiyordu. Ben ise sadece onu istiyordum... (Obur Okumalar kategorisinde bir Watty ödülü: Kancalarını takıp çıkarmayan o hikayeleri biliyorsun değil mi? Cümlenin ortasında uykuya dalsan bile okumayı bırakamadığın o hikayeleri? Bu ödül en çok bağımlılık yapan Watty yarışmacısına gidiyor.) Ekler: BÜH 1.1 (özel) bölümler. Diğer çalışmalarım için profilimi incelemeyi unutmayın.

Yanlızlık , çölün ortasında olan bir su birikintisi gibiydi , ne kimse ulaşabiliyordu nede görebiliyordu . İşte bende çölün ortasında olup bulunamayan su gibiyim . Ne ulaşılabilirim nede bulunabilirim ... Rüzgar yüzümü hafifçe okşadı , ardından soğuk yağmur tenime dokundu . Sanki her ağladığımda gökyüzü de bana eşlik ediyordu . Yüzüme değen yağmur gözyaşlarımla beraber yüzümü terk ediyordu . Sokaklar benim evim gibiydi , buralarda ağlamış , buralarda koşmuş , buralarda acı çekmiştim . Az ilerde babamla geldiğim yer vardı , bana " buranın havasını içine çek mutluluk verir " demişti . Oysaki ben bu havayı her soluduğumda ACI sadece ACI çekiyordum . Çünkü burası çocukluğumun , mutluluğumun , sevinçlerimin , saflığımın , masumiyetimin en önemliside BABAMIN katiliydi ...

Yıllarını yetimhanede geçirmiş bir kız. Fakat şu son iki yılda kendini , geçmişini, benliğini unutmuş. Defne... Ve onun inanışlarının tam tersi olan Özgür. Zıt iki insanın hikayesiydi bu hikaye !!! Neydi Defne'nin sorunu ? Akşam evinde uyuyup , sabah başka bir yerde uyanması !!! Birisi ona oyun mu oynuyordu ? Yoksa annesinin ölümünden sonra bilinçaltı şaşırmış mıydı ? Neler bekliyordu onları ? İki farklı hayat birleşirse ne olurdu ? Allah birdir diyen Defne , Allah'a inanmayan Özgür karşısında nasıl davranacaktı ? Gecelerin prensi Özgür , başörtülü Defne karşısında ne yapacaktı ? Neydi zıt karakterleri çeken ? İki farklı hayat , tek bir kalp. Zıt iki insandı onlar !!!

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın