Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Onu bana anlat son kez Sevgi, aşk, ihanet , üzüntü , mutluluk Umut, hayal, hırs, çaba Yalan, doğru, yanlış, gerçek İnsan...

Mesela bir süre sonra unutuyorsun. Hissetiklerini, yaşadıklarını, sesini... Ama en çok şunu soruyor insan kendisine; Neden sevmedi? ***************************_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_- **************************** "Evet küfrediyorum.Unutkanım. Dağınığım. Çok çabuk ağlıyorum. Çocukça davranıyorum. Bazen katlanılmayacak kadar saçmalıyorum. Gereğinden fazla ısrarcı oluyorum. Hepsini geçtim, insanlara çok çabuk bağlanıyorum. Ama aramızda şöyle bir fark ; ben kimsenin kalbini bilerek kırmam. Asla. " Sustu, hep susuyordu zaten. Ama çok şey yapıyordu. Içinde çok şey yaşıyordu, tıpkı benim gibi. '-mış...' gibi yaptı hep. Güçlüymüş gibi. Canı hiç yanmazmış gibi. Yaşıyormuş gibi... Belkide ağırlaştırılmış en büyük müebbet yalnızlık onunkiydi. Kim bilir ; en güçlüsüydü suskunların... Bir adım yaklaştım ona, konuşması için gözlerimle yalvardım. Bişey demedi. Bana son sözü bıraktı sadece. Konuşmayacaksa, bişey demeyecekse burda durmamın lüzumü yoktu. Gözlerinin içine baktım. En derinlerine. " Sadece benim çabamla olacaksa olmasın." dedim, Ona bir adım daha yaklaşıp dib dipe geldim. Yine Susması canımı yakarken kulağına doğru eğildim. Ve fısıldadım sesizce, "Bitti Oğuz, ben sana hakkımdan çok sevgimi helal etmiyorum... Hoşçakal Serserim... " Not : Kızgın olsanızda. Konuşa bilme imkanınız varken susmayın. Birşeyleri değiştire bilme imkanınız varsa beklemeyin. #Tarih: 12 Ekim 2018 Meryem Bozkurt (§U§KUN)

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

Arkadaşlıklar, aşk, aile, okul... Hayatınızda her şey mükemmelken, elinizdekilerin farkına tam olarak varamazsınız... On yedi yaşındaki Güneş, anne babasını ve küçük kardeşini kaybettikten sonra, yaşadığı acıların ardından hayatına devam etmek istiyordu. Güçlü olmak zorundaydı. Eski okulundan işlemediği bir suç yüzünden atılınca, kendini "Başka yere kabul edilmeyenlerin gittiği okulda" buldu. Karanlık geçmişleri olan insanların toplandığı bu okulda; -Güneş nasıl ayakta kalacaktı? -Böyle bir okulda dost edinebilir miydi? -En önemlisi, bu karanlık okulun en karanlık öğrencisi olan Demir'in karşısında kalbini koruyabilecek miydi? -Ya saf, hayatı kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu olan Güneş,Demir'in gölgesine razı olursa? Burası Karanlık Lise... Burası Güneş için sadece bir başlangıç... KARANLIK LİSE EPSİLON YAYINEVİ İLE 02.02.2015'TEN İTİBAREN RAFLARDA :) Artık kitabı satın alabilirsiniz :) Karanlık Lise serisinin fragmanı: https://www.youtube.com/watch?v=UsDitPn01IM

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Hüzün sokağındayım sevgilim seni sevdiğim saatlerde beni bıraktığın saniyelerdeyim.. Sen ne kadar unutsanda beni Ben hala bu masalın içindeyim.. Kalbim kırık, gözlerim duman ellerimde çiçekler beklemekteyim bir umut ya senin hasretinle eski günleri özlemekteyim

×Hiç bulunmayan dengemdi o benim... ×Kayıp galaksiler buldum gözlerindeler... × hiç kimsesiz galaksi bile bu kadar yalnız hissedemezdi... ×Ve söz uçar o kalır... Meryem Bozkurt (UZAYLIM) #Tarih: 07.06.2018

PERVANENİN IŞIĞA TUTULDUĞU GİBİ UMARSIZCA TUTULUP KALMIŞ OLANLARA... *** "... töre, adet, gelenek, anane diyerek en az değerin sevgiye, en çok değerin el aleme verildiği o kalıplarla yaşadıkları içindi. Bu kalıplar öyle güçlüydü ki ona uymak istemeyeni yıkıp geçiyor, yok ediyordu. Uyanı ise daha çok ezip silikleştiriyor, zamanla kendine katıyordu."