Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

11 yaşında yazmışım kızlar okumayın geçin ya, insan utanır şunun yüzüne bakmaya bi de teşekkür etmişsiniz. Kendime hayrım yokken size nasıl yardımcı olmuşum acaba. Silmek istemiyorum çünkü okuması çok komik ama siz gülecek başka bir şeyler bulun lütfen

Aslında bir çok kez yazmaya yeltendiğim ama bir türlü devamını getiremediğim konuların çöp olmasını istemediğim için işine yarayacak olanlar için paylaşacağım. 실제로, 음, 너무 많은 시간을 쓰기 어떻게든 문제의 나머지 얻을 수 없습니다 하지만 쓰레기통에