Şaşkın bir şekilde o dev binanın önünde dikilmiş ağzımız bir karış açık duruyorduk. Artık üniversiteliydik. Onca hayallerimizi gerçekleştirme vakti gelmişti. Alya benim küçüklükten beri en yakın arkadaşımdı. Aynı ilkokula,aynı liseye ve şimdi de aynı üniversiteye gelmiştik. Aslında pekde sayılmazdı kendi haklarımızla geldiğimiz üniversitenin bu olduğu. Babalarımız sağ olsun :D. Aylanın kafama hafifçe vurup "ya hadi artık girelim içeri ağaç oldum meyve verdim " deyişiyle beraber kolumdan tutup içeriye çekiştirmeye başladı.