Πώς ξέρεις ότι είσαι ζωντανός όταν ο θάνατος πολιορκεί τη ζωή σου; 3:14 το πρωί. Τίποτα καλό δε γίνεται αυτή την ώρα. Αλλά πώς μπορούν αυτά τα λαμπερά μάτια να σε οδηγήσουν σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια; Όταν ξυπνήσεις και είσαι μόνος, θα αξίζει όλος ο φόβος; θα αξίζει αυτή η εμμονή;

Μόνο ένας ήταν μαζί με την Blair St. Clair εκείνο το βράδυ. Το βράδυ που έγιναν όλα. Μόνο ένας την είδε να πέφτει από τα βράχια. Μόνο ένας την κοιτούσε να χάνεται στα κύματα. Να πνίγεται μέσα σε μια καταιγίδα. Ο Justin Knight. Ο νεαρός που δεν λέει την αλήθεια. Ο νεαρός που βλέπει την ζωή του να αλλάζει χωρίς να το θέλει. Ο νεαρός που υπομένει την οργή του πατέρα του θύματος. Του στρατηγού Philip St. Clair. #ntltc ___ You said I would've hit the ceiling You said I should eat my feelings Head held high I won't take anyone down if I crawl tonight But I still let everyone down when I change in size And I went tumbling down tryna reach your high But I scream too loud if I speak my mind You said I'm too much to handle I don't wanna wake it up The devil in me Gotta wake up ___ Song: Devil in Me By Halsey

Ο φόβος μερικές φορές δε φεύγει. Παραμένει μέσα σου μέχρι να καταστρέψει κάθε ίχνος ελπίδας που κρύβεις στη ψυχή σου. Εκεί δε βρίσκεται η ελπίδα, στη ψυχή; Ζούμε σε ένα κόσμο που είναι φυσιολογικό το να φοβάσαι. Μερικοί λένε ότι ο φόβος μας κάνει πιο δυνατούς. Μερικοί ότι μας κάνει ανθρώπους. Αλλά τι συμβαίνει όταν το παιδί μεγαλώνει και τελικά καταλαβαίνει ότι δε χρειάζεται να φοβάται το σκοτάδι; Τι συμβαίνει όταν το παιδί νιώθω ηρεμία στο σκοτάδι; Τι συμβαίνει όταν το παιδί χάνεται στο σκοτάδι; Ποιός μπορεί να σε σώσει όταν έχεις προχωρήσει τόσο πολύ σε εκείνο τον ατελείωτο δρόμο; Ποιός θα θυσιαστεί; Να χάσει λίγη από την ψυχή του για να την κερδίσεις εσύ; Να χάσει λίγη από την ελπίδα του για να συνεχίσεις να τρέχεις. Μέχρι πότε θα τρέχεις; Κάποια στιγμή το σκοτάδι θα σε φτάσει. Θα νικήσει ξανά. Και εσύ θα κουβαλάς στους ώμους σου όλους αυτούς που χάθηκαν για εσένα και μαζί με αυτούς εκείνη την παιδική υπόσχεση πως όλα θα πάνε καλά. Αυτό λέμε όταν δεν ξέρουμε τι συμβαίνει. Αυτό λέμε όταν δεν το εννοούμε. Όλα θα πάνε καλά..

Η ζωή μερικές φορές είναι άδικη, σκοτεινή. Άνθρωποι πεθαίνουν στα χέρια κάποιων άλλων. Χαμόγελα χάνονται μέσα σε μια στιγμή. Μερικοί μαθαίνουν να ζουν με τον πόνο από μικροί. Άλλοι μεγαλύτεροι. Αλλά όταν ο κόσμος τους γεμίζει με σκοτάδι και έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό τότε γίνονται ήρωες. Ήρωες της δικής τους πραγματικότητας. ••• Βράδυ έγιναν όλα. Τότε που βγήκα κρυφά από το σπίτι μου και πήγα στο δάσος. Ένιωθα ότι έπρεπε να πάω. Να κοιτάξω τον ουρανό, το φεγγάρι. Να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Χωρίς μυστικά. Χωρίς φόβο. Χωρίς ενοχές. Τότε ξεκίνησε.. Τότε που σταμάτησα να τρέχω στο σκοτάδι. Τότε που ο αέρας σταμάτησε να χτυπάει το πρόσωπό μου. Τότε που μία γνώριμη μυρωδιά με οδήγησε σε αυτό.. Εκείνο το ξεσκισμένο σώμα που πότιζε με το αίμα του το δέντρο στο οποίο βρισκόταν κρεμασμένο. Μπορούσα να δω μερικά όργανά του να λείπουν και άλλα, όπως το λεπτό του έντερο, να είναι σφιχτά τυλιγμένα γύρω από τον λαιμό του από την μία πλευρά και από την άλλη να τον κρατούν κρεμασμένο από ένα μεγάλο κλαδί. "Nick..;"

Αυτό είναι, μάλλον, που φοβούνται οι άνθρωποι. Όχι τον θάνατο. Αλλά εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν αφήσεις αυτό τον κόσμο. Σε εκείνο τον ελάχιστο χρόνο που ξαναβλέπεις την ζωή σου. Ζεις ξανά όλες τις αποφάσεις σου. Καλές και κακές. Τότε που νιώθεις τον πόνο να σε γεμίζει. Τότε που νομίζεις ότι ο πόνος όλο και μεγαλώνει. Και εσύ κρατιέσαι στην ζωή. Παλεύεις ακόμα και αν ξέρεις ότι είναι μάταιο. Αλλά όταν σταματήσεις να παλεύεις; Τότε ο πόνος σταματά. Τότε ξέρεις ότι ο χρόνος τελείωσε. Τότε όλα έχουν τελειώσει. Γιατί δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο για σωθείς.. ••• Όλοι κρύβουν σκοτάδι μέσα τους. Αλλά το πως το εκδηλώνουν και πως το καταπολεμούν σχετίζεται με τα βιώματα του καθενός. Υπάρχουν στιγμές που δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς. Στιγμές που χάνεις τον έλεγχο. Στιγμές που χάνεις τα πάντα. Όταν έχεις χάσει τα πάντα.. το μόνο που σου μένει να χάσεις είναι ο εαυτός σου!