Kalpten Gelen 2 Veliaht Kılıçdaroğlu'ların hikayesi.... Bir adam; çocukluğundan beri aşkı,hayranlığı tadan. O kadar acı çekti ki, yüreği buna dayanamadı ve isyan bayrağını sonunda çekti. Lakin dalgalanan bu isyan bayrağı belki de iki yüreği de yakıp kavuracaktı. Bir kadın; çocukluğundan beri ailesine düşkün. Büyükler tarafından verilen bir karar sonrası gördüğü gerçeklerle yeminler etmiş biri İki vücut.... Biri dermanıyla kendisini iyileştirirken, diğeri de zehri sandığı dermanıyla kendisini kaybediyordu.

''Geç kaldım değil mi?'' diye sordum ümitsizce bakışlarımı tekrar ona çevirirken. Gözlerimin en derinine baktı. ''Bana söylediklerin... Çok kırdı beni, kendimi çok kötü hissettim Bahar, senin canını yaktığımı düşündükçe kendimden nefret ettim.'' Sessizce akmaya devam etti gözyaşlarım. Ne kadar çok kırmıştım onu böyle! Sonra devam etti. ''Geç kaldın belki evet... Ama geç kalmak her zaman... Yetişememek anlamına gelmez Bahar! Her şeye rağmen... Beni ne kadar kırsan da ben seni sevmekten vazgeçemedim.'' İçimde yeşermeye başlayan umutla baktım gözlerine. Gözleri hâlâ kırgın baksa da kızgın değildi. Sonra içten bir gülümseme belirdi dudaklarında. Gözlerinde aşkı gördüm. ''Eğer... Bir kez daha benden gitmemi istersen, eğer bir kez daha benden gitmeye çalışırsan...'' dedi gözlerimin tam içine bakarak. '' Ne kadar seversem seveyim, seni üzgün görmemek için giderim!'' dedi sertleşen bakışlarıyla.

Aydınlık yüzüne vuran zifiri çaresizliği ve durgun bedeninin içindeki çırpınışları anlatmaya iki cümlesi yetmişti. Gözlerindeki inciler parlamaya başlamış, kendisine akacak yol arıyordu. "Zeynep, dün kaçtığın kişiler seni sordular bana." Gözyaşları daha fazla direnemeyip ince bir çizgi şeklinde yanaklarından aktı. Korkuyla bakan gözlerle bana döndü. "Ne dediler? Sen ne dedin?" "Korkma! Koşarak gittiğini söyledim." Gözlerini kapatarak rahat bir nefes alıp verdi. "Artık söyleyecek misin kim olduklarını?" "Abilerim... Onlar abilerimdi." Gözünü yere dikmiş, başkalarının utancını taşıyan omuzları çökmüştü. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep; Bizim köyümüzde kızlara çok değer verilmezdi. Ne giyeceğimden nereye gideceğime, ne konuşacağımdan nasıl davranacağıma kadar herkesin söz hakkı vardı; fakat benim karşı çıkmaya hakkım yoktu. Susardım... Derin sessizliğimde; içimde fırtınalar koparken, ben emme basma tulumba gibi kafa sallamakla yetinirdim. Birileri tarafından koyun gibi sürekli güdülürdüm. Allah bana bir beyin vermişti; ama sağolsunlar! benim adıma her şeyi onlar düşünürdü. Sıfır kilometre beyinle öteki dünyayı boylayacağım diye ödüm kopuyordu! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep'le Yiğit'in, kültürleri ve yaşam biçimleri farklıydı, ama aşk her yerde aynıydı. Töre hikayesi değildir. #MİZAH İÇERİR!# 🍃Başlama tarihi 10 Nisan 2018🍃

Mafya kitabı

© Tüm hakları saklıdır Bazen sadece onun sende bıraktığı izleri özlersin, her şarkıda ayrı bir hatıra saklıdır sanki; istesen de silemezsin...

Kötürüm, genç bir adam ve onun külkedisinin hikayesi... Hayatın onu soyutlamasından bıkmış ve usanmış olan Zeynep artık kendi ailesini kurmak istiyordur. Onu çok seven ve şımartacak bir eş. Onun peşi sıra gelecek olan minik bebek hayalleri kuruyordur. Ama istedikleri ve hayatın ona yaşatacakları çok farklı şeylerdir. Teyzesi ile yaşamakta olan Zeynepin yaşlı teyzesi oldukça hastadır. Sıradan bir gün teyzesinin hizmetçi olarak çalıştığı eve, ona yardıma gider. Hergün teyzesinden dinlediği evin en büyük oğluyla -kötürüm oğluyla- karşılaşmamak için elinden gelen herşeyi yapar ama kader onları bir araya getirmek için işe koyulmuş ve bunu başarmıştır. Ve başardığı an uçarı kızın hayatı tamamen değişir. Bir anda adamı hayatının merkezi olarak bulur. Asıl herşey ondan sonra başlar..

Tamer düşmanının kız kardeşini kaçırdığında, beklediğinden çok daha farklı bir kız çıkar karşısına: Karaca... Bu buz gibi adamın onu kaçırmasıyla hayatı alt üst olan Karaca, tüm vahşiliğiyle direnir Tamer'e. Tamer ise bu vahşi kızın gözlerinde gördüğü sırların esiri olur farkına bile varmadan... ♠️ İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

Başına buyruk insandım, kabul! Fakat son yaptığım tahmin edilemez bir olayın kapısını aralamıştı. Ben bir inşaatta çıkan yangının, sevdiğim adamın başına gelen talihsiz olayların sebebiydim. Ama her şeyi en başa sarabilseydim, yine aynısını yapardım! Çünkü aşkımı, bu başına buyruklukla kabullendirebilmiştim! *** Ilgın&Orkun'un hikayesine hoş geldiniz! Onlar Sağlam Ailesinin üyesi olmadığından ayrı bir kitapmış gibi okuyun, lütfen! Umarım beğenirsiniz.

💟 Yusuf Ali HANZADE - Yaprak HANZADE 💟 Güven.... Güvenmek.... Bir insanın güvenini yıkması.... Diğerinin güvensizliğinle baş etmesi... Hangisi daha acı... Güvensizlik mi yoksa Güvensizliğinle baş eden bir kalp mi? Biri Yusuf... Güven duygusu zedelenmiş bir kalp... Biri Yaprak... Hep acı çeken bir kalp... Aşkıyla, güvensiz bir kalbi kazanmaya çalışan Bir aşık... İki kalp... İkisi de yaralı kalplerini iyileştirmek istiyor.... Biri güvenmek, biri aşkına karşılık bulmak... İkisi de aşık... Biri korkuyor kabullenmekten... Biri korkuyor kaybetmekten... Kabullenmek istiyor, inanmak istiyor... Biri güvensizliği kabullenmiş... Biri acı çekmeyi, aşkını kabullenmiş.... KABULLENİŞ' ler içinde ki aşk... (_YabanCicegi_) Bu hikayem kesinlikle #Yetişkin içerik değildir. Wattpadin hatasıdır ve hâlâ düzeltilmiş değildir. Bu yüzden gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz. 💜 Yayınlanma Tarihi: 12.12.2014

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL