Issız bir sokakta yürüyorum. Sessizliğimin yankısı vuruyor boş, ruhsuz duvarlara. Hangi yol, hangi mevsim, kaçıncı yol bilmiyorum. Umudumu tüketmiş, sonsuz hayallerim vardı benim. Şimdi birer birer solmuş yapraklar var ellerimde. Eskitilmiş anlar kuytu köşelerde mi saklı? Şu sokak desem, dalsam bilmediğim dehlizlere. Hayır! Boşluk... Sadece sonsuz boşluk... Mavi düşler, çocuk kahkahaları yok. Neredeyim?