" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

"-Lütfen yanında olmama izin ver. İşe yaramazın teki olabilirim ama, elimden geldiğince moralini düzeltebilrim. Samimiyetime inan lütfen." Tepki vermedi. Hıçkırıkları durmuştu. Ondan ayrılıp gözlerimi, onukilerle sabitledim. "-Beni kendinden uzaklaştırma. Bu tuhaf gelebilir ama, seni kendimden uzak tutamıyorum. Beni çeken bir şeyler var. Senin yanındayken kendim olamıyorum. Bu boktan hislerin ne anlama geldiğini bilmiyorum ama bilmek de istemiyorum. Sadece, senin yakınında olmak istiyorum. Bunu çok görme lütfen."

Kadının ruhu karanlıkla kutsandı, ve aşık olduğu adamın binlerce yıllık günahkar ruhuna ortak oldu. Artık, ruhları ve kendileri eşti. Bundan böyle karanlık kulları, ateş ise yaradanlarıydı. Korku, fantastik, ve gerilim kategorilerinde #1'e taşıyan herkese çok teşekkürler. Uyarı: İlk yazıma fanfic olmakla başlanıp, sonradan normale çevrilmiştir. Tamamen hayal ve acemilik ürünüdür.

•Kalbini parçalara bölen bir insan, aynı parçaları eskisi gibi yapıştırabilir mi ? •AŞK işte okurken başka, yaşarken başka olan.. ✔️

Sahte Masal artık dijital bir okuma programı olan HitReads uygulamasında yüklü olduğu için burada sadece ilk üç bölümü bulunuyor. Uygulamaya Google Play'dan ulaşıp kolayca indirebilirsiniz. Türkçe ve kullanımı kolay bir program olduğu için de zorlanmadan Sahte Masal ve başka birçok kitaba ulaşabilirsiniz. SiyahLotus_ ''Gittiler. Artık kafanı göğsümden çıkarabilirsin küçük kız.'' dedi eğlenir gibi bir üslupla. Evet kafamı oradan çıkarabilirdim ama onun yüzüne nasıl bakacaktım. Eminim yüzüm de, elbisem kadar kırmızıydı. Utançtan ve öfkeden ağlamak üzere olan gözlerimi yere indirip, başımı göğsünden kaldırdım. Konuşmaya başladığımda hala yüzüne bakamıyordum ve sesim utançtan titriyordu. ''Özür dilerim. Ben...'' dedim ama hem utançtan, hem de öfkeden gerisini getiremedim. Cümlemin kalanını o tamamladı, ''Sen, az önce sahte bir masaldan uyandırıldın prenses.'' dedi manidar bir sesle. Bu Lal ve Koray'ın bir anlaşmayla başlayan hikayesi... Bu Kırmızı Leydi'nin sahte masalının, gerçek hikayesi...

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

Sonra bir güldün Bir güldün Tamam dedim durdu dünya Kandım sana...

Arkamı dönmemle duvara dayanmış olan ve beni kurtarmak için dayak yemiş bulunan çocukla göz göze gelmem bir olmuştu. Çocuk hafiften sırıtırken dayanmış olduğu duvardan kendini çekti ve bir adım yaklaşıp konuşmaya başladı. "Güzel vuruyorsun." "Seni ilgilendirmez." "Spor filan mı yapıyorsun?" "Sanane." "Ayıp oluyor ama. Sonuçta seni kurtaran bir çocuk var karşında." "Banane." "Adım Çağan." *** 'Adım Çağan'... İşte bu cümle ile başladı onların hikayeleri. Tek bir cümle ile başlayan bir hayat, tek bir cümle ile bitebilir mi? Peki kısa görülen bir yaşam, sonsuz olabilir mi? İki kişinin arasında geçen bu konuşma onların kabuslarını hem başlatıp, hemde bitirmişti. Bu masal tadındaki kabus hem gerçek hemde sahteydi. Belki kısaydı ancak her zaman devamını getirdi. Sizin de kafanız karıştı değil mi? Bir hikayede bu kadar tezatlık fazla geldi belki. Ama bu hikaye imkansızın peşinden giden bir serüvendi. Çabuk biten hayatlara karşı yeniden doğanların hayatları, asla bırakmam diyenlerin bir süre sonra vazgeçtikleri aşkları ve... Yeniden yok olan umutların tekrar tekrar doğması. Belki de bu hikaye siyah ve beyazın değil, kırmızı ve mavinin aşkı.