Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

MAFYANIN NEFESİ... Düz yolda ilerlerken gecenin karanlığını izliyordum.Ay bize yukarıdan göz kırparken yıldızlar etrafımızı sarmıştı... Derin bir nefes alırken gözüm Aras'a kaydı oda benim gibi ilerliyordu.Gülümsedim.Onun gibi birini kazanacak ne yapmıştım? Birden ayağı taşa takıldı tam düşecekken kendini toparladı.Dağ gibi adam gidiyordu resmen.Önümde az daha bir mafya yere yapışıcaktı! Kıkırdadım.Bakışları ban dönerken yerinde durdu.Bende durup ona döndüm "Aras düşseydin çok gülerdim varya."deyip güldüm.Bana bir adım yaklaştı ve saçlarımı kulağımın arkasına tıkıştırdı.Kulağıma doğru eğildi ve nutkumun bile tutulacağı sözler fısıldadı kulağıma "GÜLMEN İÇİN DÜŞERDİM..."

Kitap dedikodu kitabıdır yorumlara " yo bts oppoloromo oftoro otmo bonlor sonon hoyol donyon" yazıcaksanız boşuna okumayın!!!

Aşk ne zaman nerde seni bulacağı belli olmaz.Hayatta her engeli geçerek aşka ulaşırsın.Bazen takılıp düşsende Tekrar kalkmak için bir sebebin olur.Çoğu engeli aşmak için cesaret gerekir,Aşk gerekir.Ama ulaşınca huzur gelir,mutluluk verir..... Sizleri zorlu aşk yolculuğuna davet ediyorum......❤️

Olur ya, bir gece uyku tutmaz, yatmadan önce birkaç sayfa masal okumak isteriz... Kimimiz rüya görmek için, kimimizse sadece uyutması için... İşte, elimde de tam buna uygun anılar var. Kimisi en güzel rüyaları yaşatan, kimisiyse sadece ayakta uyutan... cayır cayır yanarken buz gibi suda boğulmaktı acıtacağını bile bile çıplak ayakla cama basmaktı senden öncesini unuturken sonrasının olmayacağına inanmaktı senin olmak yalnızca bir gün değil bir ömür tüm bunları tekrar tekrar yaşamaktı

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.