Ne zaman oldu hatırlamıyorum... bir anda her şey kötü oldu. Vücudum pek hasar almadı ama şu ciğerlerim, kalbim, göğsüm komple can çekişti. İçime atmam gereken cümlelerim, anılarım, hatıralarım kaldı ama içimde sığacak yer yoktu. Bende beni rahatlatan şu oyunu oynadım. Ben meyveli sodaları çok severim. İçtiğim her sodanın şişesini saklarım. Ufak notlara içime attıklarımı yazarım. Yazdığım notları rulo yapar şişenin içine atarım. İçimde bir kırgınlık varya benim... Alırım bu içine not yazdığım şişeyi duvara fırlatır kırarım. İçimden yok etmiş olurum. İşte sen bu şişenin kırığısın. Seni yazdım, evet, adını kazıya kazıya kanatarak seni yazdım kağıtlara. Seni yok ettim içimden. Şimdi bu duvarın önünde dursak bile ben, senin bende yarattıklarını değil, seni hangi sebeple içimden attığımı hatırlayacağım. Sen benim insanlara asla yeniden güvenmeyeceğimin en üst sebebisin. Olur ya birgün veda edemeden birdaha asla görüşemezsek... Sana içimde yeniden biriktirdiğim,beynimde yeniden hayat verdiğim hikayelerimde ölecek. Olur ya birgün yollarımız kesişirse... Sakın bana bakma... çünkü sen benim için yanımdan yoldan geçen herhangi bi rastlantısın. Biz seninle hiç görüşmek istemeyen ama son noktayı yan yana geçirmek isteyen iki insanız sadece. Biz seninle denizde boğulamayacak kadar cesaretsiz iki insanız. Sevginin esir aldığı gözlerinle bana baksan bile ben sana kırgın ayrılacağım bu şehirden. Beni unut, bunu unutma. Sessizliğin içinde kaybolan, denizin kıyısında, sokağın çıkmazında, gökyüzünün hemen altında, var olanların hikayesi.

Hayat masum değil,ben ise hiç değilim. Ama bir zamanlar öyleydim. Kötülükten habersiz prensimi beklerdim,ailemi beklerdim. Şimdi keşke hiç bulmasaymışım diyorum. Belki o zaman ben masum, öldürdüklerim canlı kalırdı... Belki o zaman rol yapmak zorunda kalmazdım. Şimdi burdayım.. Üzgünüm ilk aşkım, seni yetim bırakmak istemezdim. Sen olduğunu bilseydim hiç kabul etmezdim. Şimdi burdayım, ben Mavi'yim.

Bu yazdığım kısa yazılar icinizi en derinden yakicak öyle derin hislerle yazılmıştır.Gidenin arkasından dökülen gözyaşları,umutsuzluklari sevdiğinin belkide hiç okuyamayacagi hiç haberinin olmadığı mektuplar tarzında umarim bu kısa yazilarimi beğenerek okursunuz...

Bir insan daha ne kadar kırılabilirdi ki? Bir insan daha ne kadar yıpranabilirdi böyle?

"Sonunu düşünen siyah olmaz. "

+18 mevcuttur! Hayat kısa.. Kolay affet. Yavaşça öp. Kalpten sev ve; Yüzünü güldürmeyi başaran hiçbir şeye sırtını dönme... ...Sınıf listesini almak için onlara doğru yürüdüm. Hemen fark edip bana doğru döndüler. Masanın üstündeki listeyi alacaktım ki biri benden önce davranıp listeyi aldı. Ona dik dik bakarak "Listeyi ver!"dedim. Kocaman iri gözleriyle bana baktı. "Hayır."dedi. Öğretmen sandalyesinde oturuyordu. "Ver şunu!"diyerek üstüne doğru atıldım. Elini havaya kaldırıp başını iki yana salladı. Üstüne doğru iyice eğilerek gözlerinin içine baktım. Şaşırmıştı. Yüzümü yanağına doğru yaklaştırıp onu öpecekmiş gibi yaptım. Havada olan elinden kağıdı hızlıca aldım. Sonra sinsice gülümseyip geri çekildim. "Ne oldu öpeceğimi mi sandın?" dedim. Arkamı dönmem ile duvara yapıştırılmam bir oldu. Azatla kavga eden turkuaz gözlü çocuktu. Gözlerini gözlerime dikip bir kolumu kafamın hizasında duvara dayadı. Kağıdı tutuğum elimi tutarak üstüme doğru eğildi. Gözlerimin içine bakarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Şaşkınlıkla gözlerimi Kocaman açmıştım. O sırada kağıdı elimden aldı. Hızlıca onu itmeye çalıştım. Geri çekildi ve "Ne oldu öpmeyeceğimi mi sandın?"diyerek sırttı... ...Bir kadının en kral tribi bile boynundan çekip öpünceye kadardır. Bakma çemkirdiğine; Tut, Çek, Öp...