"Bir şey söylemeyecek misin?" Aidan'ın bunu demesiyle gözlerimi ona çevirdim. Gözleri kırmızıya dönmüştü. Söyleyeceğim sözcüklerin harfleri birbirine karışmış gibiydi. Korku ve şaşkınlıktan hareket dahi edemiyordum. Ona baktım birkaç saniye. İnanmayı reddetmiştim. Acaba ben de mi deliriyordum? Hayır, akıl sağlığım ye...
Geceden nefret etmemin sebebi buydu belki. Kabuslar... Uykularımı işgal eden, bir zehir gibi acı çektiren kabuslardı. Gecenin siyahlığına olan aşkımı engelleyen de buydu. Gündüzün maviliğine olan aşkımı alevlendiren de buydu. Kabuslar hayatımı ele geçirmiş sayılırdı. Her gece gördüğüm, hiçbir anlam barındırmayan ancak...
"Kimseye güvenim kalmadı benim." dedi kuru bir sesle. "Yanından gitmem için mi söylüyorsun bunu bana?" Sesimi onunki kadar ifadesiz tutmaya çalışmıştım ancak boğazıma oturan yumru buna engel olmuştu. "Yanımda kalman için söylüyorum." diye itiraf ettiğinde sesi acı çekiyormuş gibi çıktı. Yıkılmaz Doğu Keskin'i ilk def...
Siz hiç suçlu olmayı sevdiniz mi? Yada bir polise hiç yakın olamadığınız kadar yakında tam kalbinde yer buldunuz mu? Sizce polisler sadece kötü İnsanların mı peşindeler. Yoksa yeni başlangıçların tam ortasında kocaman ama imkansız bir aşkın mı? Güzel severler oysa polisler. Suçsuz günahsız. Saf ve temiz. Saftı temizd...