Sağlam ve sıradışı bir hikaye okumak ister misin? Cevabın evetse bu hikaye tam sana göre. **** Tertemiz bir hayatı olmasına rağmen feci halde bela arayan asi bir kız. Çünkü yaşadığını hissetmesi lazım. Belalı bir hayatı olmasına rağmen tertemiz bir hayatın hayalini kuran bir çocuk. Çünkü uğruna çabaladığı şeyler var. Peki bu ikisinin yolları kesişirse neler olacak? ***küfür ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içerebilir***

Küçük kız, sekiz yaşında kalbindeki birini kaybetti. Yıllar sonra acısı hala geçmemişken bu seferde annesini kaybetti. Küçük bedeni ilk önce rüzgâra yakalanmıştı ancak peşinden fırtına gelerek tüm hayatını alabora etti. Gökyüzüne yükseldim dediğinde denize düştü. Yüzmeyi bilmiyorken kurtulmak için bir el aradı. Onu bu mahvolmuş hayatından kurtaracak temiz bir el ararken o karanlığın içinde ki kanlı eli tuttu ve o zaman geri kazanabilme ihtimali olan çocukluğunu kaybetti. Elinden çocukluğu alındı ve silah verildi. Korkudan titreyen küçük elleri silah tutmak istemiyordu. Sıcak yuvasını istiyordu ama artık oraya geri dönemezdi. Götürüldüğü yerde yeni bir hayata başlamak zorundaydı. Orası, R.A.M.'dı. İtalya'nın gizli birimiydi. Burada; ülkene nasıl hizmet edeceğini, nasıl ayağa kalkacağını, düzgün bir şekilde yürümeyi, düzgün bir şekilde konuşmayı ve kendini koruman için yapman gerekenleri öğretirken aslında; İnsanları nasıl kandıracağını, Bir silahla insanları nasıl öldüreceğini, Ellerinle birini nasıl öldüreceğini öğretiyorlar. Hepsi birer askerdi, suikastçıydı. Operasyonları başarı ile bitirirsen ülken sana minnettardı, itaat etmezsen ölüm hemen ensende olacaktı. Küçük kızımız bir suikastçı olmuştu. Elleri silahla bir bütün haline gelirken, dilinde birden fazla yabancı dil, zihninde pek çok yalan ve teknoloji becerisini bulunduruyordu. O en iyisi olmuştu. Babasının onu yalnız bırakmasının intikamını almak için itaat etmişti. Fakat babasının öldüğü gün her şey değişmişti. R.A.M.'ın kendi elleri ile hazırladığı silah bu sefer onları hedef almıştı. Artık kaçak bir ajandı. On dört yaşında ki masum küçük kız değildi. Aksine elleri kana bulanmış, değer verdiği kişiler dışında herkes için soğukkanlı ve kalbinde ki masumluğu kaybetmiş bir katildi.

Yeter sıkıldım lan bu muhabbetten,ne işim varmışmış burada tek başıma.Ne işim var biliyor musun?Senin burada ne işin varsa o işim var.Siz erkekler bu ülkeyi koruyan ve vatana hizmet edenlerin sadece siz olduğunuzu düşünüyorsunuz.Çünkü askere sadece siz gidiyorsunuz,siz şehit düşüyorsunuz değil mi?Ama hiç düşündünüz mü o evladının ölüm haberini alan annenin halini.Siz bir kere ölüyorsunuz ama o anneler nefes aldıkları her gün tekrar şehit düşüyorlar ama yinede o cenazeye gelip vatan sağolsun diyorlar sadece vatan sağolsun.Savaşlarda hep sizleri kahraman olarak adlandırıyorlar ama arkada her ölenin acısını yaşayan,hepsinin acısını yüreğinde taşıyan o yüce yürekli kadınları ağladıklarından dolayı zayıf olmakla suçluyorsunuz.Benim burada ne işim mi var.Hani hep şehitler öldüğünde cenazelerinde bağırıyoruz ya 'Şehitler ölmez Vatan bölünmez' diye peki söylesene asker vatan nedir ?vatan uğruna herşeyini kaybetmeyi göze alacağın yerdir Anneni babanı evladını gerekirse kendini.Peki söylesene burası vatan değil mi.' #bordobereli #musaybin #öğretmen #aşk

Sonra, "Bu dağ..." dedim, daha çok kendi kendime konuşurken. Geçmiş bir sis gibi üzerime çöküp, bana korkaklıkla dolu olan kaçma isteklerinden birini yaşatmıştı. Üsteğmenin üzerimde dolanan şüpheli gözlerini de hissedebiliyordum. Bu yüzden cümleme özgüvenle devam ettim. "Ben bu dağa bayrak kadar yakışanı görmedim."