Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Aldatılmış bir kız düşünün . Erkeklere karşı güvenini yitirmiş... Nereye gitse istemediği şeyle karşı karşıya kalıyor . Ne yaparsa yapsın kaçamıyor. Hayatının mahvolocagını düşünerek ülkesinden ayrılıyor. Ama bilmiyor hayatının ne denli olumlu degişecegini. Hayatına giren adam... onun sayesinde tadıyor güveni, aşkı... onun sayesinde bağlanıyor tekrar hayata. Onunla yaşamayı öğreniyor. Bir kelime bile onu hayata bağlamaya yetiyor. "GÜZELİM"... Bu kelimeden ne kadar nefret etsede genç adamın kendisine böyle hitap etmesi onu mutlu ediyor. Ona yakıştırıyor bu sözcüğü. Ne yazıkki kavuşmak birtürlü nasip olmuyor. Birtürlü arkalarındaki karanlıktan kurtulamıyorlar. Güneşi özlüyorlar artık...Hep engel hep engel hep engel... Acaba mutlumu yoksa mutsuzmu bitiyor sonları. Yada sonu olmayan bir sonsuzlukta yok oluyorlar ve bitiyormu aşkları *küfür içerir*