Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις. Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;

«Μα γιατί όχι; Ελα, σου υπόσχομαι πως μετά θα σε αφήσω ήσυχη!» «Το υποσχεσαι;» «Ναι! Αλήθεια!» «Εντάξει.. Τι είδους παιχνίδι είναι αυτό λοιπόν;» - Η Νεφελη είναι μια κοπελα που δεν ενδιαφέρεται και πολυ για τις κλικες του λυκείου ή μάλλον αυτό προσπαθεί να κάνει. Ο Δημήτρης είναι ένα αφελές και πολυ πεισματαρικο αγόρι που είναι αρκετά δημοφιλές. Το σίγουρο είναι πως αυτοί οι δύο δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα. Έλα όμως που ο Δημήτρης δεν το πιστεύει. Κι ως ένα από τα πιο πεισματαρικα πλάσματα αυτού του κόσμου, θα βρει έναν τρόπο να την προσεγγίσει. Ομως, πώς θα αντιδράσει η Νεφελη; Θα συνεχίσει να αδιαφορεί ή θα αρχίσει να ενδιαφέρεται για τον Δημήτρη;

"Μονη εσύ ,μόνος εγώ θες να κάνουμε μονόζυγο;" "Αρη." "Ναι;" "Πήδα από κάνα παράθυρο..." "Να πηδήξω εσένα καλύτερα;" "ΑΡΗ!" φώναξα κοιτώντας τον απειλητικά. "Οκ το έπιασα θα πηδήξω από το παράθυρο." • 1ο Βιβλίο • ΠΡΟΣΟΧΗ ⚠=> Η ιστορία αυτή ηταν η "My teddy Bear" και βρίσκεται υπο διόρθωση.

"Πριγκίπισσα έχεις ακόμα χρόνο αν θέλεις να πάρεις πίσω την προσφορά σου." δήλωσε και έγυρε το κεφάλι του κοντά στο πρόσωπο μου, ενώ τα χείλη μας απείχαν εκατοστά μακριά. "Ό-όχι, θα το κάνω." ψυθίρισα. "Τότε απόδειξε το." μειδίασε, "Απόδειξε μου πως είσαι πρόθυμη να το κάνεις." "Πώς?" ρώτησα τόσο ψυθιριστά που ίσα που ακούστηκα, ενώ όλο μου το σώμα άρχισε να τρέμει, δεν ξέρω απο φόβο ή απο ενθουσιασμό. "Φίλα με, σαν να το νιώθεις." μου ψύθιρισε πίσω κοιτάζοντας πεινασμένα τα χείλη μου.

- Τι άλλο θέλετε; ~ξεροκατάπιε~ - Εγγύηση! Θα πάρουμε ένα άτομο της οικογένειάς σας μέχρι να ξεπληρώσετε. Εξαιτίας ενός παράδοξου γεγονότος η Ηλέκτρα αναγκάζεται να μείνει στο σπίτι μίας οικογένειας μαφιόζων μέχρι ο πατέρας της να ξεπληρώσει το χρέος τους. Η ζωή της όμως αρχίζει να παίρνει τα πάνω κάτω όταν ο μικρότερος γιος της οικογένειας Στρατηγού αποφασίζει ότι θέλει την Ηλέκτρα δική του! - Δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι! Ο Ανδρέας γέλασε ειρωνικά και έκανε ένα απειλητικό βήμα προς το μέρος της και εκείνη με τη σειρά της ένα βήμα πίσω. - Θα σου μιλάω όπως θέλω! Εγώ κάνω κουμάντο εδώ πέρα! Κάνω ότι θελω και συ αν ξαναντιμιλήσεις δεν θα έχεις καλή κατάληξη... - Δεν μπορείτε να με πειράξετε! Είμαι εγγύηση! ~είπε με θάρρος~ - Μην με προκαλείς Ηλέκτρα... Τώρα πλέον βρισκόταν αρκετά κοντά της και τα πρόσωπα δεν απείχαν πολύ. #1 - Έρωτας ( 05-06.2020 ) #1 - Φαντασία ( 08-09.2020 ) #2 (10-11.2021) #1 - Πάθος ( 09.2020 ) #4 - Αγάπη ( 09.2020 )

{Η ιστορία έχει ολοκληρωθεί} - Άσε με. Λέω με την τελευταία μου αντοχή. Τα μάτια του έχουν σκοτεινιάσει -Δεν μπορω Οσο δυνατά χτυπάει η καρδιά μου από φόβο, τόσο δυνατά χτυπάει και από προσμονή -Σε μισώ Ένα στραβό χαμογελο σκίζει τα χείλη του. -Το ξέρω Όμως συνεχίζεις να μου ανήκεις.... Φτάσαμε πρώτοι στο passion.... Ευχαριστώ για όλη τη στήριξη ♥️♥️

Βγήκα έξω από το κλαμπ περιμένοντας να βρω ένα ταξί να με πάει σπίτι. Περίμενα αρκετή ώρα ώσπου ένα χέρι με τράβηξε προς την πίσω μεριά του μαγαζιού και με έβαλε στον τοίχο Χριστίνα: «Ωχ τι θέλεις πάλι;; Να τσακωθούμε;» του είπα και αυτός πήρε ένα πονηρό βλέμμα Γιώργος: «μην με δελεάζεις» μου είπε και άρχισε να μου σφίγγει περισσότερο τα χέρια με πλησίασε τόσο που ένιωθα την καυτή του ανάσα να με πλησιάζει Σώστε με θα λιποθυμήσω.. Μπορούν δύο αντίθετοι άνθρωποι με διαφορετικές συνήθειες και διαφορετικούς τρόπους ζωής να ερωτευτούν; Μπορούν πέρα από μίσος να υπάρξει έλξη; Τι λέτε ;

Τον κοίταξα με δάκρυα στα μάτια καθώς τα δικά του βούρκωναν όλο και περισσότερο. "Άσε με να σου εξηγήσω τουλάχιστον"τρέμει η φωνή του καθώς έκανε ένα βήμα για να με πλησιάσει "Μη"τον σταματάω καθώς έκανα περισσότερα βήματα πίσω προκειμένου να τον αποφύγω "Δεν με ενδιαφέρει πόσους ή ποιούς έχεις σκοτώσει τέλος πάντων.Πλέον γνωρίζω με σιγουριά πως σκότωσες κάποιον. Και αυτή είμαι εγώ. Σκότωσες και το τελευταίο ίχνος συναισθήματος που είχα για εσένα. Εξαφανίσου από τη ζωή μου πριν την καταστρέψεις περισσότερο"του λέω μέσα από τα αναφυλιτά μου "Kylie σε παρακαλώ"λέει σφίγγοντας τα χέρια του σε μπουνιές καθώς τα μάτια του ήταν κόκκινα από το κλάμα "Μην το κάνεις πιο δύσκολο Stefan. Απλά φύγε"τον ικετεύω καθώς σκούπισα τα πλέον πρησμένα μάτια μου "Kylie σε αγαπάω γαμώτο"φωνάζει εξαντλημένος Don't copy the story!© #1 at Devil->17/1/19 Cover made by @pizza_ismy_life

"Ψιψινα, κανονας 2ος!" Φωναξε αποτομα καθως προχωρούσε προς μια άγνωστη για εμενα κατεύθυνση, χωρις καν να γυρίσει να μου ρίξει μια ματια. "Ναι, ναι, ξερω! Να μην μιλαω, αλλα πως θες να μην διαμαρτύρομαι απο την στιγμη που με εφερες σε αυτο το... για διαφώτισε με λιγο τι ειναι αυτο το μερος." Δεν μίλησε και απλα επιτάχυνε το βημα του αδιαφορώντας για εμενα που ετρεχα πισω του λαχανιασμένη. Χωρις να το επισημάνω, σταμάτησα να προχωρώ για να μπορέσω να παρω μια κανονικη ανασα, δίνοντας μου επισης την δινατοτητα να συνηθίσω το περιβαλλον στο οποιο βρισκόμουν για να μην μου φαινεται τοσο τρομακτικο. "Ψιψινα, ο 1ος κανονας ποιος ηταν;" Ρωτησε εξαλλος καθως αντιλήφθηκε οτι δεν τον ακολουθουσα. "Εμμμ να κανω παντα οτι μου λες..." Απαντησα δειλα αφου ηξερα που το πηγαινε. "Και τι σου ειπα;" Ξαναρωτησε φωναζοντας κατευθυνομενος αυτην την φορα προς το μερος μου βγαζοντας ατμους απο τα νευρα. "Ν-να σε ακολουθω... αμιλητη" "Και τι εκανες εσυ;" "Ακ-ριβως το αντιθετο" Ηλιθιο τραυλισμα. "Και τι γινεται οταν δεν υπακους στους κανονες μου;" ...Καταστράφηκα! Story of 2017|2018 Highest prank 2nd | 17.11.2018 on Teen Fiction ❌Do NOT copy the story!