Sonra gece üstümü örttü, yıldızlı gece göğüne benzeyen gözlerine bakmaya fırsat bulamadan.

Umutsuzca kaçıyordu. Nefes nefese... Sırılsıklam... Sanki bütün gece zengin bir piç tarafından düzülen o değilmiş gibi. Kahretsin! Ayağından düşen kırmızı topuklular kardaki ayak izleri gibi takip edilmesini kolaylaştırıyordu. Giydiği yarı transparan elbise koşarken üzerinde can çekişiyordu. Yağmurun ve rüzgarın da etkisiyle sağ göğsü neredeyse açılmış, gözünden damlayan siyah rimel damlalarının yağmurla karışması ile griye kaçan bir tona bürünmüştü. İnsanlardan ucube muamelesi görmekten, insanlar tarafından taciz edilmekten bıkmıştı. Neyse ki deri ceketini yanına almıştı. Bir ceket tüm pişmanlıkları saklayabilir miydi? Bunu bilmiyordu, fakat göğüslerini saklayabileceği kesindi. Gün yeni ağarıyor, şehrin elit mahallelerinden birinin ara sokaklarında henüz on dokuzuna gireli saatler olmuş genç bir kadın, genç bir fahişe koşuşturuyordu...