TEK BİR GÖKKUZGUN'UN ÖTÜŞÜYLE HER ŞEY DEĞİŞTİ Derin bir nefes veriyorum ve sokağın kokusunu yavaşça içime çekip etrafı süzüyorum. Dışarıda tenha bir sessizliğin olduğunu görüyorum. Sokak lambalarının cızırtısı kulağımı tırmalıyor. İçimde oluşan korku duygusunu gelecekte kazanacağım, huzurlu günlerin düşüncesiyle ezmeye çalışıyorum. Vücuduma işleyen soğuğa rağmen kendime, hiçbir şeyin beni bu yoldan alıkoyamayacağını söylüyorum. Bu akşam bu işi burada halledeceğim!

Kalbim mühürlenmiş bir kapıydı. Gelen her anahtarı tek bir darbeyle dışarı atarken ona yenilecek kadar dirayetsiz olmayacaktım. Onun da anahtarını kıracaktım elbet sert bir dokunuşla. Açılması zordu; açılması imkansızdı mühürlerimin. Ta ki sen hayatıma girene kadar... Kalbimi ansızın ifşa ederken canımı bu denli yakacağını nerden bilebilirdim! Nerden bilebilirdim ki seni bu kadar çok seveceğimi... Sen nerden bilecektin ki giderken bile seni bu denli çok sevdiğimi.

Aşk zor olansa sevmek kolay olan mıydı? Sevmek acı olandı, sevilmemek ise zehir olan. Peki Efsa Haroğlu neydi? Sadece seven mi? Sevilen nerdeydi? Peki Mirza Haroğlu kimdi? Aşka inancı olmayan bir adam. Hayır! Aşka inancı olan sadece sevdiği kadını bulamayan bir adam. Mirza Haroğlu: Efsa'nın yıllardır kapı deliğinden baktığı platonik aşkı, üst komşusundan başka bir şey değildi. Soyadları ise onların ortak oldukları tek noktaydı.