"Έλα φόρα αυτό " Μου πετάει ένα του μπλουζάκι και το φοράω . Παρατηρεί το ύφασμα που καλύπτει το σώμα μου και χαμογελάει με αυτό το ύφος που πάντα με κάνει να θέλω να του σπάσω την όμορφη μούρη του . "Να ξέρεις πως μισώ να φοράω οτιδήποτε σου ανοίκει , γενικά σε αντιπαθώ πολύ " Το ύφος μου πιστεύω πως δείχνει ότι , ότι λέω το εννοώ . "Ο γειτονάκι τα αισθήματα είναι αμοιβαία . Μόνο για να ξέρεις , η μπλούζα μου δείχνει τέλεια πάνω σου , τα πόδια σου καλύπτονται μέχρι εκεί που πρέπει " Λέει πονηρά κοιτάζοντας τα γυμνά μου πόδια που καλύπτονται ελάχιστα σχεδόν μέχρι τα μπούτια μου . Ηλίθια μετακόμιση σε άλλο μέρος και ηλίθιε καινούργιε γείτονα . Θέλω την παλιά μου ζωή πίσω ...

Η Λυδία έχει κολλήσει σε μια καθημερινή ρουτίνα στα δεκαέξι της χρόνια είναι ένα πολύ καλό και γλυκό κορίτσι χωρίς πολλούς μπελάδες με μια ήρεμη ζωή. Νοιώθει ότι η κάθε της μέρα είναι επαναλαμβανόμενη. Όλα αυτά όμως μέχρι που ένα γκρουπ από αγόρια της αλλάζουν την ζωή. Τείνει να τους πλησιάσει αλλά ερωτεύεται το λάθος άτομο. Τι θα γίνει στην συνέχεια;