#2 24 Kasım 2017 Kızılkara beyliğinin biricik kızı Evra Kızılkara, küçük yaşta savaşta babasını öldüren gözü kara Şahranbolu Beyinden intikamını almaya kararlıydı. Tüm hazırlıklarını yapmıştı. Gizlice ağabeyi Celal Kızılkara'nın savaşçıların arasına sızmıştı. Savaşçıların yanında savaşacak ve Şahranbolu beyinin tam karşısında yer alacaktı! Şahranbolu Beyi önünde kanlar içinde yığılan genç kıza büyük bir şaşkınlıkla bir süre baktı ve sonra aniden atından inerek yanına yaklaştı. Genç kızın savaşçı kıyafetinin kolunu sıyırdı ve yarasına baktı ama yarasına bakarken bileğindeki dövmeyi fark ettiğinde kanı dondu. Kızılkara arması... "Kadir, Kadir... - yanına koşan savaşçıya başını çevirdi- kimseye fark ettirmeden bu kızı kaleye götür. Duydun mu, kimse bilmeyecek, duymayacak!" Kaderin onu Şahranbolu Beyinin lanetli kalesine hapsedeceğini nerden bilebilirdi? "Bu lanetli kaleden kaçacağım Şahranbolu Beyi! Ve senin ruhun bile duymayacak!" Ancak genç kız düşmanının elinden kaçmak isterken aşkı İlhan Şahranbolu'nun güçlü kollarında bulacağını hiç tahmin etmiyordu. TARİHİN SAYFALARINDAN SESLENEN İMKANSIZ AŞK Bir Dönem Romanı Sibel Çilek NOT: Hiçbir Tarihi Türk karakterden esinlenilmemiştir ve tüm karakterler hayal ürünü olup anlatılan hikayede tamamen KURGUDUR.

TAMAMLANMIŞ HİKAYE Bu bir dik duruş hikayesi olmalı. Bir kadın ve bir erkeğin diğerinden bağımsız varoluşlarının hikayesi. Ama ya bir de çocuk varsa... İki noktayı bir üçgen haline getiren üçüncü nokta... Bir aile, bir aşk üçgeni... Ya da hiçbiri, sonsuz bir nefret düzlemi... Taner, ailesini hayal kırıklığına uğratmış bir adam. Belki de tam tersi, ailesi onu hayal kırıklığına uğratmış... Terkeden ve dönen... Ölen ve ölümden geri gelen... Işık, 'dibe ne kadar sert vurursan o kadar hızlı çıkarsın' dedirten kadın. Asalet, zerafet, güzellik... Bunların hiçbiri özgüven ve özsaygı kadar önemli değildir. Işık kendine güvenen, kendine saygısı olan kadın. Ölen ve küllerinden yeniden doğan... Tahir Ozan, annesinin tek kıymetlisi, bir küçük melek. Masum, günahsız.. Bir babaya ihtiyacı var mı? Yoksa babasının mı ona ihtiyacı var? Bir kaçak, bir anka kuşu, bir melek... Tahtanın üstünde bir at, bir kale ve şah... Oyun başlasın!!!

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Hadi şimdi bir dürüstlük oyunu oynayalım. Doğru söyleyin beyler, hiç dostum dediğiniz birine ihanet ettiniz mi? Ya da siz kızlar, abinizden gizli saklı işler çevirdiniz mi? Hatta şöyle söyleyeyim hiç abinizin en yakın arkadaşına aşık oldunuz mu? O, oldu. Karşılıksız kalacağını düşünüp onu unutmak istemekse hayatının en büyük hatasıydı. Ama yaptığı bu hatadan onu kurtaran yine İMKANSIZ aşkıydı. "Ne istiyorsun?" diye sordum. Zavallı sesim titremişti. "İstek hakkımı 3 ay sonraya saklıyorum." "Saçma. Erteleme gibi bir hakkın yok. Ne istiyorsan şimdi iste." Zaten bu lanet olası iddiayı neden kabul ettiğimi hâlâ bilmiyorum. "İsteyeceğim şey için henüz hazır değilsin. En azından 18'ine kadar." Sesi her zamanki gibi ciddiydi. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. "B-ben." Ağzım açıldı ama beceriksizce kapandı. Kendimi topladığımı sandığımda sesim yine titremişti. "A-anlamadım. Ne demeye çalışıyorsun?" Yanaklarım alev alevdi. Kulaklarımdan ateş çıkmak üzereydi. O benim aksime gayet rahattı. Bakışları önceki gibi değildi. İçime işliyordu. "Benim isteğim senin hediyen olacak Fındık. Doğum gününde benden alacağın en özel hediye ve senden isteyebileceğim en güzel istek." Dostum dediği insanın kız kardeşi için böyle duygular hissetmemeliydi. Hatta hiçbir kız için. Uzak durdu... kaçtı. Zaten yaralarla dolu bir çocukluk geçiren Yeşim'e karşı bir şeyler hissetmesi hiç doğru değildi. Yeşim'in korkulu rüyası gün gelip tekrar karşısına çıktığında ise Bera için hiçbir şey kolay olmayacaktı. Ama kader onları hiç ummadıkları bir anda birleştirecekti. Bunu ikisi de değiştiremezdi. Sadece vuslatı uzatabilirlerdi. YAYIMLANMA TARİHİ (10.11.2017) Kapak tasarımı @dowofficial (@mayneymishera)

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

Genel Kurgu #1 Bir adam düşünün, hayatının tüm dönemlerini karanlık işlerle geçiren ve geçmişinin izlerini hâlâ üzerinde taşıyan... Bir de kadın düşünün, şu yaşına kadar sersefil büyüyen ve babasının hastalığı yüzünden yüklü bir miktarda paraya ihtiyacı olan... Gece ve Işık. İsimleri birbirine tamamen zıt olan karakterlerinin ispatıydı. Adam gece kadar karanlık, kadın ise güzelliğiyle bir ışık gibi parlaktı. Kadının ihtiyacı olan paraydı. Bulmuştu. Yanında hayatının aşkıyla beraber. Peki sizi hiç tanımayan bir tefeci hiçbir kefil göstermediğiniz halde size neden istediğiniz parayı versin ki? İşte tüm gizem de burada başladı zaten. •• Bana hediye ettiği kolyenin klipsini aradım ama bulamadım. Kutunun içinde küçük de bir anahtar vardı. Ufacıktı. Anahtarın nereye gireceğini sonradan fark etmiştim. El ele tutuşan figürün ortasındaydı anahtar yuvası. "Kolyeyi takabilmen için ellerin ayrılması gerekiyor. Sadece bir seferlik ayrılsın o eller. Bir daha asla bu kolyeyi çıkarma ki ellerimiz ayrılmasın." Geleceği kimse bilemezdi. Neler yaşayacakları hiç belli değildi. Işık, Gece'nin ondan gizlediği büyük sırrını öğrendiğinde tüm hayatları değişecek ve bu sır Işık'ı zor bir karara itecekti. Onlar farkında olmadan birbirlerini yıpratacak ve güvenlerini kaybedecekti. Bu engeli aştıklarını düşündükleri anda, bir ölüm tüm hayatlarını değiştirecek ve onlar farkında olmadan kaçınılmaz sona sürüklenecekler... Bu sonu kendi elleriyle inşa etseler de bir şeyleri değiştirmek için hep çabaladılar. Bakalım çabaları işe yarayacak mı yoksa Gece ve Işık, isimleri gibi birbirlerinin zıddına mı sürüklenecekler? Kapak tasarımı: @dowofficial (rei-nia) NOT: +18 Sahneler bulunur. Uyarıyı okuduğu halde kitaba başlayıp bu sahnelerde saçma sapan yorum yapanlar tarafımdan engellenecektir.

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Wattys 2019 Yeni Yetişkin kategorisi kazananı Dünyanın tüm yükünü bile isteye omuzlanmış bir adam, aşkı birinci elden yaşamayı reddeden bir kızla tanıştığında; hayatları bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. *** Daha önce, hayal kırıklıklarımın ölüme sebebiyet verebilecek kadar ağır yaralanmalara yol açabileceğini hiç aklımdan geçirmemiştim. Ben düşerdim, hiç sızlanmadan dizlerime kendim üfler, üzerimdeki tozu silker, başım eskisinden daha dik yoluma devam ederdim. Ama atladığım bir nokta vardı. İnsan beyni pimpirikli bir ev hanımı gibiydi. Çekmecelerine sadece yıkanmış, ütülenmiş, mis gibi kokan anıları yerleştirirdi. Kötü anılar, odanın en karanlık ve gözden en uzak köşesinde çürürken kesif bir koku yayardı etrafa. Tam da şimdi anlıyordum. Gözlerinin rengi tanıdıktı. Gözlerinden geçen duygu şeridindeyse daha önce şahit olmadığım bir şeyler vardı. Ve ben bugün, burada, seneler önce yanlış kaynayan kemiğimi düzeltebilmek adına aynı yerden, yeniden kıracaktım. *** Hikayenin Başlangıç Tarihi: 23.06.2017 Hikayenin tüm hakları saklıdır ve copyrighted.com tarafından korunmaktadır.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

© Telif hakkı yazara aittir. "Neden ismin Mihrimah değilde Mihrima?" Bu sorduğu soruyla birlikte kafamı sağ tarafa çevirdim. Şaşırmıştım açıkçası. Hele de bu Melih olunca normaldi yani. Ben ona o da karanlığın hüküm sürdüğü, sadece ayın varlığını gösterdiği gökyüzüne bakıyordu. "Aslında adım Mihrimah fakat babam nüfus müdürlüğünde Mihrima olarak yazdırmış." dedim ve onun baktığı yere, gökyüzüne baktım. "Anlamı ne?" bu soru, beklemediğim yerden gelmişti. "Bilmem...hiç araştırmadım. Babam, güzel anlamı olduğunu söyler." "Güneş ve ay" "Hıh?" hıh nedir Mihrima. "İsminin anlamı... Güneş ve ay" şuan suskunluk heryerimi esir almıştı. Düşünün kalbimin attığından bile emin değilim. Öyle bir sessizlikti içimdeki. Cidden bunları söyleyen Melih miydi? ". İnsanlar isimlerinin anlamı gibidirler derdi babaannem. On yıl sonra bu sözü şimdi, daha yeni anladım." inanmayacaksınız ama bunları söyleyen gerçekten de Melih 'ti. Not : HİKAYENİN HERHANGİ BİR YERİNDEN ÇALINTI OLURSA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.