''Nereye gidersen git, bulurum seni Gökçe. Benden kaçamazsın." Peşimde beni takip eden karanlıklar ülkesi. Kaçtıkça içine hapsetmek istercesine her daim arkamda. "Birisine aşık olacağım aklımın ucundan bile geçmezken, Savaş'ın gözlerindeki dipsiz boşlukta kayboluyordum." Gökçe hayatını ve sorunlarını tam anlamıyla çözememişken, peşine yakışıklılığı ile baş döndüren tehlikeli bir adam takılmıştı. Bundan sonra yaşayacakları ona büyük bir sürpriz olacak ve hayatının değişmesini oturup öylece izlemek zorunda kalacaktı. İşte bir genç kızın kendisi ve dünya ile savaşı şimdi başlıyordu.

Karanlık bir adama doğan ışık, karanlık adamın merhameti ve her şeye rağmen karanlık adamın en koyu tarafının hikayesi. Tamamen hayal ürünüdür* Beni öldürmeye kararlı Pars'a baktım. Soğuk bir şekilde bana bakan gözlerinde merhamet aradım ama en ufak bir iz bile yoktu. Son bir güçle seslendim. '' Lütfen beni öldürme '' Pars daha dikkatle bana baktı. Gözlerinde ki ifade hala aynı derece soğuktu. Ürkütücü bir biçimde soğuktu. Yavaş ve sakince oturduğum koltuğun önüne geldi. Yerde diz çöküp bir eliyle bağlı olan elimi tutarken üstüme eğildi. Soğuk demir tenimle temas ederken boğazıma bıçak dayadığını anlamıştım. Nefes alış verişim hızlanmış, bütün bedenim korkuyla kaplanmıştı. '' Bugün burada acısız bir şekilde ölmediğin için pişman olacaksın! Inan bu söylediğim çok yakında olacak. ''

Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------