Beş beden, bir ruh. ▪ "Ya ihanet, ya ölüm" diye sorduklarında ne dersiniz? İşte her şeyinin son bulduğu nokta. Aileniz bile söz konusu olsa bu seçimi -ciddiyim-kesinlikle yapardınız. Olayların ve seçilen bir grup masum insanların bu oyunda oynamaları için istekte bulunmadım. Adını anmak istemediğim şahıs, beni ve bu masum insanların, içimizdeki sadakatin güçlü olması sebebiyle seçti. Evet doğru. İhaneti tercih ettim. İçinizden bazılarının "ne kadar hainsin" deyişlerini işitebiliyorum. Ama şunu bilin ki, olaylar o noktaya gelince işler birazcık değişiyor. Bir labirent düşünün. Orada sizi aç ve susuz bırakıyorlar. Labirentin çıkışına da yemek koyuyorlar. Ne yapardınız? Labirentten geçip yemeğe ulaşmak. Bu şahıs da öyle yaptı. Labirentin sonuna öyle bir şey koydu ki herkes ihanetin peşinden koştu. Olaylar kızışmaya başlayınca her şey belirsizleşti. Tek odak noktam hayatımın geri kalanı için yapabilecekler imdi.

Herkesten farklıydım ve herkes de bunu biliyordu. Bilmekle kalmıyor benden korkuyor, benim yok olmamı istiyor, tiksiniyor ama bana şaşırmaktan da kendilerini alamıyorlardı. Avcılar denen illet bir kuruluş beni ve benim gibi olan 9 kişiyi bulup insanları güvende tutmaya and içmişlerdi. İnsanların koruyucu melekleriydiler. Ama ne Avcılar ne de kalan tüm insanlar aslında çocukluğunu güçlerini kontrol etmeye çalışmakla harcamış masum bir kız çocuğu olduğumu göremiyorlardı. Taki Avcılar beni buluncaya kadar. İşler artık daha kötü olamaz derken hem eğitmenimi, hem de yıllardır sakladığım kimliğimi birden kaybetmiştim. Ama her beyazın içinde bir siyah olduğu gibi, her siyahın içinde de bir beyaz vardı.Nereden bilebilirdim ki Avcı karşıtı güçlü bir grubun var olduğunu ve aslında binlerce kişinin Avcılar'a inanmadığını?Nereden bilebilirdim ki kalan numaraların istikametinin tam olarak bulunduğum yer olacağını? Ve nereden bilebilirdim ki hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını.

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...