Bukre ve Poyraz... Kırmızı Sütyenli ve Bay Sapık... Bir gün ayrılık kapıyı çaldığında ikisi de dizlerinin üzerine çöküp teslim oldular. Izdırap, korku, heyecan ama bir o kadar hüzün... Ta ki bir minik hayatlarına giresene kadar! Bir anlık öfke, korku ve endişeyle ayrılan çiftimiz yine aynı şekilde barışırlarsa ne o...
Tükenmek ve delirmek kesinlikle bir bütündü. Ve hayat defalarca beni bu ikiliyi ile imtihan ediyordu. Fakat buna rağmen 'yeter artık' dedirten hayat 'vay be' dedirtmeyi de başarıyor. Artık o korkunç 'okyanustaki' yalnız 'filika' güçlü bir 'adaya' kavuşmuştu. Tükenmeden ve delirmeden kaldığımız yerden devam edelim...
"Kaç kadınla birlikte oldun bilmiyorum ama ben onlardan biri değilim tamam mı!" sinirden ağlıyordum,savaş sabır diler gibi yukarıya bakarken sakin olmaya çalışıyor gibiydi. "Ben seni hiçbir zaman aynı kefeye koymadım, ne tür şeyler düşünüyorsun bilmiyorum ama böyle şeyler düşünme derin" "Ben sadece buradan gitmek ist...
