Asaf Bedirhan 30 yaşında karısını kaybetmiş, ikiz kız çocukları ile yaşayan daha doğrusu onlar için yaşayan bir adam. Sevmeyi,mutluluğu ve de insanlara güvenmeyi ölen karısı ile çoktan unutmuştur. Bir daha sevmek ya da evlenmek hiç istemediği bir şeydir. Alvina Diclehan 25 yaşında genç bir kız. Evleneceği adamın gerçek yüzüyle karşılaşıp yıkılmıştı. Dalından kopan yaprağın akıbetini rüzgarın belirlediği gibi o da güvendiği dalından kopmuştu. Öksüz yetim iken bir de sevdiği adam tarafından böyle bir darbe almıştı. Hayalleri kağıttan yapılan bir gemi gibi suya değdiği an dağılmıştı , umutları mı onlar ise kagıttan yapılan uçak gibiydi işlevsizdi. Herşeye rağmen gülümseyen gül yüzü solmuştu o gün. O da Asaf Bedirhan gibi sevmeye kalbini kapatmıştı. Bu iki kalbin yolu bir gün aynı damarda kesişirse onların hayatı nasıl bir yol izler sizce. Eğer merak ediyorsanız hikayemin satırlarına bir göz atın derim...

Yapmaya çalıştığım şeyin normal olmadığını ben bilmiyor muyum sanki... Her şeyin farkındayım. Sende gördün denedim Irmak... Sevdiğim adamla normal, sağlıklı, mutlu bir yuva kurmaya çalıştım. Her şey yolundaydı, ta ki... Özel durumundan dolayı çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan Pınar, en yakın arkadaşı Irmak ile plan yapıp, bunu uygulamaya karar verir. Hesaba katmadığı şey ise, seçtiği adamın yaptığı kurnazlığa uyanıp hem kendisinin hem de arkadaşının hayatını tamamen farklı bir boyuta taşıyacak olmasıdır...

Suçunun ne olduğunu bilmeyen bir hemşire ve hayatı ona zindan eden bir adam....

Benim hikayemde kötü kraliçe, saf kral, masum kız, beyaz atlı prens gibi ilgi çekici karakterler yok. Bu benim, sıradan mahallemde aşkı bulma hikâyem... Benim ufak dünyamı büyüten güzel kalpli bir adamı size kendi gözlerimle göstermeye çalışacağım. ... Her şey benim küçük bakkalıma bir şeyler almak için giren o güzel gözlü adamla başladı. Alışverişini yaptı, parasını ödedi ama poşetin içine kalbimi de koyup götürdü. Farkına bile varmadan... Hadi gelin, mahallemin ve kalbimin polisiyle tanışın...

Bir kaza sonucu beş yıl uyuyan genç kadın, kalktığında her şeyi bıraktığı gibi bulabilecek mi? Bu masalın beyaz atlı prensini siz seçeceksiniz... Geçmiş ve gelecekten gelen iki adam...

"Bak oğul, benim hiç karım olmadı, sevdim kavuşamadım, başkasını da istemedim. Karına kızmadan önce anlamaya çalış, onun yerine koy kendini. Sen ne kadarına razıysan o kadarını iste ondan. Ha ben erkeğim o kadın diyeceksen, onca memleketi boşa gezmişsin, o okulları boşa okumuşsun derim sana. Yüreğin kadını erkeği yok, sen düzene teslim olarak karına ihanet ettin. İmam nikahını karının yüreğine anlatamazsın, zaman ver, kendi içinde sindirebilirse şanslı bir adamsın. Aslında hiç kimse, hiç bir kadın kumayı kabul etmez, bunu unutma! Her türlü acı çekecek, sen de öyle, bir karın daha var artık. Onu da düşüneceksin." Yaşlı adam, diyeceğini demiş, başını önüne eğmişti. Demir'i düştüğü çukurdan kurtaracak bir nasihat yoktu. Kim, ne dese boştu bundan sonra. Demir'in yüreği kor olmuş yanıyordu. Leyla'yı bir başkasıyla hayal dahi edemezdi, böyle bir şeyi düşünemezdi. Bunun düşüncesine tahammülü yokken; o elleriyle, Esma'ya dokunduğu ellerle, sarıldığı kollarla karısına dokunmak istemişti. Kızamazdı, sadece kaybettiği karısına ağlayabilirdi.

Aşıktı. Hemde öyle böyle değil. Çocukluk aşkıydı kalbinde taşıdığı. Konuştu, kendini anlatmaya çalıştı, çabaladı, elinden gelenin fazlasını yaptı ama karşılığında gördüğü kocaman bir boşluk oldu. Vazgeçmesine neden oldu mu? Kesinlikle hayır... Diğer taraftaysa sevilen sevenin sevgisini çocukça sevgi olduğunu düşünüyordu. Kendisine göre geçici hevesten başka bir şey değildi. Ama ya yanılıyorsa. Ya bu aşk hayatını tümüyle değiştireceği şeyse. Ya kaçacaktı, ya inanacaktı... Peki ya sevgiyle atan kalbe sevgiyle gidecek miydi? Üst üste yapılan yanlış kararlar istemedikleri anıları yaşamalarına sebeb olacaktı. Ve işte o an gerçekten bir karar vermek zorunda olacaktı genç adam. Ya sevecekti, ya gidecekti...

"Kızım salak mısın sen? Aşığım lan ben sana." Gözyaşları içinde kalan ela gözlerini açarak bana şaşkınca bakarken, en son söylediği cümleye dayanarak umutlarım artıyordu. O da beni seviyor olamazdı, değil mi? "Ge-gerçekten mi ?" Heyecanlı sesiyle konuşurken, ben de ondan farksızdım. "Gerçekten." dediğimde tam ona doğru eğilecektim ki, benden önce davranıp uzanarak dudaklarını dudaklarıma hafifçe bastırdı. Kalbim yerinden çıkacak gibi olurken, kollarımı sırtına sararak mümkünmüş gibi daha da bastırdım onu kendime, o da kollarını boynuma sardı. Dudaklarımız birbirine daha da sıkı kenetlenirken, aklımda tek bir şey vardı. Ben bu kıza ölümüne aşıktım. &

Başımı geriye doğru savurmuş ve " Allah'ım ne olur bitsin bu kâbus..." diye yalvarırken onu gördüm; müstakbel kocamı. Suretini sevdiğim! " Senin ne işin var burada ya!" diye terslendim ilk önce. Sesim ağlamaklı çıkmıştı. Midem kasılmaya devam ediyordu. "Şaka mısın sen? Hayatımın nasıl rezil olduğunu gevrek gevrek sırıtarak izlemeye mi geldin?" Sarı çiyan enişteme dönüp " Enişte sen işlerini hallet biz Yâren'le biraz baş başa konuşalım." Dedi. Eniştem hızla yanımızdan uzaklaşırken " Ne konuşacağım ben seninle ya!" dedim kontrolsüz bir sesle, bana uzattığı sudan bir yudum alırken. " Ayıp oluyor ama müstakbel kocanla böyle konuşmamalısın. Hiç yakışmıyor sana." Sonra durdu ve düşündü. " Aslında tam da senin gibi bir cadaloza göre bir hareket ama olsun yine de yapma sen." Dedi. Yüzümü gerdim. Gülümsemekten çok söver gibi bir surat ifadesine bürünmüştü mimiklerim. " Seninle evlenmeyeceğim." Dedim tüm soğukkanlılığımla. Şeytansı bir gülümseme ile dudaklarını gerdi, kaşlarını meydan okur gibi havaya kaldırdı ve " Benimle evleneceksin Yâren. " dedi kendinden emin, bilmiş bir eda ile. Öğürdüm. Sanki bir el midemin içinde dolaşıyordu. " Şşşş.. Tamam, sakin ol. O kadar da mide bulandırıcı biri olduğumu düşünmüyordum ama... Lavaboya gitmek ister misin?" dedi. Derin derin solumaya başladım. Evet, yine bayılmak üzereydim.

Kaç aydır buralardayım lakin senin gibisine rastlamadım... Bu Dünya'nın kusursuz parçası, özel asker... Kim derdi ki bu gizemli askerle sonuçları tahmin edilemez bir yolculuğa çıkacağımı, onunla soluksuz geçireceğim bir sürü anılarım olacağını, beni seveceğini, benimle tekrardan denemeyi öğreneceğini... İşte her şeyin başladığı noktadaydık, her şeyden habersiz olduğum o nokta... Sorusu hala aklımda: "Yabancı mısın? İngiliz, Rus?" İşte benim hikayem de böyle başladı... Bir askerin "asla sevmem" dediği bir noktada tekrar tekrar seveceği ve sevgisinin onu bambaşka bir adama çevireceği bir hikaye... Nefeslerinizi tutun çünkü uçuşa geçiyoruz!😎 ****** "Sahi komutan, ben seni peşimden nereye koşturtuyorum acaba? Bunu hiç düşündün mü?" diye sordu. "İstersen cehennemin dibine koşturt, yine de seni alacağım." Bir anda durdu ve: "O zaman cehennemime hoşgeldin komutan." dedi kollarını iki yana açarak. Etrafıma baktığımda yaklaşık yirmi tane adamın silahının bana dönük olduğunu gördüm ve Kara'ya bakıp sadece sırıttım. Saniyeler içerisinde gökyüzünden gürültülü rüzgar sesleri gelmeye başlamıştı bile. Kafamı yukarıya kaldırdığımda tepemizdeki Türk İHA'larını gördüm. Sonra tekrar Kara'ya çevirdim başımı. Kara; "Ne oluyor lan?" deyip iki adım gerileyince; "Cennetten yardım gecikmedi." dedim silahımı ona kaldırarak. ****** BAŞLANGIÇ: 30 Eylül 2017 BİTİŞ: 17 Haziran 2018 Cesaret'te #1 //15.03.2020 Profesyonel'de #1 //19.03.2019 Sevgi'de #1 //02.01.2019 Bordo bereli'de #1 //28.12.2018 Dolunay'da #1 //14.12.2018 Asker'de #1 //04.12.2018 Kahraman'da #1 //18.08.2018 Bekleyiş'te #1 //18.08.2018 Psikiyatrist'te#1 //18.08.2018