Bu hikâye, ne yazık ki çiçekler ve kalplerden ibaret değil. Bu hikâye, çiçekler ve dikenlerle çevrili. Vücudu kadar ruhu da yaralarla dolu olan Efran, yıllar sonra o korkunç yerden kurtulup geri döndüğünde artık hiçbir şey eskisi gibi değildir. Yokluğunda dönmeye devam eden dünya, Efran'ı dünde bırakmıştır. Bir zamanlar ölümün eşiğinden çekip aldığı küçük kız ise artık genç bir kadındır ve Efran'ın tüm ezberlerini bozmaya kararlıdır. Havin, kaybettiği her şeyle biraz daha eksilse de hayata iyi tarafından bakmayı başarmıştır. Efran'ın geri dönüşüyle yıllar sonra kaybettiği birçok şey ona geri verilmiş gibidir ancak ne var ki bu mutlu kavuşma, arkadaşlıklarının güçlenmesine yetmemiş, görmezden gelinen ve hatta varlığından bile bihaber oldukları birçok yasak duyguyu tetiklemiştir. Aşk ve yasak olan şeylerle çevrili bir dokunuş kaç acıya iyi gelebilir? Ruhu yaralarla dolu olsa da çığlık atmayacak kadar cesur olanlara... ~~~ Romantizm türünde kuşağının en iyi yazarlarından biri olan Çağla Fulya, yeni romanında önlenemez bir tutkunun aşka dönüşünü ele alıyor. Üşümenin sıcak hissi, kelimeleri aşan duyguları titretirken Yaz Gecesi, derinliğin sınırlarına kendi çizgilerini çiziyor. - Agâh Ensar Can ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Yaz Gecesi, kitap olacağı için yayından kaldırılmıştır. Tanıtım amaçlı ilk üç bölümü yayındadır.

"Senin yüzünden işte! Onun adamları geldi. Evime girdi! Ben hiçbir şey yapmadım! Beni alıp götürdüler! Senin için aldılar beni! Benim hiçbir suçum yoktu! Ben kimseye bir şey yapmadım!" Kızın ağlaması konuştukça daha da artıyordu. Adamı bu sefer de ittirmeye çalıştı. "Neden ben?! Benden ne istediniz? Ne istediniz?!!" Kız artık dayanamadı. İttirdiği elleri adamın göğsünde sabit kaldı. Adam hem üzgündü, hem de kız ona bu kadar yakın olduğu için heyecanlı. Kızın kafası adamın göğsüne değince adam daha da heyecanlandı. Ellerini kızın sırtına yavaşça koydu. Kız bir anda sağ tarafa doğru yıkıldı. Adam kollarının arasında bayılan kızı hemen kucakladı. Az önceki tüm duyguları uçup gitmişti. Şimdi ne heyecanlı, ne üzgün, ne de kızgındı. Sadece endişeli ve korkuyordu. Kıza bir şey olacak korkusu sardı dört yanını.

2021 Watty Ödülleri Romance Kategorisi Kazananı Not: Saygısız İnsanlar Kitaba Giremez!⛔ Her ayrılık insandan bir şey mi götürür? Bazı ayrılıklar insana çok şey katar; insanın yeniden doğmasına ve tekrardan büyümesine vesile olur; halının altına süpürülenlerin gün yüzüne çıkmasına yol açar. Öyle ayrılıklar vardır ki insandan çok şey alıp götürdüğünü sanırız ama belki de yıllar sonra bize kattıklarının farkına varırız. İşte bu hikaye de kaybedilenlerin kazanç olduğunu bize gösteren bir ayrılık hikayesi. Kapak Tasarım: @Wbrunette

"Nişanlanmışsın" dedi genç kadın zorlukla. Adam ise acımasız ve gözlerindeki nefretle konuştu. "evet senin kadar hızlı olamadim. Evlenip bir çocuğa sahip olmuşsun bile cidden büyük hız ama desene o adamım midesi seni nasil aldı." Ömerin içindeki kin o kadar büyüktüki daha çok uğraşıcaktı. Bu kalbini acımasızca harcayan kadından intikam alıcaktı.

Hikaye de yetişkin içerik bulunmaktadır! Bunu bilerek okumanızı tavsiye ederim. "Seni meşgul ediyorum bu saatte ama dün telefonum sende kalmış onu alabilir miyim?" dedim. Elini sağ ön cebine sokup çıkarttı ve bana uzattı. Telefonumu almak için elimi uzatınca geriye çekti. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Bugün o puşt aradı, açtım." dedi. "Neden?" dedim. "Canım istedi." dedi. "Canın istedi diye benim telefonumu açamazsın." dedim. Kaşlarını çattı ve bir adım yaklaştı. "Ama açmak istiyorum." dedi. Anlamazca yüzüne baktım. "Ne demek istiyorsun Arslan Abi?" dedim. Gözlerini kapatıp soluğunu bıraktı. Gözlerini açıp dişlerini sıkarak konuştu. "Bak işte bunu istemiyorum. Bana abi demeni istemiyorum. Senin için abi olmak istemiyorum." dedi. Benim için abi olmak istemiyor muydu? Şaşkınlıkla gözlerimi açıp kalbimin hızlanmasıyla ona baktım.

"Doğan gün herkese umut olurken bana ıstırap oluyordu. Sevda ve ben aynı gökyüzüne bakan iki ayrı şehir gibiydik. Bir o kadar uzak, bir o kadar tanıdık... Ama asla kavuşamayan iki farklı şehir..." *** Kızın gülüşüne ömrünü emanet edebilecek kadar âşık bir adamdı Ali. Kalbinde besleyip büyüttüğü aşkını içine gömeli yıllar olmuştu. Seviyordu sevmesine ya, kızı da kendi imkânsızlığına mahkûm etmek istemiyordu. Bundandı onu için için sevip de tek kelime etmemesi. Sevda er ya da geç birini sevip getirecekti karşısına, evleneceğim adam bu diye... Peki, ya o zaman ne olacaktı? *** "Senelerdir kendine ettiğin işkence yetmedi mi? Âşıksın bu kıza. Neden duruyorsun? Git konuş Ali. Çok pişman olacaksın." Ben sessiz kalırken devam etti. "Başkasının elinden tutup gittiği zaman ne olacak? Nasıl dayanacaksın buna?" Gözlerim yanıyordu. Ama bu kez soğuktan değil. Hissettiğim şeyin adı öfke de değildi. Kızarmış gözlerimle bakarken bir damla yaşın akıp gittiğini hissettim. "Acıyor be kardeşim. Yaralarım çok acıyor. Bastırıp durma." Her hakkı saklıdır. İlk yayım tarihi 07/03/2021

BİR YANDA SEVDASI, ÖBÜR YANDA ZORUNLULUĞU... Pusat DEMROĞLU, 32 yaşında, genç bir aşiret ağasıydı. Sesi ile, ağaçların yapraklarını sallayabilir, bakışı ile koca bir ormanı yakabilirdi... Bade SOLUN, 28 yaşında, babasını kaybetmiş, genç, güzel bir kadındı. Doktordu. Dik başlıydı ve hayatta en merak ettiği duygu aşktı... Gazel REVAN, henüz 23 yaşında, Mardin'in, herhangi bir sokağındaki taş evde doğmuştu. Yemyeşil gözleri ile, onu görenlerin günlerini bayram ettirmişti. Ansızın, bu genç kızın kapısı çalınmıştı... Aşiret ağasının, 'tek' kadını olmak ister miydi? ~Şehrin ışıkları sönmüştü~ "Bana bak, çok ciddiyim yakarım seni de o konağını da!" Genç kadının sesi sinirden titrese de kendinden çok emindi. Sanki bir elinde benzin diğer elinde çakmak hazır bekliyordu. "İstersen tüm Mardin'i yak, elinden geleni ardına koyma. Senden boşanmıyorum." Omzunu silken adam umrunda değilmişçesine ellerini takım elbisesinin cebine yerleştirmiş bir şekilde pencerenin önüne ilerledi. "Bak, senin çocukluklarınla uğraşacak vaktim yok benim." Gözlerini sımsıkı yumup sakinleşmeye çalıştı Bade. Yavaşça tekrar açtı ve devam etti. "Doktorum ben, doktor. Şehrime geri döneceğim, izninle. Masal bitti, geçmiş olsun." "Farkındaysan sana hastane aldım, gider çalışırsın çok istersen." Sinir bozucu bir şekilde güldükten sonra devam etti. "Ayrıca da vermiyorum izin. Boşanmıyorum, boşan kendi kendine boşalabiliyorsan!"

Ah, sevdama gâm değdi; reva oldum, kül oldum.. Erkek adam ağlamaz derlerdi, gözyaşımda kayboldum.. Mahalle Serisi IV *Hikaye Yetişkin İçerikli Unsurlar Barındırmaktadır.

"Bücür bana bak." Zorlukla konuşan sesini duyunca başımı kaldırdım. Burnu kanıyordu ve kaşındaki yara açılmıştı. İki adam daha gelmişti ve onu zorla götürüyorlardı. Zorla bana dönüp ellerini kaldırdı. Kollarını tutan adamlara inat bana öyle bir baktı ki, tarif bile edemiyordum. Sağ eliyle ilk önce kendisini gösterdi ardından beni. Sonra beş parmağını da birleştirip sol omuzunun üstünden aşağı doğru çapraz bir çizgi çekti. Ne yaptığını anladığımda büyük bir hıçkırık kaçtı ağzımdan. -Seni seviyorum demenin en harika şekliydi belkide, ve de dünyanın en güzel cümlesi.- *** •Sesi olmayan bir kızın aksiyon aromalı aşk hikâyesi• *** ©Tüm Hakları Saklıdır. Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. S.D. Kapak tasarım: @silakosay

Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sarmam için izin ver. O insanla aynı kandan olduğumu bile unutacaksın." Kapak için @sylviarts'a çok teşekkür ederim