Od samego początku coś go do niego ciągnęło. Tylko co? Cóż... Różnił się od reszty smrodasów. Był cholernie ciekawski, a twarzostan mu się nie zamykał - był zbyt zajęty wyrzucaniem z siebie coraz to bardziej kreatywnych pytań. Chociaż Gally od samego początku mówił, że będą z nim problemy, Newt to ignorował. Z każdym dniem, newbie intrygował go coraz bardziej. Ponadto zauważył w nim jedną rzecz, która za nic nie dawała mu spokoju. Dlaczego do cholery Thomas nigdy się nie uśmiechał? Jedyne co potrafił zobaczyć w jego oczach to ciekawość, zamyślenie i smutek. Czy Newtowi uda się choć trochę go rozerwać i dostrzec w jego oczach radość? Czy będzie w stanie sprawić, by spłonął ze wstydu jak reszta?

A co jeśli otrzymaliby drugą szansę? Co gdyby jakimś cudem stało się to, o czym marzyli w każdej chwili swojego nędznego życia? "Wszystko będzie dobrze... To był tylko zły sen..." Czy aby na pewno? ~~~ UWAGA! Jest to pewnego rodzaju sequel, więc ostrzegam przed spojlerami. Choć skoro tu jesteście to zakładam, że obejrzeliście/przeczytaliście Więźnia Labiryntu ;]

Thomas kocha watę cukrową, Teresa nienawidzi. Newt nie przepada za swoją siostrą, a Ziemia krąży wokół Słońca.