*Arka Kapak Yazısı* Kokunu alabiliyorum. Ne hissettiğini biliyorum. Rol yapan yüzünün gerisinde, gerçeği söyleyen tenin seni ele veriyor. Dilini eğitebilir, gözlerini ehlileştirebilir, hatta yüzüne hükmedebilirsin. Peki ya kokun ? Onu saklayabilir misin ? Kokun... Asla yalan söylemez.

"Bir acı var kalbimin tam sol köşesinde. Hemen sen kokan satırların arasında beliriveren çok fazla acı var, sevgilim."

Yaşamın nefesi için gelen kurtarıcı.

Bir kadın özgürlüğünü teslim etmiş. Bir adam, kadını gökyüzünde asılı bulmuş. O gün bugündür, gökyüzü hep özgürlük kokmuş.

İki yaranın kan izi birbiriyle kesişirse ne olur? Kesiştiği yerde kabuk mu tutar yoksa ruhlarda daha insafsız kan yarıkları mı açar? Karanlığa mahkûm kırık bir kız... İntikam ateşini ruhunda yakmış eşsiz ve gizemli bir adam... Kendi kanatlarıyla uçmaya çabalayan o kız, ağabeyinin öldürmek istediği kim olduğu meçhul bir adamı ölümden kurtarırsa başına en fazla ne gelebilir? Aşk mı? En güzel ihtimal... Peki ya dahası? Ölümün soluğuna ilmek ilmek işlenmiş o ziftin katiyen temizlenemeyecek karası kimsesiz ruhlara tünerken ardında yerinden kıpırdamayan ruh enkazları bırakmıştı. Birbirlerine kaderin kırılmaz mührüyle düğümlenmiş yüreklerin, yazgılarına boyun eğmekten başka çareleri yoktu. Fezanın kıvılcımdan yağmurlarıyla harlanan ateş; ölüme âşık, kolu kanadı kırık bir melek için yanmaya başladı. Onların yürekleri yangın yeri... Onların ruhları mahşer... Onların göğüs kafeslerinin altı cehennem... Ateşle yanan değil ateşi yakan, Fâris'in binlerce yıllık ateşinin bile söndüğü dünyada ruhunda asla sönmeyecek bir ateşi büyüten adam... Ateşin ta kendisi... Sonunda her şeyi kül edeceği uçsuz bucaksız bir yangını başlattı. Ateş ve kanın kızılı birbiriyle sevişirken, artık günah ve ecri birbirinden ayırmak imkânsızdı. Ve evet, artık çok geçti; kanlı geçmişler, yitik geleceklere çoktan sıçramıştı. "Bana dokunursan yanarsın," dedi ruhunu fezadan alan adam ve ekledi sigarasını soluk dudaklarının arasından çekerken: "Ve ben... Ben sana dokunursam, ölürsün." xıx.vı.xv Kitabın şarkısı: Close To The Flame, HIM. ... Kitabın basım, yayım ve yayın hakları tamamen şahsıma ait olup diğer tüm hakları saklıdır. Her bir cümlesi, olay örgüsü, kitap adı, karakter adları gibi tüm unsurları tescilli olup rızam dışında kullanılması, paylaşılması, basılması, kopyalanması ya da taklit edi

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

"Bir adam sevdim. Ve sonsuz bir melankolinin koynuna düşüverdim." Okyanus Kadar Mavi adlı kitabın devamıdır.