"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

Wattys 2018 "Dünya Kuranlar" kazananı! Bir evren hayal edin: İçerisinde düzinelerce galaksinin bulunduğu, rengârenk yıldızların sonsuz karanlıkta parladığı, gezegenlerin yörüngelerinde uyum içerisinde dolaştığı Poleane adlı evreni düşünün... Çekinmeyin yaklaşın yıldızlara. Bu evrenin en güzel yıldız sistemlerinden birine süzülün. Öyle bir yıldız hayal edin ki; mavi rengi içinizi ısıtırken yanından geçerken yüzünüz kızarsın. Size adının Nebulio olduğunu fısıldasın. Yanında durup bir müddet yörüngesinde dolanan gezegenleri seyredin. Dip dibe iki gezegen gözünüze takılacaktır çok geçmeden. İşte hikayemiz bu iki gezegenin içinde başlıyor... Çekinmeyin, o gezegenlere yaklaşın biraz daha. Boyutlarının farklı olduğunu fark edeceksiniz biraz daha yaklaşınca. Diğerinden daha büyük ve kudretli olan gezegen Herrum, hemen arkasındaki ikizi ise Hiddum olur. Bu gezegenlere biraz daha yaklaşın. Önce Herrum'un atmosferine girin. Cennet tasvirlerini imrendirecek kadar güzel vadiler, gökyüzüne uzanan kanatlı heykeller ve etrafta uçuşan Herradenler karşılayacaktır sizleri. Çok geçmeden Herradenler ile konuşmaya başlayacaksınız, kanatlarından bahsedecekler sizlere. Renklerinin bahşettiği güçleri ve renk ırklarını anlatacaklar ardından. Gezegendeki canlılarla tanışmaya başlacaksınız. Çok geçmeden efsaneleri duyacaksınız. Herradenlerin söylemekten kaçındığı bir kelimeyi işiteceksiniz; "Hiddarun". Ne olduğunu merak ederseniz Hiddum'a düşecek yolunuz. Geçitlerden birini kullanıp Hiddum'a vardığınızda önce sizi amazon ormanlarına taş çıkartan ormanlar, dik yamaçlı tepeler ve uçurumlu vadiler karşılayacak. Ardından kükreyen ve böğüren hayvanları işiteceksiniz. Sesleri telaşlanmanıza sebep olacaktır. Ormanı aşabilirseniz konuşan kuşlar şehirlerin yolunu tarif edip yolunuza eşlik edecektir. İşte orada Hiddarunlar

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Beyaz Ejderha Krallıgı, dünyada var olan en güçlü krallıktı. Tabii ona kafa tutmaya cesaret edebilecek sadece tek bi krallık vardı o da "Siyah Ejderha Krallıgı". Bu iki krallık arasında süregelen bir rekabet ve üstünlük duygusu yıllarca pek çok savaşcı ejderha ve kayratının katledilmesine yol açmıştı. Ta ki bu üstünlük savaşına dur diyebilecek "Denge Ejderhaları" uyanana dek. Kehanet gerçekleşiyordu. Bu iki siyah ve beyaz ejderha tüm savaşı durdurmuşlardı. Sonuç olarak tüm ejderhaların ataları onlardı. Bu iki ejderhadan beyaz olanın adı "Valyrian" ve siyah olanının adı "Aegon" idi. Valyrian, Beyaz Ejderha Krallığı'nı temsil edip oradaki yıkıma bir son verirken; Aegon'sa Siyah Ejderha Krallıgı'nı temsil ederek oradaki yıkımı durdurmuştu. Yıllar önce de aynı şeyler olmuştu. Tarih tekrar ederken bu krallıklar iki şeye odaklanmıştı: biri kehanet digeri ise bu iki ejderhanın kayratlarını bulup onları ne pahasına olursa olsun derin bir uykuya göndermekti. Ya da bu görünen gerçekti. Belki de çok daha fazlası vardı... *** Evet, evet baya sıkıcı bir tanıtım olabilir ama hikayeye birkaç bölümlük bir şans ver bence ;) #Bilim kurgu 2 (21.05.2020) #fantastik 1 (26.05.2020) #ejderha 1 🌙Kapak tasarımı; @ebrar-ky

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Özgürlüğü uğruna her şeyi karşısına aldı. Nihayetinde özgür olmak onun her şeyiydi zaten. Özgürlük güzeldi, güzeldi elbet. Ama beklenildiği gibi değil. Eğer özgürse bir insan, özgürlüğün sıkıntısına da katlanmak zorundaydı. Taksisine biri kanlar içinde 5 oğlan bindiğinde hiç de kazandığı özgürlüğün tadını çıkardığını düşünmüyordu Reyhan. Öte yandan, hayatına birini kazandırdığını da hiçbir zaman inkar etmedi. Ya da birini bulaştırdığını mı, demeliydi?

Geçmişin gölgesine gizlenmiş bir cinayet, Cinayetin gölgesine habersizce gizlenmiş bir hayat.. Günaha girmeden de sevebilir miydi insan? Yoksa harama bulaşmak zorunda mıydı? Neydi aşk; Evi terk eden karısına, "Gitme, cennetimin kapısı.." diyebilmek miydi, Ebu-l As'ca... Gerçeklerden esinlenilerek yazılan bir polisiye, dini içerikli bir hikaye... Her insan hata yapar, hatasız kul olmaz. Önemli olan, hatalarından ders alıp tekrarlamamaktır. Helal dairesinde yaşamaya çalışmaktır.. Şimdi, önyargılarınızı kenara bırakıp usulca girin kapımızdan içeri... Hadi, Bismillah! ? (Wattpad platformunda bu isimdeki ilk hikâye.) Yayımlanma tarihi: Temmuz 2015

Biriminde üstün başarılarına rağmen sorunlu kişiliği yüzünden canavar diye anılan bir başkomiser. Herkesin cıvıl cıvıl gördüğü yetenekli, inatçı ve zeki bir komiser. Bir arada kalmaları mümkün görülmeyen bu iki polisin çatışmaları arasında çözülen cinayetler ve imkanızlıklar içinde bulunan ortak noktalarla eğlenceli olaylara tanıklık edeceksiniz... Karanlıkla aydınlık arasındaki sınırda yürüyen ikilinin heyecan dolu maceralarına girmeye hazır mısınız?

Hayallerinin işine kavuştuğunu düşünen bir doktor adayı... İnsanlara ikinci şans vaat eden bir enstitü... "Güneşin üzerine gecenin siyahı çalındığında, Karanlıkta akis bulan çığlığı duyacaksın..." "Aslında gerçek her zaman baktığın yerdedir."