Genel Kurgu #1 Bir adam düşünün, hayatının tüm dönemlerini karanlık işlerle geçiren ve geçmişinin izlerini hâlâ üzerinde taşıyan... Bir de kadın düşünün, şu yaşına kadar sersefil büyüyen ve babasının hastalığı yüzünden yüklü bir miktarda paraya ihtiyacı olan... Gece ve Işık. İsimleri birbirine tamamen zıt olan karakterlerinin ispatıydı. Adam gece kadar karanlık, kadın ise güzelliğiyle bir ışık gibi parlaktı. Kadının ihtiyacı olan paraydı. Bulmuştu. Yanında hayatının aşkıyla beraber. Peki sizi hiç tanımayan bir tefeci hiçbir kefil göstermediğiniz halde size neden istediğiniz parayı versin ki? İşte tüm gizem de burada başladı zaten. •• Bana hediye ettiği kolyenin klipsini aradım ama bulamadım. Kutunun içinde küçük de bir anahtar vardı. Ufacıktı. Anahtarın nereye gireceğini sonradan fark etmiştim. El ele tutuşan figürün ortasındaydı anahtar yuvası. "Kolyeyi takabilmen için ellerin ayrılması gerekiyor. Sadece bir seferlik ayrılsın o eller. Bir daha asla bu kolyeyi çıkarma ki ellerimiz ayrılmasın." Geleceği kimse bilemezdi. Neler yaşayacakları hiç belli değildi. Işık, Gece'nin ondan gizlediği büyük sırrını öğrendiğinde tüm hayatları değişecek ve bu sır Işık'ı zor bir karara itecekti. Onlar farkında olmadan birbirlerini yıpratacak ve güvenlerini kaybedecekti. Bu engeli aştıklarını düşündükleri anda, bir ölüm tüm hayatlarını değiştirecek ve onlar farkında olmadan kaçınılmaz sona sürüklenecekler... Bu sonu kendi elleriyle inşa etseler de bir şeyleri değiştirmek için hep çabaladılar. Bakalım çabaları işe yarayacak mı yoksa Gece ve Işık, isimleri gibi birbirlerinin zıddına mı sürüklenecekler? Kapak tasarımı: @dowofficial (rei-nia) NOT: +18 Sahneler bulunur. Uyarıyı okuduğu halde kitaba başlayıp bu sahnelerde saçma sapan yorum yapanlar tarafımdan engellenecektir.

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Geçmişin karanlığından kurtulmak isteyen küçük bir kız çocuğuydum sadece. Aynaya her baktığımda gördüğüm kesikler, geceleri ortaya çıkan kabuslarımla birlikte geçmişimden bana kalan yegane emanetlerimdi. Kaçak sürdürmeye çalıştığım hayatımı bir çırpıda dağıtan bir çift yeşil gözün esiri olduğumda, geleceğe dair kurduğum hayallerim bir bir yıkılırken, beni etkisi altına alan bu gözlerin beni geçmişime teslim etmemesi için elimden geleni yapacaktım. Aramızda ne nefretler ne korkular geçecekti, ne yangınlar kavuracaktı yüreklerimizi... Aşk; yaşanmışlıklarımızın arasında filiz veren bir gonca olacaktı sadece... Öfkemizden, bazen de çaresizliğimizden arta kalan zamanda, bizi bizden koruyan sığınağımız, birbirimizle savaşmayı bıraktığımızda bizi bir arada tutan olacaktı...

Gezgin Kuzel, yurt edindiği bir kenar mahalle entrikasının merkezinde, bizzat kendisi, kendi için tasarladığı kalıpların içerisinde yaşayan genç bir kızdır. Tecrübeli bir rotaya, hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan dostlara, dikenli bir maziye ve kuşlara sahiptir. Geçmişinden kopamayan yanı, iradesini bir örümcek ağı gibi saran korkularının arasında, onu yıllarca havasız bırakarak yetiştirmiştir. Bir gece yarısı üst kademeden dört yabancı adamın hayatına dahil oluşuyla sonu görünmeyen bir dehlizin methalinde bulur kendini. Gezgin Kuzel'in bu kısımda bildiği ve aynı zamanda bilmediği bir şey vardır. Bildiği, bu dehlizin onun başlangıcı olmayan bir sonu olacağıdır. Bilmediği ise, bu dehlizin uzun yıllar önce esasen onun için inşa edildiğidir. ©

Mafya Sekreteri hikayesinin karakterlerinden başka bir hikaye. Mafya Sekreteri hikayesinden tamamen farklı olup sadece karakterler ve karakteristik özellikler aynıdır. Mafya Sekreteri'ni okumadan da bunu okuyabilirsiniz. Keyifli okumalar. --- "Gördün mü? Resmen çalışanına vurdu!" Topuklu ayakkabılarımın üzerinde hızla ayağa doğruldum. "Bir kez, sadece bir kez için insanları rahat bırak! Vurmuşsa ne olmuş yani? O çalışan hakkını savunmuyorsa sen de savunma." Özge'yi elimle savuşturup tezgaha ilerledim. Özge'nin beni takip eden adımlarının sesini hissedebiliyordum. "Bakar mısınız?" Yavaş, aşırı yavaş şekilde bana döndü. Ya gerçekten aşırı yavaştı ya da bana ağır çekim gibi gelmişti. Hemen Özge'ye dönerek fısıldadım. "Gözleri maviymiş." "Ne vereyim ablama?" Dövmeli çocuğun sesini işitince yeniden sinirlendim. Elim ile dövmeli çocuğu göstererek konuştum. "Çalışanınıza fiziksel ya da zihinsel şiddet uygulayamazsınız." Karşımda adamın ya da genç adamın yüz ifadesi karışıktan rahat bir hale geçti. Kollarını göğüslerinin üzerinden birleştirdi ve tüm dişlerini gösterecek şekilde sırıttı. "Bir de dalga geçiyorsunuz öyle mi!" Özge'ye döndüm. "Senin sevgilin avukat değil miydi? Arasana gelsin." "Avukat falan haram oluyor ama yenge. Ben çalışan değilim yani aslında öyleyim de sigortalı olarak değil-" "Sigortasız mı çalışıyorsun! Burada çalışmayı düşünecek kadar salağım! Avukatı pas geç hemen polisi çağır. Senin abin polis değil miydi? Ara onu. Ayrıca yenge senin anandır." Adam daha fazla eğlenir gibi kahkaha ile güldü. Göğüs hizasında bağlı olan ellerini çözerek, parmaklarını sarıya dönük saçlarının arasından gezdirdi. "Hem sinir oldum hem hoşuma gitti. Bu da senin çekiciliğin sanırım."

OKULUN DÜŞMAN ÇETELERİ ; Nefretin İntiharı 'Nefret bile kendi benliğini kaybedip aşkla olan imtihanındaki o ince çizgiyi aştı' 'Nefretin beklenilmeyen intiharı gerçekleşti' •••• Bir tarafta birbirlerine sımsıkı bağlanmış 6 dost; Asre, Miray, Ecrin, Berkan, Batuhan, Kaan Bir tarafta kardeşliği kendilerine borç bilmiş 6 dost; Araz, Sarp, Demir, Arda, Emre, Beran Bu hikaye de okuldaki iki grubun birbirlerine olan ve uzun süredir bitmek bilmeyen nefreti, oyunları ve nefretin pes edercesine yıkılışı anlatılmaktadır. Bu, düşmanlığın, kardeşliğin, nefretin, Bu, aşkın hikayesi..

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı

"Eğer bir dilek hakkım olsaydı, ne dilerdim biliyor musun?" Kafasını salladı. "Tüm acılarının yarısını almak. Çünkü bu sefer bende senin düşündüklerini, hissettiğin acıları tadacaktım. Ve ben sana göre düşünecektim. Kendini böyle harap etmeni istemiyorum." dedim yüzünde ki her santime bakarken. "Sen harika bir insansın." Alnımı öptü ve ellerini saç diplerime götürdü. Dudakları hâlâ alnımdaydı. O kadar güven vericiydi ki bana karşı olan dokunuşları. Ve ben onu tekrar sevmiş, tekrar aşık olmuştum. "Seni hak edecek ne yaptım ben?" "Sadece sevdin." Dudakları yanağıma geldi bu sefer. Ve benim kollarım tekrar yerini bulmuş, boynuna sarılmıştı. *** "O yeşillerin var ya... İçinde kayboluyorum." "O kahvelerin var ya... İçinde boğuluyorum." *** "Seni varya... Acayip seviyorum." "Ben seni daha acayip seviyorum." ***

Erkek okuluna düşmüş bir kız Dünya. İlk başlarda okuldan nefret etsede Sevdiği adamı bulunca okul daha güzel geliyor gözüne. Emir... hiçbirşey düşünmeyen umursamaz bir genç adam.Taki okulu erkek okulu olana kadar...